Tym razem na zimowo

Wycieczki do Zalewu Wióry odbywaliśmy wielokrotnie i o różnych porach roku z wyjątkiem zimy. Zapowiadała się słoneczna niedziela, dlatego postanowiliśmy ruszyć w tamte strony.

Trasa odbiegała nieco od dotychczasowych, bo wyruszyliśmy ze Stykowa Iłżeckiego. Okolice Zalewu w Brodach przykryła poranna mgiełka, toteż dalekich widoków nie było, ale w miarę upływu czasu widoczność się poprawiała. 

Zalew Brodzki w Stykowie

Słoneczko mocniej przygrzewało, a i marsz po śniegu, tak nas rozgrzał, że trzeba było  zrzucić coś z odzieży. 

 widok na pola Polesia

na przełaj do lasu

widok na pola Godowa

Zalew Wióry jak zwykle ma powodzenie wśród wędkarzy, tym razem zwolennicy wędkowania podlodowego dopisali dość licznie, ale z jakim powodzeniem, nie udało się nam ustalić. 

 wędkarze na zalewie Wióry 

widok z tamy na zalewie Wióry

Naszym kolejnym celem był wąwóz, przez jednych nazywany imieniem koleżanki Jagody, która przyczyniła się do jego odkrycia, przez innych zaś „naszym wąwozem”. Bardzo go lubimy i często odwiedzamy. Pięknie się prezentuje o każdej porze roku. Stwierdziliśmy tylko tropy dzikich zwierząt, śladów ludzkich poza naszymi nie zauważyliśmy. 

 droga do wąwozu

w wąwozie

przy leśnym krzyżu (o jego historii w tym linku)

Po wyjściu z wąwozu, podziwialiśmy widoki okolic Prawęcina. Udało nam się sfotografować przydrożne krzyże i kapliczki, a także  obiekty z ubiegłego wieku. 

 okolice Prawęcina

stary krzyż i nowa kapliczka

widok na las z wąwozem

nieczynna studnia

widoki na pola

Na zakończenie mocne wrażenie zrobiła końcówka drogi z Prawęcina Górnego do Kunowa. Dość sporym odcinkiem prowadzi malowniczym  wąwozem lessowym. 

 na drodze z Prawęcina do Kunowa

Przez Kunów przemknęliśmy bez zatrzymania, a na peron przybyliśmy na 15 minut przed odjazdem pociągu. 

jeden z kunowskich krzyży 

Trasa była męcząca, bo dosyć długa – 19,9 kilometra, miała także utrudnienia z powodu śniegu. Uważamy, że cel został zrealizowany.

Tekst – Edek

Zdjęcia – Edek i Janek