Od dębu do dębu

Pewnego dnia poczułam tęsknotę za dobrym starym znajomym – Maćkiem, który jest wiekowym dębem, pomnikiem przyrody. Nie jest to łatwa znajomość, bo Maciek żyje samotnie i trudno do niego trafić, o czym się parę razy przekonaliśmy. Ostatnio zajrzeliśmy do niego jesienią 2014 roku (tu link). 

Maciek i ja dawnymi laty

 

Mimo spodziewanych trudności zaplanowałam trasę dojścia do tego obiektu i postanowiłam wziąć się za bary z wyzwaniem.

Zanim się jednak wybraliśmy do Brodów Iłżeckich, skąd zaplanowałam start, przeczytałam przy śniadaniu artykuł (tu link do wersji cyfrowej) o innym dębie w okolicy. To Dąb Partyzantów w pobliżu leśniczówki Klepacze. Czyli na naszej trasie! Trzeba go odwiedzić.

Jeśli zajrzeliście do artykułu, wiecie, że opis położenia obiektu jest tam co najmniej niewystarczający. W takich sytuacjach działam zwykle zgodnie z zasadą Fredry „Małpa nie cielę, sobie poradzi”. Sięgnęłam zatem po Internet, a później telefon. Metodą prób i błędów dotarłam do pana Dąbrowskiego, emerytowanego leśniczego z leśniczówki Klepacze, który potraktował moje pytania poważnie, wykazał się zrozumieniem i wskazał drogę do obiektu. Bardzo za to dziękuję.

Po tak długim wstępie mogę wreszcie opisać naszą niedzielną wycieczkę, która liczyła 21,1 kilometra.

Wystartowaliśmy w Brodach Iłżeckich i skierowali się na północny wschód – najpierw przez wieś, a potem przez las. Dla mnie niezbyt miłe było przejście przez jedną z moich ulubionych dróg w wąwozie, który teraz jest tak zadbany, że do obrzydzenia – piękne niegdyś ściany lessowe pokryto płytkami – no paskudnie jest.

droga do Brodów po remoncie - bez wątpienia bezpiecznie  

Za to las trzyma fason – droga porządna, drzewa lekko się budzą ze snu zimowego, nieśmiało wyglądają przylaszczki, ptactwo śpiewa. 

 przylaszczki

jeden z dębów przy leśnej drodze (uważny obserwator zauważy białą pułapkę feromonową na owady)

to przylaszczki z innego lasu (sfotografowałam je pod Skarżyskiem), ale chciałam pokazać niezbyt częstą barwę kwiatów

My zaś rozglądamy się za ścieżką, którą specjalnie dla nas oznakował pan leśniczy. Wreszcie jest! Odchodzimy od drogi na północny zachód i kierując się znakami docieramy na coś w rodzaju polanki z Dębem Partyzantów. To tutaj ukrywali się w czasie 1 wojny światowej mieszkańcy Krynek, tu w latach 2 wojny odprawiano nabożeństwa. Dotykamy żywej historii.

obwód pnia - 420 cm

dąb osiąga wysokość 29 metrów  

warto mu się przyjrzeć

 

Innym miejscem z bogatą historią jest sama leśniczówka Klepacze, która w czasie 2 wojny światowej była miejscem niezwykle ważnym – jako schronienie, szpital czy nawet punkt dowodzenia dla partyzantów działających w okolicy. Teraz to miejsce spotkań kombatantów, którzy toczą walkę o utworzenie tu izby pamięci, wyeksponowanie i udostępnienie pamiątek wojennych. Mam nadzieję, że uda im się zrealizować ten zamiar i za jakiś czas wybierzemy się w te okolice i obejrzymy historyczne pamiątki. 

w drodze do leśniczówki   

 leśniczówka Klepacze

malowniczy staw w pobliżu

 nikt tak pięknie nie pływa "żabką" jak żabka 

co tam żabka - koń to dopiero piękne zwierzę 

Teraz jednak ruszamy dalej - na spotkanie z Maćkiem. Zbieram siły na trudne poszukiwania, wytężam pamięć i ... wszystko to na darmo. Przy drodze natrafiamy na niezwykle solidny drogowskaz.  Kieruje on nas w stronę ścieżki, którą i tak zamierzaliśmy pójść. Potem nie musimy wypatrywać starego paśnika wskazującego miejsce, od którego do Maćka już bliziutko. I tu panoszy się drogowskaz. 

 las w okolicy dębu

z takim drogowskazem nie zginiesz 

i już ten punkt orientacyjny niepotrzebny 

Tak prowadzeni trafiamy na miejsce widokowe z drewnianą poręczą i tablicą informacyjną. A w dole skromny, przytłoczony tą nowoczesnością dąb. Jak dawniej pozwala się objąć i przytulić, ale mam wrażenie, że z ukrytego przed światem obiektu poszukiwań stał się teraz łatwo dostępną atrakcją. Biedaczysko.

jeden patrzy na dąb z dołu, inny z góry 

Maciek w objęciach (obwód pnia 472 cm, wysokości  - 34 m) 

dąb rośnie w zapadlisku (występują tu zwane ponory, dla których ma być stworzony na tym terenie rezerwat Zapadnie Doły) 

miodunka ćma

  

I tak spaliły na panewce moje plany wycieczki odkrywczej. Nic to, mieliśmy wycieczkę spokojną, ale z ostrym tempem marszu, bo koledzy nijak nie pozwolili się okiełznać i pruli jak nakręceni.

Przeszliśmy na solidną asfaltową szosę, po której pomykali kolarze, spacerowicze i nieliczne auta. Przy szosie dwa miejsca, które warto odnotować – to mogiła gajowego Kazimierza Czai zabitego w lesie w roku 1942, a dalej kamień poświęcony pamięci leśników, członków ruchu oporu i partyzantów.

mogiła gajowego

 pomnik wojenny

 

Po drugiej stronie drogi znajduje się miejsce, które nas wciągnęło na dłuższy czas. To nowoczesne miejsce wypoczynku dla turystów. Miło sobie tu posiedzieć, wypić wodę i po prostu nie iść. Jaka ulga! I warto zauważyć, że wokół terenu wypoczynkowego rosną ładne dęby. Na pewno nie tak stare jak Maciek czy Dąb Partyzantów, ale warto i o nich wspomnieć.

miejsce wypoczynkowe w pobliżu leśniczówki Kutery 

chwila relaksu

 

A po wypoczynku ruszamy znów na trasę – tym razem kolejna leśna droga przed nami. Ciepło, sucho – wiosna!

na leśnej drodze do Brodów

zdaje się, że przyłapałam parkę cytrynków na randce 

 

A po niedługim czasie wracamy do Brodów, gdzie następuje inauguracja sezonu letniego – pierwsze lody tego roku zostały zjedzone.  

Zdjęcia – Edek, Janek i ja

PS Dąb Partyzantów został zgłoszony do konkursu Drzewo Roku 2017. Głosowanie zacznie się w czerwcu. Jeśli kogoś to zainteresuje, podaję link do strony organizatorów – Fundacji Gaja. Poznacie tu i inne dęby, które znalazły się w finale.