Pooooooooooooooszli!

Wystartowali razem – Janek i Staszek, ale właściwie od początku szli oddzielnie. Każdy we własnym tempie. Janek robił przecież zdjęcia, stąd jego tempo marszu nieco wolniejsze.

Dokonali rzeczy dla mnie nieosiągalnej – przeszli liczącą 50 kilometrów trasę Skarżyskiego Maratonu Pieszego „Nad Kamienną”. 

 znaczek okolicznościowy maratonu

 potwierdzenie przejścia całej trasy 

 

Start maratonu wyznaczono na miejsce w pobliżu pomnika Sołtysa w Wąchocku.

Staszek i Janek na starcie 

Dalej trasa prowadziła czerwonym szlakiem przez Marcinków i nad Kamienną do Skarżyska. 

 pierwszy punkt kontrolny

Kamienna 

Zdawać by się mogło, że skoro już dotarli do rodzinnego miasta, to mogą zrezygnować z dalszej wędrówki, ale nie – nasi maratończycy zameldowali się na wyznaczonych punktach kontrolnych i podążyli dalej szlakiem żółtym przez Pogorzałe, Brzeście i Bór w kierunku Rejowa.  

 Janek przy punkcie kontrolnym w pobliżu skarżyskiego dworca PKP 

i na szlaku w okolicy Pogorzałego 

Tu również spotkali naszą dobrą znajomą – Kamienną, musieli też pokonywać trudne, ale właściwie stale w tej okolicy występujące rozlewiska. Staszek wcześniej zbadał trasę – przeszedł ją w ramach treningu – i zapewniał, że można ją pokonać bez problemu. Tak też było, chociaż nieco ślisko. 

rozlewiska przy trasie

 ułatwienia dla piechurów 

 Przejdzie? Przeszedł!

okolice Brześcia 

 Kamienna

 

Kiedy dzwoniłam do nich około 19, zmierzali do mety. Dotarli w regulaminowym czasie, a nawet sporo wcześniej. 

pomnik, który niegdyś był znakiem, że dojeżdżamy do Skarżyska, teraz zapomniany 

Janek odbiera dyplom potwierdzający pokonanie trasy maratonu, pamiątkowy medal też otrzymał

 

Koledzy nie są specjalnie wylewni, stąd relacja dosyć krótka, spisana na podstawie ich skąpych opowieści. Myślę, że gdy odpoczną, opowiedzą więcej. A jeśli ktoś ma niedosyt informacji, może zajrzeć do oficjalnej relacji na jednym ze skarżyskich portali (tu link).

Zdjęcia – Andrzej Armada i Janek