Niedzielna wędrówka przez Pasmo Masłowskie

Zaryzykowaliśmy. Było duże prawdopodobieństwo, że nie zdążymy na przesiadkę w Bodzentynie i z Masłowskiego nici. Ale trafiliśmy na skomunikowane busy – poczekał na nas! I podwiózł na miejsce startu u stóp Wymyślonej.

Zaczynamy wspinaczkę – ta łatwiutka, ale i tak zajmuje sporo czasu, bo widoki na okolice przyciągają wzrok i zachęcają do postoju.

 widok na Pasmo Klonowskie

widok na Łysicę

pola wschodniego zbocza Wymyślonej

widok na Strużną

 
Na szczycie coraz ciaśniej. Niegdyś były i tu rozległe widoki, a teraz sosenki zdobywają teren. 

skałki w szczytowej partii Wymyślonej

czerwończyk dukacik upolowany przez Janka

  

Zejście z Wymyślonej już przez las. Przed nami Radostowa. I ona zarasta. Na szczęście ścieżka prowadząca na szczyt trzyma się dobrze.

ścieżka na szczyt Radostowej (tu link do zdjęć archiwalnych, zobaczcie, jak to drzewiej było)

 

Podchodząc oglądamy się do tyłu – a tam podniebny balet. Nad Wymyśloną krążą dwie paralotnie. Wznoszą się, opuszczają, czasem znikają za szczytem. 

 

Mimo tych pokus udaje nam się zdobyć szczyt Radostowej, gdzie chwilę odpoczywamy – i dalej w drogę.

triangul na szczycie 

 

Ilekroć schodzę tą trasą, zawsze się cieszę, że to nie podejście, bo jest dosyć długie i męczące. Dwaj podchodzący turyści ledwo sapią, a nie są nawet w połowie drogi.

A nas czeka miły relaks nad wodą, czyli kilka chwil nad Lubrzanką. 

towarzystwo wzajemnej fotografii 

 między nami Lubrzanka 

 

Potem na szosie spotykamy „nasz” bus – kierowca z zapałem macha do nas. Pewnie mu ulżyło, że jednak idziemy, bo nie był pewny, czy pokonamy taką trudną trasę (na oko ocenił nas na miłośników parku miniatur, a tu tacy zadalacze!). Nie wie, że najtrudniejsze dopiero przed nami.

Nadeszła chwila podejścia na Dąbrówkę. Nie jest tak długie, jak na Radostową, ale daje w kość, bo jest dosyć stromo. Każdy pokonuje wzniesienie we własnym tempie i w efekcie bez problemów docieramy do miejsca postoju na skraju lasu. Nie wiem, czy zostało wybrane przypadkiem, czy celowo w pobliżu jedynego na całej łące podkolanu białego. Ma się to oko!

początek podejścia na Dąbrówkę

podkolan biały

 

Następny na naszej trasie jest Diabelski Kamień, a przy nim spora kępka poziomek. 

Diabelski Kamień widziany od strony południowej

Potem już spacerkiem na Klonówkę, z której można zobaczyć trochę okolicy. Z tym, że nikomu nie chce się wdrapywać na platformę widokową. I bez jej pomocy widoczność dobra.

 widok na lotnisko w Masłowie

Po zejściu z Kłonówki przechodzimy przez Masłów i zaczynamy podejście na Domaniówkę. Warunki pogodowe takie dobre, że nawet Kielce widać. 

widok na Kielce (dwie wersje)

pola na wschodnim zboczu Domaniówki 

widok na Pasmo Masłowskie i Masłów  

 turysta - okruch w pejzażu

Jeszcze krótkie przejście lasem na Domaniówce, Biała Góra, wiejska ulica i zaraz przystanek w Dąbrowie. Nie było krokomierza, stąd niepewność, ile przeszliśmy – są wahania od 14,5 do 16 kilometrów. Można sobie wybrać, ile komu pasuje.

Zdjęcia – Edek, Janek i ja