Historyczno-geologiczny spacer w okolicach Małogoszcza

Zanim o nim opowiem, wyjaśniam – nazwa Małogoszcz jest rodzaju męskiego i takich form tej nazwy możecie się spodziewać w relacji. 

 

rynek w Małogoszczu
 

A teraz startujemy w okolicy stacji kolejowej Małogoszcz. Prowadzi nas czarny szlak, który ma swój początek w mieście. My idziemy jego leśnym odcinkiem i na pierwszym zakręcie zatrzymujemy się przy niewielkim cmentarzu z czasów 1 wojny światowej. Pochowano tu 17 żołnierzy poległych w walkach tej wojny. 

 

Dalej szlak prowadzi ładną leśną droga, na której jeszcze nie zauważamy oznak jesieni, chociaż ta właśnie się zaczyna.  

 

drzewo - kapliczka

Na skraju lasu przed wsią Leśnica spotykamy dorodne dęby. Trzy rosną w grupce, a czwarty, największy, jest nieco od nich oddalony. Nie są pomnikami przyrody, a szkoda.

 

Przechodzimy przez wieś. Na zachodzie mamy widok na jej pola.

 

widok na Leśnicę 

 

i jej pola
 

Po wschodniej stronie drogi zauważamy kilka niewielkich stawów. W jednym kilku wędkarzy łowi karpie. 

 

 

Dalszy nasz spacer to ulica Włoszczowska z lasem na wzniesieniu będącym koroną kamieniołomu wapieni. Wyrobisko zajmuje naprawdę rozległy teren i ma bogate złoża wapieni kimerydu (to jedno z pięter jury). Znalazłam w sieci opis tych złóż – im dłużej go czytałam, tym bardziej nic z niego nie rozumiałam. W każdym razie podobno widać tam dokładnie profil utworów tegoż kimerydu.

 

 

przypuszczam, że to właśnie ów profil 

Nam udało się obejrzeć wyrobisko kamieniołomu z okolic pól na północ od ulicy Polnej w Małogoszczu. Fakt, krzaki nieco zasłaniają widok, ale też i uniemożliwiają podejście za blisko brzegu, czyli w sumie dbają o nasze bezpieczeństwo. 

 

 

kamieniołom z widokiem na cementownię

 

Samo pole już opustoszałe – wśród poczerniałych, zwiędłych słoneczników trafił się jeden radośnie żółty. Takie słoneczko wczesnej jesieni.

 

kapliczka przy ulicy Polnej

 

pola na północny zachód od kamieniołomu 

ostatni
 

Opuszczamy tę ulicę i maszerujemy do centrum Małogoszcza. Mamy szczęście – akurat skończyło się nabożeństwo w renesansowym kościele pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. Możemy więc przyjrzeć się pięknym złoconym ołtarzom i bogato zdobionemu sklepieniu.  

 

ołtarz główny krucyfiksem, który podobno trafił do kościoła z drewnianej kapliczki na pobliskiej Krzyżowej Górze

 

ołtarz w kaplicy północnej z wizerunkiem MB Różańcowej

w ołtarzu kaplicy południowej św. Anna Samotrzecia 

Zatrzymujemy się też przy plebanii zbudowanej na przełomie XVI i XVII wieku. W niej stacjonował w lutym 1863 generał Marian Langiewicz. 

 

renesansowe okno plebanii 

 

tablica pamiątkowa
 

Nie mamy zbyt wiele czasu, dlatego rezygnujemy ze zwiedzana małogoskiego cmentarza i udajemy się  na rynek. A tu, rzecz jasna, spotkanie z kolejnym świadectwem historii Małogoszcza. Na rynku, na miejscu dawnego ratusza, wystawiono pomnik Tadeusza Kościuszki, który ze swymi wojskami stacjonował w Małogoszczu w czerwcu 1794 roku.

 

pomnik wystawiony w 100. rocznicę śmierci Naczelnika, w roku 1917
 

Kolejne spotkanie z historią oferuje ulica 3. Maja z jej starymi chatami ustawionymi węższą ścianą ku ulicy.  Cóż, coraz bardzie chylą się one ku ziemi, a są przecież ważnymi świadkami życia codziennego dawnych mieszkańców Małogoszcza. 

 

stare domy przy ulicy 3. Maja

 

kapliczka przy ulicy Warszawskiej
 

Opuszczamy miasto i wędrujemy polnymi drogami ku wsi Zakrucze, a dalej lasem w kierunku stacji kolejowej. Trzeba przyznać, że szczęśliwie omijamy asfaltowe drogi. Nawet przez chwilę zahaczamy o czarny szlak, którym idziemy niewielki kawałek.

 

widok z drogi na cementownię

I wreszcie stacja Małogoszcz. I po wycieczce.

 

schody strome jak diabli i niewygodne
 

mapka trasy
 

Zdjęcia – Edek i ja