Leśne migawki

Szczerze przyznam – nie chciało mi się planować trasy na niedzielę. Potrzebne mi było coś lekkiego, łatwego i blisko domu. Kolega Ed podpowiedział mi trasę z Mroczkowa, która teoretycznie spełniała powyższe warunki. W praktyce zawsze jednak coś wyjdzie inaczej niż w teorii.

Trasa jest znana i często powtarzana. Do tego stopnia nudna, że nawet nam się fotografować nie chce. Bo i co? 

 obowiązkowe zdjęcie chałupy w Kapturowie

 a tu inna chatka

Dopiero w lesie przed Ciechostowicami z lekka ożywamy, bo pojawia się tam kilka niebrzydkich obiektów przydrożnych.

 modrzewie w rezerwacie Ciechostowice

pomnik upamiętniający poległych w 1943 roku partyzantów ze zgrupowania "Robota"

dziki bez koralowy

cieciorka pstra

 

Dalej maszerujemy szlakiem (czytaj szosą w słońcu) w kierunku Majdowa. Tu mnie ponosi fantazja i zaczynam szukać leśnych dróżek. Nie powiem – znalazły się i były nawet dobre, ale problemem okazało się przebicie do wsi, która jest bardzo gęsto zabudowana i przyszło przedzierać się w chaszczach po pas w jedynym bezpańskim miejscu lub szukać zgody gospodarzy na przejście przez ich działkę. Obie wersje wypróbowane.

 przymiotno białe zamiast chaszczy 

Dalej już marsz szlakiem niebieskim w kierunku cmentarza partyzanckiego na Skarbowej Górze. Szczerze powiem – taki szlak, to nie szlak. Znakowanie słabe albo zupełnie nieobecne. Wyraźnie wymaga ingerencji odpowiednich ludzi z farbą w dłoni.

 najbardziej charakterystyczne drzewo na szlaku - całe obrośnięte jemiołą

poziomki

na szlaku

 

Metodą prób i błędów dotarliśmy do wspominanego cmentarza. Już był wielokrotnie pokazywany na blogu, ale jednak nowy obiekt się tam pojawił i jest do pokazania. 

cmentarz partyzancki - da się zauważyć, że ostatnio bardziej zadbany 

maleństwo otoczone solidnym ogrodzeniem, czyli ...

potomek dębu Bartka - szczegóły na tablicy 

 

Od cmentarza wędrujemy szlakiem żółtym. Ten też się nie wysila – znakowany solidnie, ale zasypany gałęziami po wycince drzew lub powalonymi drzewami. No i tradycyjne mokre miejsca nadal atrakcyjne.

Janek prawie przefruwa nad strumykiem 

 solidna przeszkoda

 

Docieramy do nowo budowanej drogi szybkiego ruchu. Na razie przekraczamy ją bez problemu. Zastanawiamy się, jak zostanie zmieniony przebieg szlaku po jej ukończeniu.

Janek na "pustyni"

 

Ostatni odcinek to już spacerek w kierunku domu. 

leśna malina (kwaśna się okazała) 

 

I po wycieczce. Przeszliśmy 18 kilometrów, upał nas nieco zmęczył, ale nie poddajemy się. Przed nami kolejne wyzwania.

Zdjęcia – Janek i ja