W koneckich lasach

Trochę sobie połaziliśmy po małym kawałeczku tych lasów w okolicy Miedzierzy. Po niedzielnym deszczu spacer w sosnowym lesie wydaje się  doskonałym pomysłem – las suchy, drogi szerokie, powietrze świeże. Słońca trochę brakowało. Ale z drugiej strony zdążyliśmy zakończyć naszą wycieczkę tuż przed deszczem, czyli można uznać, że pogoda dopisała.  

 

leśna dróżka
 

Nasza trasa leśna miała kształt zbliżony do trójkąta z wierzchołkiem przy krzyżu na rozstaju dróg za Kawęczynem. 

 

charakterystyczny metalowy krzyż w lesie
 

Na początek wybrałam lewe ramię tego trójkąta. Prowadzi nim szlak konny. Dla piechurów też się nadaje. 

 

tędy mieliśmy iść w drodze powrotnej, ale zmieniłam zamiar

 

na piasku rozrasta się szczotlicha siwa

a na pieńku chrobotek strzępiasty
 

Jedyne trudniejsze miejsce napotkaliśmy przed planowanym spotkaniem z Czarną Konecką – obniżenie terenu raczej bagniste.

 

piaszczysta droga w stronę Czarnej Koneckiej 

 

trudna przeszkoda (byli tacy, co się tu wywrócili)
 

Za to Czarna wpadła nam w oko. Konie mogą przekroczyć ją w bród, nas rzeka zastopowała. Temperatura już nie ta, żeby się pchać boso do rzeki.

 

Czarna Konecka
 

Na mapce dołączonej do wpisu zauważycie, że w tej okolicy prowadzą aż dwie ścieżki do nordic walking. Rzeczywiście są - obie na jednej drodze, rzecz jasna. Skorzystaliśmy z nich, bo i tak miałam zamiar przejść kawałek nad Czarną, co ta ścieżka umożliwia. 

 

przy ścieżce drzewa jak z baśni
 

Na tym odcinku rzeka jest mocno zawalona pniami drzew, ale nadal malownicza.

 

tu jeszcze w miarę swobodnie

 

 

a tu ma trudniej

Po krótkim czasie ścieżka skręciła w prawo, rzeka w lewo i przyszło nam się rozstać.

Miałam zaplanowane kilka różnych wariantów powrotu, aż na rozstajach dróg spontanicznie zdecydowałam się na dotarcie do drogi dawnego czerwonego szlaku. Udało się bez problemu do niej dojść i to ona doprowadziła nas do wierzchołka trójkąta przy krzyżu. 

 

droga
 

leśny paśnik
 

wrośniak różnobarwny
 

Co oprócz lasu obserwowaliśmy na trasie?

W Kawęczynie zatrzymaliśmy się na kilka chwil przy zabytkowym budynku z drugiej połowy 19 wieku, który wchodził w skład Zakładu Górniczo – Metalurgicznego. W roku 1914 przebudowano go na młyn. 

 

interesujący budynek w Kawęczynie 

 

Część urządzeń można obejrzeć na zewnątrz, ale przez okna widać, że i we wnętrzu jest co zobaczyć. Niestety, nie było nikogo, kto mógłby nam umożliwić zwiedzanie. 

 

turbina wodna

 

dawny kanał

trochę nostalgiczna, a trochę sielankowa strona zabytku techniki
 

Młyn jest zbudowany nad rzeczką o nazwie Czarna Taraska, która w pobliżu drewnianego mostu tworzy przyjemne kaskady.

 

 

różne oblicza Czarnej Taraski

W samej Miedzierzy zainteresował nas oryginalny krzyż w miejscu, gdzie czerwony szlak skręca w stronę Kawęczyna. Nie oparliśmy się też niektórym roślinom z przydomowych ogródków.

 

oryginalny krzyż tak otoczony słupami i drutami energetycznymi, że trudno go sfotografować

 

owoc trojeści amerykańskiej

winogrona

kwitnący i przekwitły powojnik tangucki 

 

Początek i koniec naszej trasy znajdowały się przy kościele pod wezwaniem MB Częstochowskiej. Zbudowano go w latach 1907 – 13 w stylu neoromańskim według projektu Jarosława Wojciechowskiego. Obok niego znajdował się uroczy siedemnastowieczny drewniany kościółek, który przeniesiono do Radoszyc. Jego zabytkowe wyposażenie pozostało w nowym kościele, ale i tym razem nie udało nam się wejść do wnętrza.  

 

kościół w Miedzierzy

 

Ot i cała wycieczka (12,5 kilometra). 

 

mapka trasy (jak widać zostało nam tu jeszcze sporo ścieżek do poznania)
 

Zdjęcia – Edek, Janek i ja