Spokojna wycieczka na niepogodę

Taka, żeby nie za długa i z możliwością skrócenia trasy w razie deszczu. No i raczej w kierunku domu.

Pojechaliśmy więc busem do Rzucowa, z którego zaczęliśmy naszą terasę na południowy wschód. Od naszej poprzedniej bytności w tym miejscu minęło trochę czasu (tu relacja ze stycznia 2013, a tu z marca) i chcieliśmy sprawdzić, co się zmieniło.

Otóż, modrzewiowy dworek jest teraz tak porządnie ogrodzony, że przeciętny turysta nie wejdzie do otaczającego go parku, ani nie obejrzy pobliskiego stawu. Ale turysta sam sobie winny, bo można się umówić z właścicielami na zwiedzanie, o czym nie wiedziałam, następnym razem radzę skorzystać ze strony dworu (tu link) i się umówić – ja tak zrobię. 

dziewiętnastowieczny modrzewiowy dwór w Rzucowie

brama z 1905 roku

Przy okazji zauważamy ładnie odrestaurowany dawny lamus dworski zwany także „wikaryjką”, w którym można wynająć miejsca noclegowe. 

odrestaurowany lamus dworski 

Dalej maszerujemy obok dawnego pensjonatu Gucin (mówi się też o nim, że to leśniczówka) wybudowanego w roku 1905 przez Adama Mokiejewskiego.

Gucin wiosną

 

Idziemy w stronę stawów rybnych. Założone zostały przez Witolda Mokiejewskiego w roku 1926. Wtedy zapewne świetnie prosperowały, teraz tylko niektóre są wypełnione wodą, duża cześć jest zarośnięta szuwarami i sucha. 

pierwszy staw

 

Obok stawów, które na mapie noszą romantyczną nazwę „Czapliniec”, prowadzi zielony szlak. Czapli nie zauważyliśmy, a i sam szlak nie jest jakoś specjalnie dobrze znakowany, więc w końcu wybieramy porządną leśną drogę, którą docieramy do szosy łączącej Chlewiska ze Stefankowem.

na leśnej drodze

Przy tej szosie znajduje się miejsce, o którym już wspominałam na blogu (tu link). Tym razem zatrzymaliśmy się tu na dzień po rocznicy okrutnej zbrodni dokonanej na mieszkańcach pobliskiej wsi Skłoby. 11 kwietnia 1940 roku Niemcy rozstrzelali tu 246 mężczyzn, których wyprowadzono z domów i przewieziono do Chlewisk, a potem grupkami przywożono do lasu i tam rozstrzeliwano. Wieś Niemcy spalili. Tak okupanci mścili się za to, że mieszkańcy udzielali pomocy wojskom „Hubala”.

tablice upamiętniające ofiary mordu w dniu 11 kwietnia 1940 roku (nie wiem, skąd różne liczby dotyczące pomordowanych)

setki tabliczek i jedna data śmierci

 memento 

 

Po odwiedzeniu leśnego cmentarza ruszamy do Chlewisk. Trzy lata temu porządnie zwiedziliśmy park wokół pałacu Odrowążów w Chlewiskach (tu link), a teraz zajrzeliśmy w inne kąty tej miejscowości. Niestety, późnogotycki kościół znów był zamknięty i nie udało nam się zajrzeć do wnętrza. Odpoczęliśmy chwilę i pomaszerowali w kierunku Stanisławowa. 

zabytkowy zegar wieżowy

 kościół pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa i Męczennika

tablice pamiątkowe w krużganku kościoła
   

Na skraju Stanisławowa warto się zatrzymać na dłużej nad niebrzydkim zalewem na Szabasówce. Drobny deszczyk, który dokuczał nam od Chlewisk trochę psuł pobyt nad wodą.

woda z zalewu rusza dalej

nad wodą spokojnie 

 

Skoro padało coraz mocniej, nie zatrzymywaliśmy się na długo, lecz raźnym krokiem maszerowali w kierunku Wymysłowa. To sympatyczna droga przez las, a w nim natrafiamy na miejsce działalności naszych ulubionych leśnych robotników – bobrów.

bobrowe rozlewisko w lesie

 imponujący głaz narzutowy w Wymysłowie

przydrożny krzyż z 1863 roku

 

Zbliża się południe, deszczyk nic a nic nie ustaje, więc kombinujemy, jak by tu skrócić wędrówkę. Nieoczekiwanie przychodzi nam z pomocą bus, który zabiera nas z przystanku przed Szydłowcem. Skoro nikt nie naciskał na kontynuowanie marszu, uznałam, że na deszczowy dzień 12,5 kilometra to całkiem niezły wynik.

I po wycieczce.

Zdjęcia – Janek i ja