O tym, jak udało nam się znaleźć kamieniołom w Gostkowie

Nie można powiedzieć, że jakoś nadmiernie często zaglądamy do Gostkowa. Czemu się nawet nie dziwię, bo do tej pory nie wiedzieliśmy, że jest tam taki ciekawy kamieniołom. Na mapie turystycznej Gór Świętokrzyskich jest wprawdzie zaznaczona w tej okolicy wychodnia skalna, ale… Szkoda gadać, źle jest zaznaczona.

Wyruszamy więc w niedzielę na poszukiwanie owego kamieniołomu. Dla uatrakcyjnienie trasy startujemy w Gilowie, z którego prowadzi w kierunku Gostkowa szlak konny. Dróżka leśna niebrzydka, ale śnieg na niej rozmiękły, ciężko się idzie. Jakoś brniemy. Nikt nie narzeka.

W Gostkowie przechodzimy na nawigację z pomocą mapy, której fragment otrzymałam od kolegi Andrzeja Staśkowiaka. Ta mapa przynajmniej wskazuje miejsce, gdzie ten kamieniołom się znajduje – znak szczególny – linia wysokiego napięcia.

No to trzymamy się tej wskazówki i przedzieramy się przez teren, który niegdyś był polem, a teraz to zarośnięty drzewkami ugór. Buty lekko łapią wilgoć, ale my twardo idziemy na południowy wschód. 

krzaki łapią, brudzą, a my twardo do przodu 

I wreszcie – jest! Mamy przed sobą kamieniołom. Z pewnym trudem schodzimy do środka – ściany nie są bardzo strome, a kamieniołom rozległy. Trochę się po nim rozglądamy i wracamy na górę, gdzie rozrosły się dorodne dęby. 

w kamieniołomie 

dęby na straży

 

No, ale jakoś trzeba się dostać do ulicy, bo śniegu już mamy za dużo. Maszerujemy na południe, a tam – niespodzianka! Druga część kamieniołomu! Też spora, ale raczej podłużna, z efektownymi ścianami, wyciętymi drzewami i krzaczyskami, ba, nawet tablicę informacyjną ma. To pomnik przyrody – dawny kamieniołom wapienia.  Jak się dowiedziałam, oczyszczenie kamieniołomu to dzieło pana Tomasza Durlika. Dzięki niemu można bezpiecznie wejść na teren odsłonięcia geologicznego, sfotografować wychodnie skalne. Więcej o kamieniołomie i jego historii na stronie Gminy Bliżyn - tu link. 

 tu z lewej widoczny komin krassowy

 w drugiej części kamieniołomu

 

Niektórym to ciągle mało, kolega Ed się rozmarzył. Jego zdaniem teraz kolej na solidne wyczyszczenie skałek. Wtedy nabiorą blasku jak wyczyszczone przed kilku laty skałki w centrum Starachowic. I tu chyba władze gminy powinny wkroczyć do akcji.

kamieniołom czeka na gości, ale takich, co nie będą śmiecić

 

My zaś idziemy porządną drogą do ulicy biegnącej wzdłuż torów. Gdybyśmy naszą wycieczkę zaczęli w Bliżynie, to dotarcie do kamieniołomu byłoby prościutkim spacerkiem. Ale przecież nie o łatwiznę chodzi. Przygoda też jest potrzebna. Z tym, że dobrze widoczny drogowskaz może być pomocny dla turystów, którzy dysponują jedynie mapą Gór Świętokrzyskich, bo ta umiejscawia kamieniołom dużo dalej na północ – prawie za płotami Gostkowa.

kapliczka przy torach - punkt orientacyjny dla poszukiwaczy kamieniołomu (w pobliżu jest droga w jego kierunku)

 

Teraz ruszamy do Bliżyna. Trzeba przejść miasto, żeby znów znaleźć się na leśnych ścieżkach. 

stary dom

przydrożna kapliczka

Wybieramy drogę przez las w kierunku Wojtyniowa. Chodziliśmy tą ścieżką niezliczoną ilość razy, a tu przyjdzie wykreślić ją z repertuaru – nad Kamienną zasypano wyjście do ulicy i wycelowano w kierunku rzeki solidną rurę. Co to będzie - nie wiem, ale chyba nie odpływ ścieków prosto do rzeki.

poręba przy leśnej drodze 

Kamienna w Wojtyniowie

Przyszło nam się przedrzeć do ulicy, a potem jakoś tak nas te roztopy skołowały, że zaczęliśmy szukać jakiejkolwiek ścieżki bez mokrego śniegu – daremny trud. Przyszło się poddać i wyjść na asfalt. 

rozlewiska Kamiennej pod Wojtyniowem 

na leśnej ścieżce  

 

I tak sobie truchtaliśmy w kierunku Skarżyska tym asfaltem, a potem chodnikiem. Nudno było – szaro, asfaltowo i nie wycieczkowo.

Okazało się, że czasem nawet zwykły turysta trafi na anioła, co go własnym autem podrzuci do domu, żeby bidak nie maszerował ulicami. Nasz anioł zgarnął nas na jedenastym kilometrze trasy. Tak więc – koniec wycieczki i relacji.

Zdjęcia – Edek i ja