Pierwsze widoki w Górach Stołowych

Zaczniemy skromnie – od miejsc mniej znanych, choć niewątpliwie wartych obejrzenia. Trzeba się tam wspiąć o własnych siłach, zdobyć szczyty, przejść kilometry ścieżek, zachwycić się terenem, widokami.

na początek - widok ze Szczelińca Wielkiego 

ciemiężyca

dziwny pień w górskim lesie

  

Siedmioosobowa grupka miłośników gór wybrała się tym razem do Jeleńca, gdzie znalazła schronienie w gościnnym pensjonacie. Bardzo im się tam dobrze mieszkało i prosili, żeby podziękować gospodarzowi, panu Wiesławowi Nagórskiemu, co niniejszym czynię (a tu link do strony pensjonatu).

dom pana Wiesława 

Koledzy sporo wędrowali po górach. Pierwszego dnia zdobyli między innymi Kruczą Kopę. 

ruszyli zgodnie

 przeszkody terenowe

urwisko w pobliżu szczytu

 szczęśliwi zdobywcy

 

Ale w tym dniu największe wrażenie wyrwały na nich Łężyckie Skałki. Są to porozrzucane pojedyncze bloki skalne z piaskowca. Nazywa się je Sawanną Afrykańską, bo skały są rozrzucone na przestrzeni rozleglej łąki z pojedynczymi drzewami. Jednym słowem, koledzy nic tylko wypatrywali, zza której skały wyskoczy lew. A może Staś Tarkowski ze sztucerem? 

 Łężyckie Skałki

rozległe przestrzenie "sawanny"

Skoro już tak odważni wędrowali sawanną, to i do piekła ich zaniosło, a konkretnie do Piekielnej Doliny koło Polanicy. Tworzy ją dolina Bystrzycy Dusznickiej, która przepływa miedzy zalesionymi stokami Wolarza i Piekielnej Góry. 

Bystrzyca Polanicka

różne oblicza górskiego lasu

skromny szczyt Wolarza, ale podejście "daje popalić"

Były też na ich trasach inne szczyty, jak choćby Puchacze, Kopa Śmierci czy Skalne Grzyby. Może i próbowali te grzybki wcisnąć do koszyka na kolację, ale nic z tego – zostały na miejscu. 

Skalne Grzyby

 

Tyle pierwszych wrażeń. Zapraszam na kolejne relacje. Uprzedzam – będą ciekawe widoki. Oj, będą.

Zdjęcia – Andrzej i Janek