Mam problem z rynkiem w Lublinie

Rynek nie jest duży. Jest otoczony zabytkowymi kamienicami. Renesans, że się tak wyrażę, bije po oczach. A jednak nie jest łatwo ten rynek zwiedzać, a jeszcze trudniej opisać. Spróbuję wyjaśnić, dlaczego tak sądzę. 

 

kamieniczki widziane z Wieży Trynitarskiej
 

W centrum rynku, jak już wiecie z poprzedniego wpisu, znajduje się czternastowieczny budynek Trybunału Królewskiego. Niegdyś był to lubelski ratusz. 

 

Ciasno wokół rynku stłoczyły się kamieniczki. Śmiem przypuszczać, że w większości szesnastowieczne lub odbudowane po wojnie. I chciało by się je obejrzeć. Ale przed kamienicami naustawiano ogródków z parasolami, straganów na zbliżające się święto miasta. Ciężko się dopchać. 

 

jedna z pierzei rynku

Zrobienie zdjęcia jakiegokolwiek portalu graniczy z cudem – trzeba się przedzierać przez parasole. Lekko nie jest. 

 

manierystyczny portal kamienicy Rynek 18

 

zachowany fragment portalu kamienicy Lubomelskich z widoczna datą 1540
 

Zdecydowanie łatwiej obejrzeć piętra kamienic. Trzeba przyznać bardzo ładnie odrestaurowane. Z pięknymi sgraffitami. Opowiadają one historię kamienic, pokazują twórców literatury bądź muzyki. 

 

kamienica sama się przedstawia, a na medalionach podobizny znanych poetów renesansu
 

tak zwana "Kamienica Muzyków" poświęcona kompozytorowi Janowi z Lublina (postać w centrum) w otoczeniu grajków i instrumentów muzycznych

 

tablica upamiętniająca wybitnego kompozytora i skrzypka, który urodził się w Lublinie - Henryka Wieniawskiego

 

kamienica ze współczesną dekoracją przedstawiającą legendę o czarciej łapie

 

odbudowana po wojnie kamienica Rynek 19 z dekoracją sgraffito przedstawiającą sceny z życia Jana Kochanowskiego

Są też efektownie zdobione okna albo ciekawe rzeźby. No, tu już nie wszystkie odrestaurowane. Muszą poczekać na swoją kolej.

 

bogato zdobione okna kamienicy o wielu nazwach, np. kamienica Konopiców lub kamienica Sobieskich od nazwisk jej właścicieli

 

kamienica Pod Lwami wciąż czeka na prace renowacyjne (kamienne lwy na jej gzymsie)
 

Skoro mowa o renesansie, to wypada zapytać, co z attykami. Są, koronkowa robota.

 

efektowna attyka kamienicy Chociszewskiej

 

kamienica Sobieskich z piękną attyką
 

Czyli już rozumiecie – rynek wymaga zadzierana głowy. Takie życie. Przy okazji dodam, że w drodze na rynek wypatrzyliśmy coś, co od dawna chciałam zobaczyć – radosne, kolorowe prace lubelskiego artysty, Jarosława Koziary. Wiszą nad ulicą Złotą.

 

prace tego artysty zdobią też kamienicę Pod Lwami
 

Na rynku warto również spojrzeć w dół. Dzięki temu schodzimy do piwnicy kamienicy Lubomelskich. Nosi ona nazwę „Piwnica pod Fortuną”, a nasze szczęście polegało na tym, że Fortuna nam sprzyjała i znaleźliśmy się w tej okolicy tuż przed dwunastą, kiedy to do piwnicy przychodzi przewodniczka i można wraz z nią zwiedzić ten interesujący obiekt. Wchodzimy do wnętrza i lądujemy wewnątrz sztambucha. Jak to możliwe? Otóż ściany i sklepienie piwnicy są zdobione polichromiami wzorowanymi na rysunkach ze sztambucha „Emblemata saecularia” wydanego w roku 1595 we Frankfurcie nad Menem przez braci Bry. Autorem rycin był norymberski grafik Heinrich Ulrich.  

 

Fortuna
 

wzór kwiatowy wypełniający przestrzenie między scenkami 
 

Amor i Venus

 

ślepy los przy wybieraniu małżonków
 

Dekoracja ścienna nie zachowała się w całości, można jednak porównać ją z odbitkami rycin z zachowanego sztambucha i wysłuchać ciekawych opowieści na ich temat. Bardzo to pouczająca lekcja nie tylko historii sztuki, ale przede wszystkim obyczajów. 

 

fresk "Heraklit i Demokryt", a lewym dolnym rogu kopia oryginalnego sztychu
 

Ta malutka piwniczka okazała się kolejną lubelską perłą, których cały sznurek nazbierał mi się podczas krótkiej, a jakże bogatej we wrażenia wycieczki.

 

oryginalny zamek we wrotach piwnicy
 

Na zakończenie wpisu zaprezentuję jeszcze jedną kamieniczkę. Znajduje się ona nie w rynku, a przy ulicy Grodzkiej. Ta zabytkowa kamienica jest ozdobiona metodą sgraffito, a wzory nawiązują do twórczości lubelskiego artysty Andrzeja Kota, który tworzył w sąsiedniej kamienicy.   

 

Kocia Kamienica
 

Zbliżamy się do Bramy Grodzkiej. Po jej przekroczeniu czeka nas zwiedzanie lubelskiego zamku. O tym napiszę za jakiś czas. 

 

Co nas czeka za tą bramą?
 

Zdjęcia – Edek i ja