Janek testuje różne rodzaje dróg na wycieczki

Niedzielna wycieczka była pierwszą, którą prowadził Janek. Widocznie nie był pewien, jaki rodzaj podłoża do wędrowania mu najbardziej odpowiada i zapewnił grupie całą paletę doznań w tym zakresie.

Zaczęliśmy od asfaltowych dróg z chodnikiem (czasem). Taki typ nawierzchni proponuje Zagnańsk. 

mocny asfaltowy początek trasy

I w ten sposób suchą nogą w czystych butach udaliśmy się na spotkanie z nestorem naszych drzew – szacownym Bartkiem. Ten, jak to określa jal, ciągle na podtrzymaniu. Ale dzielnie się trzyma. Może nie wszyscy wiedzą, że w pobliżu podrasta Bartuś – jego dziecko, zasadzone pięćdziesiąt lat temu. 

dąb Bartek

Bartuś też ma własną zagrodę  

 

Ciąg dalszy asfaltowej trasy prowadzi do Kaniowa. Po drodze obserwujemy resztki roślinności jesiennej i podziwiamy młyn (nieczynny już od lat).

 śnieguliczka

 młyn w Kaniowie

W samym Kaniowie mamy możliwość przejścia mięciutkim piaskiem plaży nad zalewem. Niektórzy włażą na molo – decyzja najgorsza z możliwych. Nigdy więcej tego molo. To raczej most pontonowy. Ludzie, jak tam buja – choroba morska murowana. 

 plaża i molo widziane z drugiego brzegu 

rzut oka z molo na zalew

kierownik trasy osobiście testuje wytrzymałość tamy na zalewie 

Terapia po chorobie odbywa się w uroczym sosnowym lasku. Podłoże suchutkie, szyszki czasem wpadną pod but. I tak do wsi Borowa Góra.

sosnowy las nad zalewem w Kaniowie

 

Za wsią wchodzimy na porządne drogi leśne. Suche są, ładnie się wiją, a przy nich ostatnie jesienne barwy – złote modrzewie i opadłe bukowe liście.

leśna droga z Borowej Góry w kierunku Wąsoszy

Inne drogi zaproponowane przez szefa mają podłoże z trawką i mchem – też przyjemnie. Natrafiamy nawet na teren rozleglej wycinki drzew, a tam na pniach grzybobranie.

kisielec kędzierzawy 

 

Na krótką chwilę podchodzimy do bitej drogi leśnej, ale to raczej trasa na zimę ze śniegiem (kto wie, może w tym roku…), więc wracamy do lasu i maszerujemy jego skrajem, gdzie świetne miękkie leśne ścieżki i odrobina wspinaczki na bezimienne wzgórze w pobliżu Występy.

pień grabu 

podejście na wzgórze

 

No i już sama Występa, a tam przejście przez małą łączkę zakończone prawdziwym przedzieraniem się przez zarośla jeżyn. Nie narzekam – szłam na końcu grupy, to już mnie nawet nie złapało za bluzkę. Czemu nie kurtkę, zapytacie – ciepło było. Nawet bardzo. Taka listopadowa fanaberia pogodowa.

ku wieży

Od Występy marsz polnymi drogami. Nie muszę dodawać, że to nasze ulubione drogi – te z widokami na Góry Świętokrzyskie, pola i wioski. Z dodatkiem silnego wiatru. Plus niezwykle urozmaicone podłoże z mocnym błotnym akcentem na zakończenie. Ten akcent tak mocny, że spodnie mi się nie doprały i muszę jeszcze raz je czyścic. 

zabudowania i pola Zalezianki 

na polnej drodze do Jaśla  

 

Z tej trasy można wracać do szosy lub kolei. Ostatnio jednak nasza grupa zapalała sympatią do podróży pociągiem i postanowiliśmy zakończyć wędrówkę na stacji w Łącznej. Było więc trochę asfaltu we wsi Czerwona Górka i ścieżka przy torach przed samą stacją.

I niech mi kto teraz powie, że trasa nudna, może nienowa – fakt. Ale nudna – w żadnym wypadku! Długość – 17,6 kilometra. Niczego sobie. 

Zdjęcia – Edek, Janek i ja