Zimowe plenery

W wyniku perturbacji w komunikacji skarżyskiej w miejsce  autobusu MZK nr 10 pojawił się bus do Mirca i, co pocieszające, kursuje on także w niedzielę. Idąc za ciosem po raz kolejny wykorzystaliśmy ten bus, by dotrzeć do Grzybowej Góry. 

 zimowy poranek w lesie

Jak zwykle przy mroźnej pogodzie ruszyliśmy ostro, by rozgrzać stare (no, może nie u wszystkich) kości. Ucieszyło nas wyłaniające się z mgły słońce, gdy wyszliśmy na drogę Jagodne – Kierz Niedźwiedzi. Wreszcie mogliśmy podziwiać uroki zimy, choć śniegu niewiele, ale może i lepiej, bo na polach kontrastowały grudy ziemi i brunatne trawy. 

turyści na zimowej drodze do Krza Niedźwiedziego 

droga bez słynnego głazu narzutowego 

zimowa droga w kierunku Jagodnego

    

Przeszliśmy przez Kierz Niedźwiedzi i dalej ruszyliśmy polną drogą na północ. W terenie zachodzą ciągłe zmiany, pola zamieniają się w ugory, a polne drogi zarastają trawami i młodymi sosenkami – samosiejkami.

 pola na północ od Krza

Na skraju lasu spotkaliśmy niewielki potok. Tu miłe zaskoczenie – przy przeprawie zastajemy ułożone chyba z 10 lat temu opony. Bywają mosty pontonowe, a nasz nazwaliśmy oponowym. Może przetrwa następną dekadę, kto wie? 

przeprawa przez most oponowy

ścieżka wśród drzew

porządna droga do Gąsaw Rządowych

 

Kolejna miejscowość, którą przecinamy w poprzek, to Gąsawy Rządowe – Niwy. Nadal utrzymujemy kierunek północny. Teraz teren zrobił się pagórkowaty. Na jednym wzniesieniu zarządzono przerwę śniadaniową. Krótko cieszyliśmy się słońcem, zrobiło się szaro, ale pojawiły się atrakcje przyrodnicze: a to przebiegające sarenki, a to krążący koło nas lisek, że o  kolorowych ptakach nie wspomnę. 

bagienne peruki

 

Gdy przekroczyliśmy Bieszków dotarliśmy do drogi, która skręciła w kierunku Śmiłowa. Tę drogę przemierzyliśmy latem ubiegłego roku, wtedy prezentowała się w innych barwach.

Od dawna nęciły nas kamieniołomy w Śmiłowie, nadarzyła się okazja, by je odszukać. Udało się, ale częściowo, bo okazuje się, że jest ich tam dużo. Z przykrością muszę stwierdzić, że ośnieżone nie prezentują się najlepiej na fotografiach. Obiecuję, że wybierzemy się tam w porze letniej. 

Śmiłów - kamieniołomy

 kamieniołom Edwardów

kamieniołom Podolszanka

 

W samym Śmiłowie napotkaliśmy zagadkę do rozwikłania. To stary budynek przypominający dworek. Ciekawe są też umieszczone na szczytach innych domów atrybuty w postaci piły i topora. Napotkany tubylec nie pomógł rozwikłać zagadki. 

tajemniczy dom (a może jednak dworek?)

ganek z kolumnami datowanymi na rok 1880

czyżby wiecha?

dachowy budzik

 

Zimowe wędrówki mają tę zaletę, że jej uczestnicy przemierzają trasę z iście kosmiczną prędkością, zapowiadało się więc dłuższe czekanie na bus w Szydłowcu. W tej sytuacji Basia wykazała się inicjatywą i załatwiła nam podwodę, za co tą drogą składamy jej podziękowanie. 

rzeczka Śmiłówka zamiast kwiatów i czekoladek dla Basi

 

Trasa zgodnie z przewidywaniami liczyła 19,5 kilometra. 

Tekst – Edek

Zdjęcia – Edek i Janek