Teatralna niespodzianka

Stoi u mnie na stole kubek z ćmielowskiej porcelany. Przed wyruszeniem na wycieczki szykuję w nim herbatę do termosu. A nie jest to jakiś tam pospolity kubeczek, o nie. Zobaczcie:

Jest to jeden z rocznicowych drobiazgów (nie lubię tego modnego słowa na „g”, które stosuje się w określaniu takich pamiątek) przygotowanych z okazji jubileuszu Teatru im S. Żeromskiego w Kielcach. 

 mimo wszystko warto zaryzykować ...

Teatr zbudowano pod koniec lat siedemdziesiątych dziewiętnastego wieku według projektu jednego z najlepszych architektów owych czasów – Franciszka Ksawerego Kowalskiego. Miło jest wierzyć, że bogaty przemysłowiec, Ludwik Stumpf, zlecił budowę budynku teatralnego z miłości do warszawskiej aktorki, którą chciał mieć blisko siebie, w Kielcach. Widocznie mezalians nie wchodził grę. Nie wiadomo, ile jest prawdy w tej historii, ale data pierwszego przedstawienia – 6 stycznia 1879 roku jest potwierdzona. Od tego dnia zaczyna się historia kieleckiego Teatru Ludwika. 

fasada i wejście do teatru (zdjęcia z roku 2014) 

 

Na stronie internetowej teatru Żeromskiego (tu link) znajdziecie wiele ciekawostek z historii teatru, a ja wracam do mojego tematu.

Na jubileusz teatr przygotował nie tylko urocze teatralne drobiazgi, lecz i doskonałą premierę – „Widnokrąg” według powieści Wiesława Myśliwskiego. Pisarz obejrzał to przedstawienie i, jak czytałam, podobało mu się. Przedstawicieli naszej grupy nie mogło na nim zabraknąć, bo przecież w powieści i sztuce pojawiają się znane nam z wędrówek miejsca w Sandomierzu czy Dwikozach. A sztuka, w której można zobaczyć wszystkich aktorów teatru, jest naprawdę znakomita. Warto wybrać się na nią do Kielc.

"Widnokrąg" (zdj. K.B.)

 

Ale teatr ma więcej atrakcji dla widzów. Jedną z nich jest sztuka „Prawie równo” szwedzkiego dramaturga Jonassa Hassnena Khemiriego. Wyreżyserowała ją islandzka reżyserka Una Thorleifsdottir. Jak już przebrniecie przez te trudne nazwiska i traficie na widownię, czeka was świetna rozrywka, aktorzy starają się rozbawić was, żebyście nie żałowali wydanych na bilet pieniędzy, bo żyjemy w świecie kapitalistycznym i każda inwestycja musi się opłacić.

"Prawie równo" (zdj. K.B.)

 

Bawimy się, bawimy i nawet nie zauważamy, że sztuka robi się poważna i zmusza do myślenia i działania. Jednym z działań jest  udział w loterii, z której dochód przeznaczono na schronisko dla bezdomnych.

Dawid Żłobiński i  Bartłomiej Cabaj - inne oblicze kapitalizmu

 Andrzej Plata - tu jako doskonały parodysta (zdj. K.B.)

 

Na początku drugiego aktu na scenę wkroczyło trzech panów w koronach i odbyło się losowanie nagrody w postaci kilku rocznicowych teatralnych pamiątek i … zaproszenia do restauracji na kolację z aktorem!

losowanie za chwilę (K.B.) - to stały element każdego przestawienia tej sztuki, macie jeszcze szansę wziąć udział w loterii na którymś z kolejnych spektakli

 

Nie uwierzycie, bo do mnie dotarło to po dłuższej chwili – wylosowano numer mojego losu! Otrzymałam wszystkie nagrody i koronę. Od tej pory nasza grupa ma króla Janka Pierwszego w Koronie Gór Świętokrzyskich i królową Annę Teatralną.

zdjęcie w foyer teatru wykonane po spektaklu - parasol teatralny w roli berła 

 

Niedawno odebrałam ostatni fragment nagrody w postaci obiadu z panem Andrzejem Platą w kieleckiej restauracji Irishpub Shoemaker. Lokal bardzo mi się spodobał – ma atmosferę, jego wnętrze wypełniają urocze drobiazgi, dawne reklamy, z głośników sączy się irlandzka muzyka, a w jednej z sal odzywają się czasem ptaszki w klatce.  

W takim miejscu zjedliśmy z panem Platą irlandzkie dania, ale jakoś nie pamiętam ich smaku, bo właściwie ważniejsza była pogawędka z aktorem, którego już od kilku lat obserwuję w różnych rolach i podziwiam za niesamowity sceniczny temperament. Czy to główna rola, czy drugoplanowa, tego aktora się zapamiętuje. 

na potrzeby tej relacji pan Andrzej wcielił się w rolę bywalca pubu 

w sztuce "Twardy gnat, martwy świat" - za rolę w tym spektaklu aktor otrzymał nagrodę na Festiwalu Komedii TALIA w Tarnowie w r. 2105 (zdj. M.W.)

 "Zabić celebrytę" (zdj. K.B.)

"Prędko, prędko" (zdj. M.G.)

 "Caryca Katarzyna"  

Ostatnio Andrzej Plata daje pokaz połączenia gry aktorskiej i improwizacji - w roli komisarza policji prowadzi dialog z publicznością w sztuce „Szalone nożyczki”. Wierzcie mi, nie jest łatwo zapanować nad rozemocjonowaną publicznością, która pomaga rozwikłać zagadkę kryminalną, a jemu się to udaje. 

Andrzej Plata jako komisarz policji w "Szalonych nożyczkach" (zdj. J.R.)

 

O takich i innych teatralnych sprawach rozmawialiśmy z panem Andrzejem, który wpadł do restauracji w przerwie między próbami do kolejnej sztuki. Będzie to „Psychoza” Magdy Kupryjanowicz. Już mam bilety na ten spektakl. Bardzo jestem ciekawa efektów pracy, o której opowiadał mój rozmówca. 

Na zakończenie chcę podziękować panu Andrzejowi za uchylenie przede mną, widzem, rąbka teatralnej kurtyny i spojrzenie na pracę aktora z innej strony. Niech tym podziękowaniem będzie krzew najprawdziwszej Dzikiej Róży – nagroda jednego widza, który dziękuję za sto procent zaangażowania i życzy kolejnych interesujących ról. 

świętokrzyska Dzika Róża od Świętokrzyskich Włóczęgów dla pana Andrzeja Platy

 

Zdjęcia: K.B. – Krzysztof Bieliński, M.G. - Michał Grabowski, J.R. – Jacek Rzodeczko, M.W. – Mateusz Wajda, Michał Walczak - podpisany na zdjęciu (skopiowane ze strony teatru) i kilka mojego wyrobu

Dodatek z kwietnia 2020 - na Facebooku teatru pojawił się wpis z sześcioma pytaniami do pana Andrzejka Platy. Zajrzyjcie do linka, żeby się  zapoznać z jego odpowiedziami.