Mapa a rzeczywistość, czyli blaski i cienie wyprawy odkrywczej

Kolega Ed wziął do ręki mapę i zaczął marzyć o NIEZNANYM. Znalazł. 
A potem przedstawił nam plan poszukiwań (na podstawie mapy Gór Świętokrzyskich – część wschodnia, rok wydania 2005):

Jedziemy busem do Mirca, a potem szukamy następujących obiektów:

- zabytek architektury drewnianej z początku XX wieku we wsi Korzonek,
- kopalnia Kanał, gdzieś w pobliżu drogi z Mirca do Tychowa Nowego,
- kopalnia Irena przy szosie Starachowice – Tychów,
- kopalnia Mikołaj wśród pól Tychowa Starego
- stary młyn i zagroda w Ostrożance. 

Tyle plan. A teraz realia.

Ruszamy uroczą (suchą – to dziś norma) polną drogą w stronę Korzonka, napotykamy niewielki malowniczy staw; we wsi pytam mieszkańca o zabytek. „Pani, ja mam 80 lat i nic starszego ode mnie we wsi nie znam. Tu wszystko nowe.”. Bo chyba faktycznie zabytków tu brak. Prawdopodobnie na skraju wsi był kiedyś jakiś dawny budynek, bo pozostały tu dorodne wiekowe drzewa.

nad stawem w Korzonku

Przypuszczamy, że w tej okolicy mógł stać niegdyś poszukiwany przez nas dom.

 

Opuszczamy Korzonek, kierujemy się ku wsi Czerwona, a za nią w pola, tam zaś na skraju lasu wpadamy w Kanał! To, co zobaczyliśmy, to musi być pozostałość dużej kopalni odkrywkowej rudy – liczne rozlegle doły, wspinaczka na ściany niegdysiejszego wyrobiska, fajna zabawa! Za lasem pola, a nieco dalej śliczne jeziorko. Gromadnie uznaliśmy, że kopalnia rudy Kanał została znaleziona i w miarę możliwości obejrzana.

Mały czerwony punkcik to Staszek, który pokazuje, jak rozległe jest wyrobisko po kopalni Kanał.  

Pola w pobliżu kopalni. Ich barwa świadczy, według Edka, o zawartości rud żelaza w glebie. 

leśny staw  

Teraz udajemy się na południowy wschód, a potem na wschód. Za szosą natrafiamy na coś, co pewnie kiedyś było kopalnią Irena. Biedne, nieszczęśliwe miejsce. Służy za wysypisko wszelkiego rodzaju plastikowego paskudztwa. Wydaje mi się, że padło ofiarą bliskości szosy. Łatwo tu podjechać i pozbyć się niechcianego balastu. Mimo szczerych chęci nie udaje nam się zajrzeć do niedostępnej Ireny. Szkoda.

polna droga 

Oto dlaczego nie mogliśmy zajrzeć do kopalni Irena.

Dalej prujemy polną drogą na wschód – prosto pod wiatr, który szumi w uszach, odrywa głowę od tułowia i zmusza do zakładania kolejnych warstw odzieży.

Ale w nagrodę w małym lasku znajdujemy Mikołaja! Miejsce prawie idealne. Bo na skraju walają się jednak odpadki, ale wewnątrz przestronno, ładne ścieżki, szerokie miejsce po wyrobisku, na niektóre ze ścian można wejść. I wjechać! Świadczą o tym ślady opon. Ktoś tu nieźle szaleje w wolnym czasie.

na dnie wyrobiska kopalni Mikołaj

Kierownictwo wspina się na ścianę kopalni.

Tak wyglądają uczestnicy wycieczki, gdy kierownictwo patrzy na nich z góry.  

 

Te trzy obiekty znaleźliśmy, choć wydaje się, że kopalni rudy w okolicach Tychowa mogło być więcej, znalazłam publikacje o nich w Internecie, ich nazwy mogły się zmieniać, ja posługuję się tymi z mapy. Ruda z tych kopalni była dostarczana do hut w Starachowicach i Rejowie. Jest tu pewnie sporo materiału dla badacza, my tylko zaglądamy i pokazujemy miejsce, może ktoś się tym poważnie zainteresuje.

No i wreszcie maszerujemy polną drogą w stronę Ostrożanki, a tu szukamy zespołu zagrody młynarskiej. Powinny tu się znajdować drewniany dom z roku 1880, stodoła i obora z tego okresu, późniejsze (lata 30. XX wieku) chlewik i kurnik oraz młyn motorowy z roku 1947. Niestety, młyn spłonął w marcu 2012 roku, a pozostałe zabudowania są mocno zrujnowane, można je obejrzeć zza drewnianego płotu. 

ruiny dziewiętnastowiecznego domu i ich okolice 

zabudowania gospodarcze

Zakończenie wyprawy odkrywczej jest już znanym nam wariantem – „kołki w zęby i sześć na godzinę”, żeby zdążyć na bus.  Nasz wysiłek zostaje nagrodzony i nawet pięć minut na ten bus czekamy.

Mimo pośpiechu znaleźliśmy chwilę na sfotografowanie odrestaurowanej kapliczki z 1859 roku (mapa podaje 1850 r.) w Tychowie Starym. 

Wyliczenia wskazują, że przeszliśmy 18,6 kilometra. To znaczy, przeszliśmy 14 kilometrów, a resztę przebiegliśmy. Żeby było jasne. 

mapka trasy - niestety, na Mircu ma dziurę, przepraszam, ale mapa ma już 10 lat

 

Zdjęcia – Edek i ja