Nic specjalnego

Pogoda nieszczególna jak ów Wieńczysław z „Niewiarygodnych przygód Marka Piegusa” (Pamiętacie?), ale głupio tak w domu siedzieć.  No to wyruszamy na wycieczkę mało ambitną. 

lubię taki czerwony akcent na zimowej drodze

 

Startujemy w Suchedniowie i nawet zauważamy, że idziemy czarnym szlakiem. Prowadzi drogą prostą jak drut.

W samym Suchedniowie zaglądamy do piaskowni – o, tu ostatnio pewnie ruch spory panuje, bo ulice i chodniki czekają na dostawy świeżej posypki.

spora ta piaskownia

  
Zauważamy też starych znajomych z drewna. 

fotografując ten dom myślałam, że jest opuszczony; teraz widzę, że jednak nie 

drewniany strażnik na skraju wsi (już był na blogu, ale z inną twarzą)

  

Potem spacer lasem. Droga przetarta, szeroka. Słońce, które początkowo nieśmiało się przedzierało, teraz poszło sobie za chmury. 

zimowe ruchy górotwórcze na polanie

geometria w przyrodzie

 

Na rozstajach dróg skręcamy w kierunku Skarżyska. Tu nie jesteśmy osamotnieni. Towarzyszy nam drobny śnieżek. Spotykamy czasem samotnych sportowców – a to narciarz, a to biegacz, a to kolarz. Wszystko wskazuje na zanik granicy między sportami letnimi a zimowymi.

prószy

 

sporty zimowe

dobre zaopatrzenie

ścieżka

 

Na skraju miasta kuszą nas autobusy, którymi możemy podjechać pod dom. Ale nie dla nas „sznur samochodów” (A tę piosenkę pamiętacie? Chyba tylko staruszkowie sobie przypomną.).

Idziemy w stronę Kamionki, a potem Kamiennej. Ścieżki polne, przedeptane. 

Kamionka

parka na Kamiennej  

 

Aż wreszcie docieramy do domu. I tak zrobiliśmy sobie mały wypad niedzielny za całe 3 zet. Kilometrów tak z 16 się pokonało.

Zdjęcia – Janek i ja