Wyprawa na wymarzoną górę

Moja koleżanka lubi podróżować koleją i często jeździ do Kielc. Z okna pociągu stale podziwiała porośniętą lasem nieznaną górę. Urosła ona w wyobraźni do rozmiarów niedostępnej, wymarzonej góry, na którą koleżanka chciałaby kiedyś się wybrać. I tak sobie marzyła i marzyła, a czas mijał; góra nie rosła, ale chaszcze na niej – i owszem. 

I wreszcie przy okazji wspólnej podróży opowiedziała mi o tej górze. Obiekt namierzyłam, rozpoznałam i zaproponowałam wspólną wyprawę dla odczarowania góry.

Cóż to za obiekt? Góra Chełm w pobliżu Zagnańska, a właściwie w Zachełmiu, które jej właśnie zawdzięcza swą nazwę.

Cały problem tej wyprawy polega na tym, że szłyśmy do niej znaną trasą, nowości niewiele. Unikałyśmy asfaltu i stąd wyszukiwanie ścieżek wśród traw.

droga w pobliżu torów

Znów na naszej trasie znalazł się kościół świętych Rozalii i Marcina. Tym razem w remoncie. We wnętrzu trwa malowanie.

 dzwonnica widziana od strony schodów

rzut oka na kościół 

uroczo zielone organy (inne zdjęcia w tej relacji)

Potem słynny rezerwat Zachełmie. No, tu zaszalałyśmy. Miliony lat patrzące na nas ze skał doczekały się szacunku i podziwu. 

ściany rezerwatu - dawnego kamieniołomu

kamień na kamieniu  

Koleżanki (bo nie tylko marzycielka była na tej wyprawie) szukały ciekawych kamyków, ja szalałam z aparatem wśród roślin. O tej porze roku sporo tu kwitnących cudeniek – niektóre w innych okolicach nie występują. Jest więc na czym zawiesić oko i obiektyw.

mech na skałach 

 krwiściąg mniejszy

 

I w końcu nadeszła wiekopomna chwila – grzbietem kamieniołomu zaczęłyśmy podejście na Chełm. Najpierw było przyjemnie – miejsca z widokami na okolicę, wygodne ścieżki, kolejne ciekawe rośliny. 

 kamieniołom widziany z góry

lepnica rozdęta

traganek szerokolistny

pszeniec różowy

przelot pospolity

koniczyna pagórkowa

  szałwia omszona

widok z góry Chełm na południe (las już wkracza na górę)

Wchodzimy do lasu porastającego szczyt. Ścieżki jeszcze są.

I wreszcie Chełm pokazał swoją naturę baśniowej góry. Ścieżki jakoś tak nagle się skończyły, zaczęły się zarośla – głównie bardzo wysokie paprocie i koszmarnie kłujące krzewy głogów. Ale nie zniechęciło to nas i zeszłyśmy z góry przez te chaszcze.  Koszt – kilka zadrapań, jeden upadek i jeden kleszcz. 

trudne chwile na trasie

 

Tak czy inaczej – Chełm zdobyty. Można marzyć o innych szczytach. Byle bez ekstrawagancji. Ekspedycji na Mount Everest nie będę organizować.

Po trudach wyprawy odpoczęłyśmy nad dobrze znanym zalewem Zachełmie. 

strażnik zalewu - pliszka siwa 

zalew Zachełmie (na Bobrzy)

sitowie na brzegu

 

Statystyka wyprawy – 8 kilometrów, dużo wrażeń, śmiechu i radości. 

Gdybyśmy miały ze sobą kilka worków na śmieci, to by się je wypełniło butelkami, które wszędzie się walają. I nie myślcie sobie, że to z powodu braku koszy na śmieci. Nie. Te są w stosownych ilościach. Tylko droga do nich trudniejsza niż zejście z góry Chełm.

Zdjęcie – mojej produkcji 

(I niech mi kto powie, że są identyczne, jak w poprzedniej relacji!)