Początek grudnia wśród pól

Ostatnio nasze wycieczki miały leśne trasy. To z powodu wietrznej pogody. Pierwsza niedziela grudnia zapowiadała się bezwietrzna, choć pochmurna. I ta prognoza sprawdziła się idealnie. Dlatego też nasz polny spacer udał się całkiem nieźle. 

 

na początek mała zagadka matematyczna: Ile brzózek widzicie na tym zdjęciu?
 

Wystartowaliśmy w Zdziechowie zostawiając auto w pobliżu porządnej drogi na północ. Droga początkowo polna zamieniła się w leśną. Ale, co to za las w porównaniu z wielkimi połaciami lasów koneckich czy starachowickich. Ot, niewielki zagajnik. 

 

Zaraz też dotarliśmy do rozległych stawów w Wałsnowie. Miałam nadzieję, że będą one spowite lekką mgłą pranka, z której będzie przebijać lustro wody. A co dostałam? 

 

mgła jest, ale gdzie ta woda... 

 

tylko płot nam się przygląda
 

Pochmurny, szary dzień, stawy prawie pozbawione wody i całkowicie niedostępne. Można je było dostrzec w oddali przez ogrodzenie. 

 

wszystkie bramki nad wodę solidnie zamknięte
 

droga między stawami

tuż przy Wałsnowie jest trochę wody widocznej zza płotu

Przekroczyliśmy Szabasówkę i zaraz znaleźli się we wsi. 

 

Szabasówka
 

przydrożny krzyż z 1862 roku
 

Tu nieprzyjemny asfaltowy odcinek w kierunku Bąkowa.

 

pola Bąkowa
 

Tu znów przekraczamy Szabasówkę Tym razem po solidnym mostku obok niegdysiejszego młyna. Już w ubiegłym roku był on w remoncie (tu link), a teraz jest zamieszkany. Z tego powodu już zdjęć nie będzie, bo nie wiem, czy właściciele sobie życzą obnoszenia się po Internecie ze zdjęciami ich domu.

 

Szabasówka w okolicach młyna

Dalsza droga przyjemna – pola, zagajniki i czyste powietrze. Spotykamy figurkę maryjną, która przez rok mocno się postarzała.

 

Krótki postój kanapkowy w zagajniku, gdzie rosną ostatnie grzyby jesieni – gąski zieleniatki i ruszamy w kierunku Zdziechowa. 

 

zamiast zdjęcia grupy widok na to, co nam towarzyszyło podczas jedzenia
 

Pola tu rozległe, mazowieckie. W oddali majaczą bezlistne brzózki. Idzie się świetnie, tylko glina oblepia niemiłosiernie buty. Ciężko to potem w domu wyczyścić. 

 

 

Przed Zdziechowem skręcamy do drogi, od której zaczęliśmy trasę i po wycieczce.

 

Niedzielna trasa była łatwa – 9,5 km, łagodna, bez wzniesień i przeszkód. Na rower dobra, ale stanowczo za krótka. 

 

Zdjęcia – Edek i ja