Kilka rad doświadczonego wędrowca

Zebrała się ich garstka. Są oczywiście rymowane. I zawierają przemyślenia turysty, który przemierzył wiele szlaków i bezdroży. Znacie go. To Ob.Wieś. Jego wiersze miały już własny artykuł na blogu (tu link), często pojawiają się jako komentarze.

Dziś poświęcę im wpis archiwalno-aktualny. Rady – aktualne, ale materiał fotograficzny wygrzebany przez kolegę Eda z zasobów archiwalnych.

 

Tak to, proszę państwa, drzewiej się przeprawiało przez Lubrzankę u podnóża Radostowej. Kto pamięta?
 

Kto z nas nie odczuwał opisanych poniżej emocji podczas wędrówki?

 

O włóczędze.

Bez względu na porę roku oraz stan aury,

zawsze wypatruję - uśmiechu natury.

Chociaż w codzienności niewiele to zmieni,

można się chwilowo poczuć - "władcą przestrzeni".

 

widok na południe spod Prehyby
 

 Kozia Przełęcz

 

wędrówka po Beskidzie Żywieckim
 

Do wędrówki warto się dobrze przygotować:

 

Wędrowcom.

Włóczęga po bezdrożach może być ciekawa i można ją polubić,

ale dobrze jest mieć mapę i kompas, aby się nie zagubić.

 

 bez mapy ani rusz

 

Pamiętacie krokomierz? Mało kto już go używa, zastąpiły go aplikacje w telefonach, ale warto pomyśleć o nim ciepło.

 

Symptomy wędrówek.

"Krokomierz" wskazuje pokonanie odległości,

czas przebycia określa stopień trudności,

zjawisko występującego zmęczenia informuje,

jaka jest aktualna skala naszych możliwości.

 

Ach, młodym być! Wtedy to i wędrówka i przerwa aktywne...

 

pomocna dłoń czasem się zaczyna przydawać
 

pora odpocząć
 

Ważne, żeby nie zwracać uwagi na bzdurne drobiazgi. Doświadczony turysta wie, co jest najistotniejsze:

 

Optymistycznie

Gdy sobie przyjaznych posiadamy wokoło,

nawet w dzień ponury będzie nam wesoło!

 

na Jasieńcu
 

 nad zalewem w Cedzynie

 

na Hali Boraczej

 

 przed schroniskiem Młoda Hora

w Iwoniczu Zdroju
 

A na zakończenie dająca do myślenia życiowa dygresja:

 

Pewnie wypady w góry mam już teraz z głowy,

więc będę bardziej istniał jako Wiesiek "parterowy".

Chociaż do wędrówek górskich nadal sentyment mamy,

to, niestety, wiekiem i zdrowiem z nimi przegrywamy.

I szczyty, które ongiś mieliśmy pod stopami,

możemy obecnie osiągnąć jedynie oczami.

Teraz różne przygody i wspomnienia po głowie się snują,

a góry, niewzruszone, miejscem na nas oczekują!

 

na Diablaku

 

 przy stacji pośredniej na Myślenickie Turnie
 

Od siebie dodam: niech te góry niewzruszone nas się doczekają!

 

śniadanie w Tatrach Zachodnich - do powtórki
 

Wiersze – Ob.Wieś

Zdjęcia – Edek