Leśna trasa w okolicy Koziej Woli

Prognoza pogody zapowiadała ładny słoneczny dzień. Ładny rzeczywiście był, ale, żeby mocno słoneczny, to już nie. Na szczęście słońce co jakiś czas sprawdzało, czy maszerujemy. Maszerowaliśmy. 

 

na leśnej dróżce w okolicach Smarkowa
 

Start i meta znajdowały się w Koziej Woli, skąd poszliśmy na zachód, wprost na dorodny dąb czerwony.

 

jesienne wrota wycieczkowe

 

przydrożna kapliczka w Koziej Woli
 

Po przejściu przez wieś zanurzyliśmy się w lesie. Trasa prowadziła porządnymi drogami. Wiadomo, lasy koneckie to głównie drzewostan iglasty, ale przyjemne jesiennie wybarwione buki czy brzozy też się trafiały. 

 

droga w okolicy zbiornika przeciwpożarowego

 

kręta ścieżka 
 

na zakręcie
 

Dziwne tylko było częste usytuowanie przy drodze czegoś w rodzaju wieżyczek obserwacyjnych czy może ambon myśliwskich. Jeśli to drugie, to nie chciałabym być zwierzyną w tym lesie – praktycznie nie ma szans skryć się przed gęsto ustawionymi myśliwymi. 

 

Czyżby zdjęcie z drona?
 

Kolega Ed pełni obowiązki drona.
 

Krótki postój mieliśmy na skraju lasu przed wsią Piasek, a potem rozpoczęliśmy marsz w stronę głównego celu całej wyprawy.

 

Pełni wigoru startujemy po śniadaniu.

 

pora opuścić asfaltową szosę
 

Kolega Ed zapowiadał, że przejdziemy przez bagno. Lekko się wystraszyłam. Niepotrzebnie. Bagno okazało się malutką wsią – ot, kilka domków.

 

w Bagnie
 

Spotkana na drodze mieszkanka Bagna zapowiadała, że możemy spotkać w lesie miejsca działania bobrów. Spotkaliśmy.

 

leśne ostępy

 

dzieło bobrów
 

Leśna droga doprowadziła nas do pomnika upamiętniającego mieszkańców wsi Smarków zamordowanych przez niemieckich okupantów w czasie 2 wojny światowej oraz żołnierzy II zgrupowania Robota z oddziałów Ponurego.

 

pomnik przed Smarkowem

 

jesienna droga za wsią
 

Kolejna leśna droga za Smarkowem doprowadziła nas do hałdy dawnej kopalni Stara Góra. 

 

na leśnej drodze do hałdy
 

To do niej tak usilnie dążyliśmy. Kolega Ed pobiegł na szczyt hałdy, a reszta towarzystwa mniej lub bardziej mozolnie wdrapała się za nim. 

 

chwila odpoczynku
 

Widoki z hałdy były trochę słabsze, niż oczekiwaliśmy. Lekka mgiełka skrywała widok na Łysogóry, słońce świeciło niezbyt mocno. Na szczęście barwy jesiennego lasu nie zawiodły. 

 

fotografujemy na potęgę
 

zamglony horyzont 

 

grzbiet hałdy zarasta

jesienny drobiażdżek

Nie wiem, jak inni, ale ja z pewnym trudem, mimo to bezpiecznie, zlazłam z hałdy. Spotkaliśmy się u jej podnóża i kontynuowali marsz na południe.

 

tędy nie schodziliśmy
 

z kijkami łatwiej 

 

Teraz przyszło nam iść szosą. Było nieźle. 

Pomnik na skraju Wielkiej Wsi już znamy, był pokazywany na blogu, ale drewniany „dziobak”, którego wypatrzyłam przy czerwonym szlaku, był zaskoczeniem nie lada. 

 

pomnik na miejscu zamordowania przez Niemców 28 mieszkańców Wielkiej Wsi

 

leśny stwór, drewniany dziobak, powalony dąb - co kto woli
 

Ostatni fragment trasy prowadził kolejną ładną leśną drogą na południowy zachód.

paśnik jeszcze pusty

 

Lekka zmiana kierunku marszu i wychodzimy na polną drogę do wsi. A tam przywitało nas słońce. Nareszcie!

 

obniżenie terenu za lasem
 

ostatnia prosta do wsi

 

Jeszcze tylko uwiecznienie przydrożnego krzyża i możemy zakończyć naszą wycieczkę.

 

charakterystyczny krzyż na rozstajach

 

mapka trasy
 

 Zdjęcia – Edek, Janek i ja