Wycieczka na specjalną okazję

Główną organizatorką wszelkich atrakcji wycieczkowych była Irena, która obchodziła jubileusz dziesięciolecia wędrówek z naszą grupą.

O doskonałą pogodę zadbała Magda, dotychczas znana nam jedynie z bloga „Maga... w kajaku i na piechotę”. Świetny z niej meteorolog i kompan wycieczkowy, co przeczy pogłoskom, jakoby zawieranie znajomości przez Internet było niebezpieczne.

Trasę przygotował nieoceniony kolega Ed.  

I nie zapominajmy o naszych kierowcach – Angelice i Marku, którzy z fasonem dostarczyli nas na start i metę.

na polnej drodze

 

Teraz pora na Koszałka Opałka, czyli przedstawiam sprawozdanie z wycieczki.

Zaczynamy naszą wyprawę we Wzdole Rządowym, gdzie sympatyczna niewątpliwie sprzedawczyni obwarzanków zapewnia, że tamtejszy kościół jest otwarty. Nareszcie! 

kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP we Wzdole 

Dotychczas mogliśmy oglądać jedynie z daleka bryłę barokowego kościoła ufundowanego w siedemnastym wieku przez Bernarda Serwallego z małżonką. Teraz zaglądamy do wnętrza, gdzie znajduje się kilka barokowych perełek, choć samo wnętrze wyraźnie dzieli się na cześć starą i nową – dobudowaną już w 20 wieku. Obie części oddziela belka tęczowa z piękną rzeźbą Ukrzyżowanego. 

barokowy krucyfiks 

 

Ołtarz główny jest nowy, ale umieszczono w nim siedemnastowieczny obraz Wniebowzięcia NMP.

ołtarz główny

 

Ołtarze boczne i ołtarz w kaplicy są barokowe. Podobnie jak chór, organy i ambona. 

siedemnastowieczny obraz Matki Boskiej Wzdólskiej w kaplicy

jeden z ołtarzy bocznych

ambona, a na niej Ewangeliści i liczne putta  

 chór kościelny ze starymi malowidłami przedstawiającymi sceny Męki Pańskiej i "organ też osobliwy, gdyż stanowi trzy odosobnione u góry części" *
 

Jeszcze tylko pokażę najstarszy obiekt – renesansową kamienną chrzcielnicę i już możemy ruszać na trasę.

Edward zaproponował mocny początek wędrówki – ruszamy przez najładniejsze, moim zadaniem, pola Wzdołu. Cóż, zarastają one z czasem drzewkami samosiejkami, ale ciągle jeszcze zachowują urok świętokrzyskich pasiaków. 

pola Wzdołu Rządowego 

obiekt powszechnego zainteresowania, czyli ...

samotny krzyż z roku 1827 z prośbą o modlitwę "za mych oycow i mie", to jest fundatora o nazwisku  Korczyński

pola raz jeszcze
 

Wspinamy się na wzgórze, potem z niego schodzimy, żeby obejrzeć kapliczkę św. Barbary.

w stronę Barbarki 

Teraz pora pokazać naszemu gościowi Kamień Michniowski. Czyli znów podchodzimy. W lesie ptactwo koncertuje, a wśród skałek ćwiczą bulderowcy, którzy wspinają się na ściany Jaskini Ponurego.  

skałki na Kamieniu Michniowskim

tu trochę nieostro, bo panowie w głębi

wszyscy uważnie słuchają pogadanki Eda, tylko ja się wiercę 

Szybko opuszczamy Kamień, bo nęci nas nadzieja na postój śniadaniowy przy stołach na skraju lasu. I jakiż zawód – stoły zniknęły! Musimy się zadowolić miejscem w pobliżu stert ściętego drewna.

odpoczynek w słońcu

piernik z orzechami  
 

Ciąg dalszy wyprawy to kolejne miejsca widokowe, czyli ścieżka wśród pól Wiącki z widokiem na Łysogóry w błękitnej mgiełce na horyzoncie.

 polna droga

wiosenne pola

Jak by tych widoków było mało, Edek prowadzi nas w stronę Kapkazów, a tam po obu stronach szosy (niestety – szosy) kolejne pola.

pola Zaskala

pola Wiącki
 

Za Kapkazami zatrzymujemy się przy naszych ulubionych dzbanach nad źródełkiem. Od czasu, gdy „dzban” zyskał jako słowo niezwykłą popularność, nasz postój w tym miejscu zyskuje dodatkowe zabarwienie humorystyczne.

 dzbany solo

na szczęście te dzbany nie są puste  

Syzyf? Walcząca z dzbanem? 

Przed nami jeszcze polna droga przez Dolinę Bodzentyńską. Nad nami skowronki i chmury, czyli ogólnie – dobrze jest.

 widok z Doliny Bodzentyńskiej 

pola Doliny Bodzentyńskiej

jeden z jej mieszkańców

włóczęgi
 

Trasę kończymy na parkingu we Wzdole. Z powodu nadmiaru przyrządów pomiarowych ustalamy średnią długość trasy – 15 kilometrów. 

przydrożny krzyż we Wzdole 
 

Zakończenie wycieczki to już radosne świętowanie jubileuszu Ireny w kafejce w Łącznej. I ja tam byłam, herbatę piłam, szarlotkę zajadałam i com widziała, opisuję.

zamiast zdjęć z imprezy - mapa trasy 

* Ksiądz J. Wiśniewski - cytat znalazłam w artykule pana Romana Mirowskiego (tu link) 

Zobaczcie tę samą wycieczkę oczami Magdy - tu link.
 

Zdjęcia – Magda, Edek, Janek i ja