Na spotkanie jesieni

Wyruszyliśmy w niedzielę z Mroczkowa. Tym razem zamierzaliśmy dojść do domu pieszo. I nadspodziewanie dobrze nam się to udało, choć młodziutka jesień robiła, co mogła, żeby nas zatrzymać po drodze przynajmniej na kilka chwil.

nasza ulubiona chałupa w Mroczkowie

 

i jesienny dom

 

We wsi zrobiło się bardziej kolorowo niż kilka dni wcześniej, kiedy tu byliśmy.

jesienne astry - marcinki

 trzmielina zwyczajna

miechunka

 

Na polach snują się mgiełki.

trawy w poświacie 

jesienne mgły na polach Kapturowa 

 

W lesie jakoś mniej teraz grzybów, a więcej światła. I łatwiej zauważyć drzewa, bo już człowiek nie jest taki zaabsorbowany szukaniem prawdziwków i innych przystojniaków w kapeluszach. To i spacer bardziej relaksujący.

zachwyceni

okazały pień niczym skała 

pierwsze jesienne przebarwienia

i w drogę!

 

Dalej idziemy do Majdowa, gdzie pochłania nas jedzenie słodziutkich bezpańskich śliwek, co nie zostało udokumentowane fotograficznie, bo zabrakło nam rąk do trzymania gałęzi, owoców i aparatu.

aleja w Majdowie 

 

W Łazach przechodzimy na polną drogę, która ostatnio przeżywa rewolucję – cała jest zryta przez dziki i nawet przecudnej urody elegancki strach nic nie może na to poradzić. Cóż, skoro to strach na wróble… 

rezygnacja stracha na wróble

 

Dalej już lasem do Pogorzałego i Skarżyska. Te lasy na razie za mało jesienne. Ale jeszcze się rozwiną. Na pewno.

owoce grabu

jesienni turyści

  

I tyle wycieczki – przeszliśmy 17,6 kilometra, spotkaliśmy jesień i myślę, że to nie ostatnie z nią spotkanie.    

Na zakończenie mała zagadka przyrodnicza:

Jakiego koloru jest czarna owca na poniższym zdjęciu? 

 

mruczki w Mroczkowie

Zdjęcia – Edek i ja