Do źródeł Czarnej, Kamiennej i Bernatki

Pogoda ostatnio nas nie rozpieszcza, jest kapryśna i nieprzewidywalna. W tej sytuacji decyzję o wyjeździe na wycieczkę podjęliśmy na pół godziny przed startem.

Na trasę wyruszyliśmy z Niekłania szosą w kierunku Szydłowca. Po półrocznym urlopie zdrowotnym na wycieczkowe trasy wyruszył Andrzej, dlatego trasa nie była ekstremalnie trudna. Przy szosie, trudno było nie zauważyć kilku okazałych lip. Może uda im się przetrwać ostatnio panującą modę na wycinanie przydrożnych drzew. 

dziewiętnastowieczny budynek w Niekłaniu 

jedna z okazałych lip przy drodze do Szydłowca

Po około 2 km docieramy do leśniczówki Mościska, obok której znajduje się źródło rzeki Czarnej. Jest szczelnie zabudowane, a obfity wypływ świadczy, że jest wydajne. Ilekroć tu byliśmy, to zawsze były tu kolejki po wodę, tym razem również. Z tej to przyczyny nie udało nam się ocenić jej smaku, nic to, może innym razem? 

bezimienne źródło przy leśniczówce Mościska 

 

Po kolejnych 2 km skręciliśmy w leśną bitą drogę, która doprowadziła nas do źródła rzeki Kamiennej, często przez nas odwiedzanego – Białego Stoku. W okolicy pracowały piły i traktor, którego ślady widzieliśmy w pobliżu źródła. Tradycyjnie spożyliśmy tu drugie śniadanie i kontynuując marsz dotarliśmy przez Borki do początku wsi Majdanki.

źródło Kamiennej - Biały Stok 

Kamienna w początkowym biegu  

turyści na drodze do Borek

inny użytkownik drogi - padalec zwyczajny

  

Tam skręciliśmy w leśną dróżkę, mocno zarośniętą trawą i krzaczkami, aby dotrzeć do przysiółka Leszczyn, zwanego przez nas Końcem Świata. Stąd w ostatnim czasie próbowaliśmy odnaleźć źródło o ciekawej nazwie Śmieroty. Tak jak wszędzie, tak i tu w przyrodzie zaszły duże zmiany. Niegdysiejsza droga zarosła krzakami, tak, że z trudem  dobrnęliśmy do skromnego potoczku, który doprowadził nas do bagienka, z którego brał początek. Pamiętając to miejsce sprzed około 30 lat, przeżyłem rozczarowanie, ale precz sentymenty i trzeba ruszać dalej. 

źródło Śmieroty na podmokłym terenie wśród krzaczków 

Docieramy do często odwiedzanego Huciska, gdzie też zaszły zmiany. Pojawiły się domy na miarę 21 wieku, a relikty przeszłości popadają w ruinę. Przez kilka minut towarzyszy nam szlak niebieski prowadzący na Altanę (najwyższy szczyt woj. mazowieckiego). 

rozpadająca się chata w Hucisku

ta sama chata rok temu

 

My, tym razem mieliśmy inne plany, przez   Ciechostowice do szlaku czarnego, a stamtąd do ostatniego celu naszej wyprawy- źródeł Bernatki. Trzeba przyznać, że te robią wrażenie. Nie są ucywilizowane jak to pierwsze, i może dlatego mają swój czar. Kamera filmowa na pewno oddałaby  lepiej bulgoczącą wodę niczym gotujący się wrzątek. W promieniu około 50 metrów udało się nam odnaleźć 3 wypływy, a z mapy wynika, że może ich być więcej. 

jedno ze źródeł Bernatki

bulgocąca woda w źródle 

inne źródło tej rzeki

Bernatka wypływa ze źródła 

 

Wprawdzie ranek zapowiadał się nieciekawie, to w miarę pokonywanych kilometrów było coraz lepiej, pogoda wyraźnie się poprawiła, ba wyjrzało nawet słońce, a co najważniejsze plan został zrealizowany.

Tekst i zdjęcia – Edek