Spacer na najważniejszą górę w okolicy

Chodzi o okolicę Szczawnicy. Czyli…?

Zanim wymienicie jakąkolwiek odpowiem sama – to niepozorna Bryjarka. Wcale nie w Pieninach, a w Beskidzie Sądeckim. Dlaczego taka ważna? Bo to właśnie na jej zboczach znajdują się źródła wody mineralnej, którą można się kurować do woli w tym uzdrowisku.  

Jak każdy szanujący się kuracjusz, którym notabene nie byłam, wybrałam się na spacer na tę górę.

Podejście odbywa się ścieżką żółtego szlaku turystycznego, a wychodzimy z miasta w pobliżu Muzeum Uzdrowiska. 

budynek Muzeum Uzdrowiska w Szczawnicy 

Warto najpierw na kilka chwil zajrzeć do tego muzeum.  Możemy tu cofnąć się do historii uzdrowiska, obejrzeć bagaże, z jakimi podróżowali dawniej kuracjusze i zapoznać się z historią i portretami rodu Stadnickich, którzy byli właścicielami terenów wokół Szczawnicy, a w roku 1909 Adam hrabia Stadnicki nabył samo uzdrowisko. 

tak było dawniej w uzdrowisku 

 tak się podróżowało 

 w sali poświęconej historii rodu Stadnickich

 

Opuszczam muzeum, a na drogę dostaję radę od jego pracownicy – na Bryjarce trzeba bardzo uważać na wypadek burzy, bo to góra pochodzenia wulkanicznego i przyciąga pioruny. Tylko takiej rady mi było trzeba w dniu, w którym od rana słychać o nadciągających burzach.

Mimo wszystko ruszam przed siebie. Szlak prowadzi najpierw bardzo przyjemną uliczką z uroczymi ogródkami i domkami. 

uliczka Języki 

za zakrętem

Potem wchodzę do lasu. Przy ścieżce stacje Drogi Krzyżowej. 

Ostatnia stacja u stóp metalowego krzyża na szczycie Bryjarki. Został on zamontowany w roku 1902 na miejscu poprzedniego drewnianego krzyża zniszczonego rzecz jasna przez burzę.

Kolega Ed zachwala przez telefon widoki z Bryjarki. No to się rozglądam. Faktycznie są.

widoki z łączki pod szczytem na Małe Pieniny

widok spod krzyża

 

Lepsze widoki będą zapewne z pobliskiego Bereśnika, do którego zaledwie 20 minut podejścia. 

schronisko na Bereśniku 

 Szczawnica widziana z Bereśnika w latach osiemdziesiątych 

Ale akurat w tym momencie na Bryjarce zrywa się silny wiatr. Oczyma wyobraźni widzę nadciągającą burzę i postanawiam natychmiast zejść na dół.

I zeszłam. Szkoda. Burza była dopiero w nocy.

 pożegnalny rzut oka na krzyż na Bryjarce

Zamiast widoków z Bereśnika krótka wizyta w miejscu, do którego dociera woda ze źródeł na zboczach Bryjarki. Pijalnia mieści się w przyjemnym budynku na placu J. Dietla. Na parterze można skosztować wody najwyższej jakości.

 pijalnia w Szczawnicy 

jej wnętrze

 

Na pięterku zaś wypada zajrzeć do niewielkiej galerii malarstwa. Spotkamy tu oczywiście konterfekty Józefa Szalaya, człowieka, któremu Szczawnica zawdzięcza swą uzdrowiskową karierę.

 w galerii

popiersie twórcy uzdrowiska - Józefa Szalaya autorstwa J.S. Kołodziejskiego

to samo popiersie jako temat akwareli M. Suffczyńskiego

Na razie tyle o Szczawnicy. Ale to dopiero drobny wstęp. Jeszcze co nieco o tym uzdrowisku zamierzam napisać. 

Zdjęcia – Zosia, Edek i ja