Mgliście, ale radośnie

Wczesny ranek niedzielny nie zapowiadał rewelacji pogodowych... prognoza była mało zachęcająca, ale skoro zdecydowaliśmy się iść na rajd pieszy, to nic nam nie mogło przeszkodzić.

Z miejscowości Bugaj wyruszyliśmy szlakiem żółtym, po kilkuset metrach zaciekawił mnie tarasowo położony ogród ze stawem i strumyczkiem wypływającym prosto ze źródełka, które niegdyś zaopatrywało miejscową ludność w smakowitą wodę. W dobie centralnej formy zaopatrywania w wodę, ujęcie przestało być przydatne.

 tak mógłby wyglądać wymarzony dom Ani z Zielonego Wzgórza

Na Białej Górze skręciliśmy w stronę lasu Brzask, gdzie w zbiorowej mogile spoczywa 760 osób rozstrzelanych w 1940 roku – głównie przedstawicieli inteligencji z Kielecczyzny. To miejsce zawsze wprowadza mnie w stan zadumy i refleksji, tutaj nawet ptaki smętnie śpiewają. 

poznajemy historię akcji AB i jej ofiar na Brzasku

przy mogile na Brzasku  

obelisk na Brzasku

 

Na ławeczkach dokonaliśmy konsumpcji słodkości przygotowanych przez Basię, nastąpiła wymiana przepisów na owe rureczki i serniczek.

przerwa na herbatę

i coś do herbaty 

 

Szlak ten znam zupełnie dobrze, ale ciekawiła mnie jego modernizacja za fundusze unijne. I tutaj niespodzianka – jest słabo oznakowany. Podobno powodem jest zamalowywanie znaków przez niechętnych turystom. Infrastruktura w postaci ławeczek i mostków też nie była zachwycająca...  słabo zabezpieczone drewno prawie się rozlatuje, resztę zrobili niefrasobliwi turyści i wycinki "pielęgnacyjne".

te pomosty solidne

a tu już marsz z przeszkodami 

 ale były też i solidne drogi

 

Za jakiś czas następny postój, tym razem już planowany rutynowy posiłek o 11.00 i znowu ciastka; tym razem serwowane przez Janka. Przy drodze spotkaliśmy młody modrzew z obeliskiem poświęconym zasłużonemu leśnikowi – inżynierowi Franciszkowi Łagoszowi. Pamiętam dorodnego poprzednika modrzewia, niestety zniszczył go upływ czasu, a może wyładowanie atmosferyczne. Nie wiadomo. 

Na trasie napotykaliśmy dalej wiele miejsc wycinki, mam nadzieję, że przemyślanych, a nie prowadzonych dla łatwego zysku.

młody modrzew

grupa wędruje w jesień

Przed Pogorzałem zapadła decyzja o przejściu bez asfaltu południowym obejściem do ul. Parkingowej, na której nie parkował żaden samochód, potem po przejściu przez jeszcze E7 poszliśmy ul. Gajową i ścieżką leśną do leśniczówki i do domu.

dorodny dąb przy ulicy Parkingowej

 

Trasa liczyła przyzwoite 18 kilometrów.

Tekst – Janusz

Zdjęcia – Terenia i Janusz