Zanim wiatr strąci liście

Już drugi dzień mocno wieje. Tym razem wiatr odgonił na krótki czas chmury i można było nacieszyć się słońcem. 

 

las w słońcu
 

W lesie słoneczne światło ożywiło barwy liści. Warto je uchwycić w obiektywie, bo przez wiatr niedługo mogą spaść.

 

Jest naprawdę kolorowo. O ile w ogóle jest. Podczas ostatniego spaceru miałam wrażenie, że zaginęłam w naszym lesie. Trafiłam na teren wycinki i zupełnie straciłam orientację, gdzie jestem.

 

coraz mniej lasu w lesie

Na szczęście trafiłam na znak szlaku i udało mi się zorientować w sytuacji. Przeszłam na znane ścieżki. I tu sporo barw.

 

kolorowe ścieżki

Zajrzałam też do ukrytego w lesie mirabelkowego sadu. Już po zbiorach. Został tylko ślad niedawnego ogniska i wspomnienie owoców. 

 

sad na leśnej polanie

 

po zbiorach

 

las wkracza do sadu

A potem zaniosło mnie w okolice Trzech Muszkieterów. Nadal stoją. Ale moja niegdyś ulubiona ścieżka zawalona gałęziami po wyrębie. Czekam. A nuż niedługo będę mogła tu wrócić…

 

Co dalej?

 

leśna pustynia (zdjęcie zrobione na początku października)
 

coś jednak przetrwało
 

Opuszczam las ścieżką edukacyjną. I ona cała w kolorach. 

 

znakowana ścieżka - z pozdrowieniami dla znajomych spotkanych na niej

I to na razie tyle relacji z lasu. 

 

Jesienne zdjęcia mojego wyrobu