Niedzielna wycieczka z widokami i śladami historii

Wyobraźcie sobie taki obrazek: w wielkim białym pokoju malutki biały kotek chłepce mleczko rozlane na białej podłodze. Co widzicie?

My właśnie tyle widzieliśmy na niedzielnej wycieczce.

Już w busie pojawiły się obawy, czy kierowca widzi, dokąd jedzie i wie, gdzie się zatrzymać, bo wokół nas biało. Widocznie coś widział, bo nas wysadził tam, gdzie powinien.

szosa gdzieś między Wzdołem a Bodzentynem

I ruszyliśmy w biel na wycieczkę, co to podobno miała mieć widoki inne, niż na trasie z Leśnej. Tym razem wyruszyliśmy z Kamieńca.

No, powiem wam – widoki rewelacyjne. Mogą być, jak tu jeszcze wpadniemy kiedyś, na przykład wiosną. 

Oto przykłady:

na drodze z Kamieńca do Leśnej - nasza grupa tworzy mocny akcent barwny 

 polna droga na zimowo

 zaspa, a może pagórek

szadź

człowiek i przyroda

 

Dodatkową atrakcją było zdobywanie naszego K2, czyli skromnej góry o wysokości 379 m n.p.m. Otrzymała tę nazwę z powodu niezbyt łatwego podejścia po śniegu, a tak naprawdę nazywa się Kamienna. No i mapa pokazywała, że w partii szczytowej nie ma ścieżki.  I nie było. Ale za to śniegu sporo tam nawiało.

początek podejścia na K2

bez ścieżki

  

Wykaraskaliśmy się z polnych bezdroży gdzieś w okolicach Podmielowca, gdzie złapaliśmy w kadr kilka mocniejszych czarnych akcentów w oceanie bieli.

ale barwy!

krzyż w Podmielowcu

kapliczka przy polnej drodze do Siekierna

 

Zajrzeliśmy i do Siekierna. Kolega Ed spełnił swoje marzenie i powiódł nas miedzy opłotkami, które zwykle fotografowaliśmy ze sporej odległości. Szeroka droga do gospodarstwa zamieniła się w puszyste pole, ale z górki było, to bez problemu.

opłotki Siekierna

rozlewisko w obniżeniu terenu  

  

A za Siekiernem to już las. I to ten, który przemierzaliśmy niedawno. Ale skąd brać nowy las? Trzeba w starym wybrać w miarę nową trasę. 

leśne "memento mori"

Ruszamy więc na północny wschód, czyli w kierunku Wykusu. I to jest fragment wycieczki związany z historią.

Odwiedzamy miejsca związane z oddziałem Ponurego. Edward opowiada o obławach na partyzantów, pokazuje pomniki, wspomina ludzi. 

Miejsca trochę się zmieniły od czasu naszej ostatniej bytności w okolicy. 

odnowiony pomnik poległych w bitwie z Niemcami 28 października 1943 roku

tablice informacyjne przy ścieżce na polanę Wykus 

Lubianka (Wykus to nie tylko miejsce historyczne, jest też rezerwatem przyrody) 

kapliczka partyzancka na polanie

Jest niedziela, więc komunikacja niezbyt często kursuje. Postanawiamy ominąć Polanę Langiewicza, żeby zdążyć na bus. Idzie się bowiem trudno, bo leśną drogą co i rusz przejeżdżają auta osobowe, które tak wyślizgały koleiny, że trzeba bardzo uważać, żeby nie upaść. 

Rataje - przydrożne drzewa

 Janek i ja zwróciliśmy uwagę na ten sam płot w Ratajach 

mocny asfaltowy odcinek na zakończenie trasy

W Wąchocku możemy zatrzymać się na chwilę przed dawną kwaterą Langiewicza i spotkać uczestników kolejnego Marszu Szlakiem Powstańców Styczniowych. 

kwiaty pod tablicą na ścianie dworku, w którym miał kwaterę generał Langiewicz

Wąchock po zakończeniu uroczystości

  

I po wycieczce. Było biało, ale jednak co nieco widzieliśmy. Dobrze, że tym razem nie odwołaliśmy wymarszu na trasę.

Zdjęcia – Edek, Janek i ja