Bardzo lubimy okolice Bodzentyna

Stąd też częste wycieczki, które nigdy nam się nie nudzą.

Tak czy inaczej, konia z rzędem temu, kto policzy, ile razy zdobywał Miejską Górę. Ja nie jestem w stanie podjąć tego wyzwania. 

i znów nieustraszeni turyści ruszają na spotkanie z Górą Miejską 

 

Dlatego też tradycyjne widoki z tej góry na Bodzentyn pokazuję bez dodatkowych komentarzy – proszę rzucić okiem. 

 widok na Bodzentyn (a gdzie zamek? poza kadrem)

 wiatraki na szerzawskich polach

jednak coś nowego na skraju lasu - jeszcze nie wiemy, co to będzie, ale poczekamy, zobaczymy  

W lesie na Miejskiej co i rusz ciekawe obiekty. I, co najważniejsze, las jest! 

omszały dąb

potok nieduży, ale wytrwały

leśny pustostan

  

Łąki Miłości i wygodna ścieżka szlakiem niebieskim w stronę Świętej Katarzyny były równie często pokazywane na blogu.

pomosty na Łąkach Miłości - stały punkt każdej relacji z tego odcinka szlaku 

na szlaku niebieskim w stronę Świętej Katarzyny  

 w Puszczy Jodłowej

 

Jedyna nowość to owoc niesubordynacji kolegi Edwarda, który sam się wybrał do rezerwatu Czarny Las i podrzucił parę fotek.

wykroty w Czarnym Lesie 

 

Na skraju Puszczy Jodłowej odwiedzamy miejsce masowych straceń mieszkańców Świętej Katarzyny i okolicznych wsi. W okresie od połowy maja do połowy lipca 1943 roku Niemcy pod dowództwem zbrodniarza wojennego A. H. Schustera zabili tu 40 osób, które pogrzebano w leśnych mogiłach. Po wojnie udało się zidentyfikować jedynie 13 ofiar.

zbiorowa mogiła

 jedna z bram do puszczy

 

Zaglądamy też do kapliczki nazywanej kapliczką Żeromskiego, bo pisarz podpisał się w latach szkolnych na ścianie tego obiektu. Oprócz niego dopisał się kolega Jan Srtóżecki. I ten wpis obu gimnazjalistów zachował się do dziś. A tak naprawdę kapliczkę zbudował Dyzma Janikowski z Wilkowa, czyli oficjalnie to kapliczka Janikowskich.

kapliczka Żeromskiego

 

A naszym głównym celem w Świętej Katarzynie jest skromny obiekt umieszczony na świerku przed Ośrodkiem Wypoczynkowym Jodełka. To niewielka kapliczka poświęcona pamięci świętokrzyskiego przewodnika Krzysztofa Bogusza. Może pamiętacie, że w ubiegłym roku pisałam o innej tego typu kapliczce na Stróżnej (tu link). Obie są dziełem kieleckiego rzeźbiarza Sławomira Micka. Piękna to forma upamiętnienia ludzi związanych z regionem. 

 ośrodek Jodełka 

nadrzewna kapliczka

Po obejrzeniu kapliczki rozpoczynamy powrót w okolice, z których wyruszyliśmy. Głupio by było wracać tą samą drogą, dlatego wyposażeni w mapę i kompas ruszamy polnymi ścieżkami na północny wschód w kierunku wsi Grabowa. Trawy na szczęście jeszcze nie wysokie, wody też raczej mało, więc idzie się nieźle. No i mamy zupełnie nowe tereny z nowymi widokami na Łysicę i inne pobliskie szczyty. Taki to sprytny pomysł się nam wykluł.

Łysica i Agata na horyzoncie

chmury nad Pasmem Klonowskim

 

Od Grabowej idziemy już znanymi nam dróżkami w kierunku Psar. A tu w polach rozkosz dla oczu i uszu, czyli widoki na pola, śpiew skowronków (dwa wyfrunęły mi tuż pod nogami – fantastyczne wrażenie i brak refleksu, bo nawet nie ruszyłam aparatem).

 widok na Psary Kąty i Podlesie 

przydrożna kapliczka

pola Psar

Z Psar maszerujemy raźnym krokiem po solidnej (nie asfaltowej) drodze do Leśnej. Jest nieźle, bo widoki przyjemne, chmury zmieniają barwy i kształty, tylko wiatr mocno wieje. Ale, co tam wiatr – ciepły jest raczej.  

pola Psar na przedwiośniu 

jeszcze może się cieszyć niedzielą ... 

 pożegnalny rzut oka na Górę Miejską

 

I wreszcie przystanek, do którego podjeżdża bus z naszym ulubionym kierowcą i możemy śmiało wracać do domu. Pokonaliśmy 18,2 kilometra. Tempo było niezłe, nie leniliśmy się.

Pomyśleć tylko, że gdyby nie informacja o kapliczce przy ośrodku Jodełka, to by tej wycieczki nie było…

Zdjęcia – Edek, Janek i ja