Lipowica i Leśna Góra raz jeszcze

Byliśmy tam w listopadzie 2019 (tu link), pogoda wtedy słaba była, chociaż w sumie, jak na listopad niezła. Obiecywaliśmy sobie powrót przy lepszej pogodzie i wróciliśmy. Wprawdzie nie wiosną, a latem, ale to też z ważnych powodów.

Tym razem start w Starochęcinach (nie wypada wszak powtarzać całej dawnej trasy). Jest wczesna poranna godzina, oglądamy więc tamtejszy kościół jedynie z zewnątrz i ruszamy w drogę.

 

zbudowany na planie krzyża greckiego barokowy kościół p.w. św. Stanisława BM, przypuszcza się, że jest on dziełem słynnego architekta Tylmana z Gameren
 

latarnia wieńcząca kopułę

 

jedna z dwóch symetrycznie ustawionych dzwonnic
 

A droga polna, wygodna, z widokami na okolicę. Najpierw prowadzi na południowy wschód w kierunku szczytu Czubatej. Mamy więc skromne podejście (imponujące 263 m n.p.m.).

 

na polnej drodze z widokiem na Starochęciny i zamek w Chęcinach
 

droga na grzbiet Czubatej
 

Potem droga skręca na południe w kierunku wsi Przymiarki. Szliśmy tędy w listopadzie. Porównujemy widoki. No i odczuwamy, że robi się coraz cieplej.

 

pszeniczny łan

 

można porównać z jesiennym wpisem, czy widok na zamek się poprawił
 

Za wsią nasza droga prowadzi do lasu. A tu spore polany z kwitnącymi roślinkami. Zatrzymujemy to i owo w kadrze.

 

przegorzan kulisty
 

ślaz dziki 

 

pyleniec pospolity
 

komonica zwyczajna
 

I wreszcie główny cel naszej wyprawy – zbiornik wodny Lipowica. Czemu on? Przyszliśmy sprawdzić, jak się zakończyły prace, które prowadzono nad nim podczas naszej pierwszej bytności. 

 

forpoczta rusza na zwiady
 

No, widać efekty. Pojawiły się nowe ścieżki, ławki, tablice informacyjne i inne atrakcje. Zaraz się zaprezentują. A całość otwarto po remoncie 4 lipca. Nie ma tu jednak kąpieliska ze względu na charakter zbiornika powstałego w wyrobisku po kopalni piasku bez przepływu wody. 

 

kolega Ed uważa, że to przystań dla kajaków, a my się zastanawiamy
 

Wtedy nie udało nam się obejść zbiornika, bo wszędobylskie błoto skutecznie to uniemożliwiło. Teraz spacerowaliśmy asfaltowymi dróżkami.

Zaczęliśmy od wejścia na molo.

 

molo

 

Potem skorzystaliśmy z możliwości, jakie dają usytuowane na brzegu wieżyczki widokowe. Szkoda tylko, że słońce akurat słabo świeciło. 

 

platforma widokowa z widokiem na zamek w Chęcinach
 

Daliśmy się też skusić obietnicy drogowskazów namawiających na spotkanie z Czarną Nidą. Okazuje się, że jest do niej bardzo bliziutko. Warto zajrzeć. 

 

Czarna Nida

 

Niestety, asfaltowa ścieżka nie prowadzi wokół całego zbiornika. Kończy się na stromym zboczu, które porasta roślinność wodna – wiadomo będzie mokro i lepiej się tam nie pchać.

Toteż zawróciliśmy. Dzięki temu przeszliśmy ścieżkę kolejny raz i tym razem w słońcu.

 

 molo i zalew w słońcu

Potem przenieśliśmy się na brzeg z polną ścieżką. Tu umieszczono liczne miejsca do wypoczynku, ale my woleliśmy wędrować.

 

szuwary
 

widok ze zwykłej ścieżki na przeciwległy brzeg
 

Zatrzymaliśmy się na brzegu z pomostami i budkami dla wędkarzy. 

 

udogodnienia dla wędkarzy

 

Po drugiej jego stronie zachowano dziki fragment zbiornika. Jest tu jak w rezerwacie – bez śladów ludzkiej ręki, za to z licznymi roślinami. Jedno, czego było brak, to łabędź. Nie wiadomo, gdzie zniknął. Może skrył się gdzieś w szuwarach? Za to cały czas towarzyszyła nam ruchliwa pliszka, która wskazywała drogę, podskakiwała i nie pozwalała zrobić sobie zdjęcia. Celebrytki z niej nie zrobimy.

 

dziki fragment zbiornika

 

strzałka wodna

żabieniec babka wodna

 

krwawnica pospolita

Opuściliśmy zbiornik Lipowica idąc starymi ścieżkami, które teraz zyskały oznakowanie jako szlak zielony Chęciny – Daleszyce. Czyli kolejna nowość na dawnej trasie. Szlak solidnie znakowany poprowadził nas ścieżką wzdłuż Leśnej Góry od jej południowej strony. Nie powiem – przyjemnie się szło. 

 

na szlaku
 

Rzucaliśmy okiem na górę, która nie jest jakoś spektakularnie wysoka (255 m n.p.m.), ale dosyć długa. Dało się zauważyć kilka ścieżek prowadzących na jej grzbiet – do wypróbowania kolejnym razem.

 

południowy stok Leśnej Góry
 

Teraz kusił nas nieduży zbiornik wodny w pobliżu drogi szybkiego ruchu. Co o nim powiedzieć? Jest. Faktycznie niewielki. Dostęp do brzegów utrudniony. No i do tego potężny hałas z szosy. Raz zobaczyliśmy i chyba wystarczy.

 

zbiornik przy szlaku
 

Szlak prowadzi do Podzamcza Chęcińskiego, ale my odłączamy się dyskretnie i wracamy na znaną nam drogę po północnej stronie Leśnej Góry. 

 

pola Starochęcin

 

widok w stronę Chęcin
 

I tu niespodzianki. Droga nadal polna, ale wśród pól wyrastają nowe domy. A tak niedawno stał tu tylko jeden… Zaświtała nam obawa, że i asfalt może tu niedługo wkroczyć.

 

jeszcze pola na północnym zboczy Leśnej Góry
 

powój polny
 

Kończymy naszą wyprawę zwiedzaniem kościoła pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika w Starochęcinach. Uprzejmy i chętny do pomocy proboszcz wychodzi do nas, pozwala obejrzeć wnętrze niewielkiego, ale jakże uroczego kościoła. Szczególnie zachwycamy się naprawdę ładnymi stiukami ozdabiającymi wnętrze kopuły i sąsiadującymi z nią.

 

wnętrze kopuły
 

anioły podtrzymujące herb Janina należący do starosty Bidzińskiego uznawanego za fundatora kościoła
 

detale

To już koniec wycieczki. Nie była długa, ale żeby uboga, to też nie.

 

mapka trasy

  

Zdjęcia – Edek, Janek i ja