Rajd sentymentalny...

Gdy przeczytałem anons o rajdzie pieszym Leśna - Łączna, nie mogłem być obojętny... wróciły wspomnienia z wakacji spędzanych u dziadków w Zagórzu u podnóża Pasma Klonowskiego. 

ganek domu dziadków, na zdjęciu: dziadek, babcia, moja mama z bratem na kolanach i ja z psem

Pamiętam doskonale spacery po lesie aż do skałek na Bukowej Górze (483 m n.p.m.), poprzez źródełko i baseny obramowane drewnem z miejscami  do prania w środku lasu. Z opowieści mojej babci dowiedziałem się, że owe głazy upuścił diabeł niosący je na zagładę Klasztoru na Św. Krzyżu.

 

Kamienie leżą w stanie z tamtego okresu, może trochę zeszpecone bazgrołami współczesnymi, źródełko natomiast znikło w czeluściach obecnego wyrobiska.

W latach siedemdziesiątych ktoś z miejscowych mówił o zamiarach pozyskiwania kwarcytu ze zbocza góry pokrytego stuletnim lasem... wywoływało to we mnie uśmiech. Aż pewnego razu zbliżając się do Ostrowa  zauważyłem z przerażeniem brak kilkusetmetrowego grzebienia lasu... nogi mi się ugięły i już rzadko zaglądałem w te strony, tym bardziej, że rodzinka przeszła w zaświaty.

Na Pasmo wróciłem kilka lat temu wraz z łazikami i od tamtej pory byłem tam wielokrotnie.

Spacerek z przyjaciółmi z Leśnej przez Psary, Lisi Ogon z pomnikiem pomordowanych przez okupanta, kapliczką w środku lasu na szlaku zielonym z bogatą historią opisaną na tablicy informacyjnej, głazami na Bukowej Górze aż wreszcie z niesamowitymi widokami ze skraju kamieniołomów na stronę północną: wpierw wyrobisko, potem zabudowania wsi Zagórze, a w oddali majacząca w słońcu panorama naszego miasta, odległego o ok.20 km, zakończył się na przystanku PKP Łączna.

 w Psarach wreszcie upamiętniono Żeromskiego

wąwóz na początku podejścia na Lisi Ogon

pomnik na skraju lasu we wsi Psary Podlesie

kapliczka na szlaku - ileż tu historii

historia historią, ale zjeść też coś trzeba

skoro już zbłądziliśmy w okolice wyrobiska, to nie sposób nie sfotografować panoramy

ta metropolia w oddali to nasza rodzinna mieścina

kącik przyrodniczy - jagody konwalijki

tekst - Janusz, zdjęcia - Terenia, Janusz i ja