Ach, gdzie są niegdysiejsze śniegi!

Ten cytat z wiersza Francoisa Villona w komentarzu Beskidnicka zainspirował mnie do wyprawy w poszukiwaniu owych dawno minionych śniegów. Spędziłam miłą godzinkę nad rodzinnymi albumami i oto on – niegdysiejszy śnieg w różnej postaci.

Na początek jako element pejzażu. Ten pejzaż dziś już zapewne inny. 

 

zdjęcie leżało w albumie bez opisu, ale przypuszczam, że ma około 90 lat 

 

pocztówka z roku 1947

 

 ta z lat 60.
 

Ale cóż to? Przez zaśnieżone pole jakieś niespełna sto lat temu przemyka samotny człowiek. Przyjrzyjcie się, co ma w ręku.

 

Tak, to myśliwy. Nie czai się na ambonie, a dzielnie wędruje po zamarzniętym śniegu. Przynajmniej nie marznie.

Po zakończeniu polowania pamiątkowa fotka – warto zarzucić ciepłe palto, a i zjeść coś by wypadało. No i obowiązkowo mała rozgrzewka…

 

Czyż nie malownicza grupka? A te kaszkiety... Wydaje mi się, że jeden z panów nosi maciejówkę.

W ładny zimowy dzień można wyskoczyć na chwilę na dwór i sprawdzić, czy piesek przy budzie nie marznie. Raczej nie. I cieszy się z towarzystwa i chwili swobody. Mama mówiła, jak się psina wabiła, ale zapomniałam, a teraz nie ma kogo spytać.

 

starsze siostry wpadły odwiedzić rodzinę na wsi
 

Zimowy spacer też sprawia przyjemność. A śnieg głęboki, zwłaszcza dla dzieci. Widać, że nie marzną porządnie opatulone. 

 

przedwojenny śnieg 

 

A tu już inny spacer. Jakieś dwadzieścia kilka lat później – dziewczynka z poprzedniego zdjęcia brnie przez śnieg ze swoimi dziećmi. Wierzcie mi, wiejska droga w tamtym czasie jeszcze nie była utwardzona, zrobiono to już w latach mojego dzieciństwa. 

 

na drodze w Majkowie

 

ta sama droga 40 lat później (nowe słupy elektryczne, no i "wyrósł" żółty dom)
 

Popatrzmy na zimowe zabawy w latach szkolnych mojej mamy. Panienki lubiły wyskoczyć na śnieg w lżejszej odzieży. Och, te fartuszki z białymi kołnierzykami…

 

Niby takie układne dziewczyny, ale poswawolić też się zdarzało. Zastanawiałam się, dlaczego poniższe zdjęcie takie krzywe. Popatrzcie na jego centralny obiekt u góry. Fotograf w ostatniej chwili musiał się uchylić przed śnieżką, która mu leciała prosto w obiektyw. Dziś, po latach pozostaje nadzieja, że jednak nie trafiła. 

 

Zimą warto wybrać się do kurortu. W naszej rodzinie lubimy Krynicę. Udało mi się wygrzebać zdjęcia z roku 1955 i 2000. Zima w obu przypadkach śnieżna. 

 

 

 

pensjonat Wisła (teraz już tak nie wygląda)

 

na Jaworzynie Krynickiej  

 

A jak wyglądały zimy w moich szkolnych latach? Zwyczajnie. Śnieg był. Mróz malował wzory na oknach, a ubranie się w kożuch już prawie wychodziło z mody, ale jeszcze było na czasie. 

 

Śnieg sypie i zaciera ostrość obrazu.

 

No i nasypało.
 

O, właśnie – moda zimą. Na zakończenie proponuję obejrzenie kilku zimowych kreacji dla pań i panów. Możemy się tylko domyślać, z jakich lat te stroje.

 

eleganckie futro z karakułów - prawdopodobne koniec lat 20.

 

tak zwana jesionka z kołnierzem z lisa - lata 30. (pamiętam takie lisy z czasów mojego dzieciństwa - panicznie się bałam, że lis ożyje i mnie ugryzie)
 

elegant z lat 30. 

 

przypuszczam, że to lata 40.

 

to prawdopodobnie też
 

ta jesionka wygląda mi na lata 50.

 

kożuch z lat 70.
 

Ty, Echo, co głos wracasz skory,

Gdy pomknie nad strumienia biegi,

Mów, gdzie są Piękne dawney pory?…

Ach, gdzie są niegdysiejsze śniegi! *

Ach…

 

I tak zostałam pomocnicą Echa, a zdjęcia wybrałam z domowego archiwum.

 

droga do przeszłości - koniec 20. wieku
 

*F. Villon w tłumaczeniu Boya „Ballada o paniach minionego czasu”