Jeszcze jeden przełom

Ten stanowi zachodnią granicę Pienin. Przy czym nasza grupka obserwowała go już spoza Pienin.

Wiecie już, o jakim miejscu będzie ten wpis?

To rezerwat Przełom Białki pod Krempachami. 

Dotarliśmy samochodami na parking w pobliżu rezerwatu od strony Nowej Białej. Zimno było i pochmurno, ale słońce zdecydowało się w końcu jednak wyjrzeć.

Białka jest dopływem Dunajca, a przełom tworzy między dwiema głównymi skałami. Na terenie Pienin Spiskich to Kramnica, a na terenie Kotliny Orawsko-Nowotarskiej – Obłazowa. Trudno sobie wyobrazić, że były kiedyś jedną skałą, a Białka je rozdzieliła.

Obłazową łatwo wypatrzyć z drogi. Kiedy podejdzie się do niej bliżej widać ścieżki, którymi można na nią wejść, żeby zrobić efektowne foto okolicy. Jest jednak świeżo po deszczu i nikt z nas nie decyduje się na taki wyczyn.

 Obłazowa widziana od strony drogi

widok z Obłazowej - koniec lat osiemdziesiątych

Spacer wokół skały dostarcza i tak sporo emocji. Ścieżki wąskie, czasem podmokłe. Trzeba uważać. 

 wokół Obłazowej

Ale dzięki nim docieramy do kolejnych jaskiń, w których podobno żyli ludzie już 40 tysięcy lat temu. Później, rzecz jasna, również. Współcześni badają historię tych miejsc. Archeolodzy odkopali tam nawet najstarszy na świecie bumerang wykonany z ciosu mamuta. 

wejścia do jaskiń

 zabezpieczenia w jednej z jaskiń

 fotografujemy na potęgę

roślinność naskalna 

 ludzkie drobinki

Coraz wyraźniej słyszymy szum wody. Szukamy dojścia do niej, ale niektóre ścieżki zbyt mokre. W końcu znajdujemy jedną, która nas doprowadza do przełomu. Ożeż. Ten robi wrażenie. 

to samo miejsce teraz i dawniej 

Rzeka wydaje się niezbyt głęboka, jest za to dosyć szeroka i ma rwący nurt. Edward opowiada, że podczas wyprawy, z której zdjęcia archiwalne pokazuję, cała grupa przeszła na drugi brzeg i wędrowała dalej przez Pieniny Spiskie. My nie.

 Białka i jej odnoga obmywają Kramnicę

 i płynie dalej

bystry nurt

Wystarczy nam podziwianie Kramnicy z brzegu po stronie Obłazowej. Jej strome ściany wyglądają wspaniale.

Kramnica

 ściana Kramnicy

 

No i rozczulający jest widok uroczych otoczaków, którymi usłane są brzegi i dno Białki. Rzeka przyniosła je aż z Tatr.

granitowe otoczaki w roli głównej

Nie możemy nie zauważyć jeszcze jednej niewielkiej skały. To, jak mi się wydaje, Okrągła Skałka. Na zdjęciu archiwalnym jest oblana woda, a podczas naszego pobytu wody nie było - suchy rok. 

Warto było tu przyjechać. Stanowczo.

Kolejnym celem naszej wyprawy są Skałki Dursztyńskie po drugiej stronie rzeki. Żeby do nich dotrzeć musimy dojechać do miejscowości Dursztyn, a potem to już tylko spacer i podziwianie skałek. Taki był plan. A realizacja? Do Dursztyna dotarliśmy, a tam lało jak z cebra dobre pół godziny. Czekaliśmy, czekali, a deszcz nie ustawał. I tak skałki zostały za zasłoną deszczu. Może jeszcze kiedyś się do nich znów wybierzemy?

Zdjęcia – Zosia, Edek i ja