Szumiał las, śpiewał las, gubił złote liście*

Sporo ich już zgubił – leżą na ziemi, szeleszczą pod stopami, zakrywają błoto, dodają podłożu koloru. 

 te liście jeszcze się trzymają

Jesienny klasyk kielecki

To miała być krótka wycieczka z dogodnym dojazdem. Zero stresu dla prowadzącej. No i może po niebrzydkim terenie. O ładnej pogodzie nie wspomnę, nie można żądać zbyt wiele. 

Krakowski Kazimierz raz jeszcze

Tym razem wybrałam się tam z koleżanką w upalny wrześniowy dzień. Wtorek to był. Efekt – w Krakowie zdecydowanie mniej turystów niż w długi majowy weekend (tu link). Nie, żeby wcale, jednak nie ma tłumów.

Na Kazimierz udajemy się spacerowym krokiem z dworca kolejowego. Oznacza to przejście Floriańskiej, Rynku, Grodzkiej i Stradomskiej. Po przekroczeniu Plantów Dietlowskich znajdujemy się na Kazimierzu.

Tu idziemy ulicą Krakowską i najpierw kierujemy się na prawo w ulice Meiselsa i Paulińską. Dzięki temu możemy obejść klasztor oo. Paulinów na Skałce. Może to nie najlepszy pomysł, bo nadkładamy sporo drogi, ale przynajmniej mamy widok na Skałkę od strony Wisły. 

 kościół i klasztor widziane z bulwaru nad Wisłą

Niestandardowa wycieczka na Miedziankę

Nie zaczęliśmy w Wiernej Rzece. Nie wyruszyliśmy żółtym szlakiem. I w ogóle szukaliśmy nowych dróg. No i nowe drogi znalezione, zapamiętane – do powtórki.

 Miedzianka czeka na nas 

Kolory na trasie do Czarnej

Janek szukał pomysłu na niedzielną trasę i przypomniał sobie, że okolice rzeki Czarnej powinny być teraz malownicze. Zebrał dziarską gromadkę i ruszył na poszukiwanie owej malowniczości. Czy znalazł? Obejrzyjcie zdjęcia i sami sobie odpowiedzcie na to pytanie.

Wyruszyli z Piły lasem w kierunku leśniczówki Kamienny Krzyż. Było jeszcze wcześnie i poranne słonce prześwitywało przez gałęzie i pnie drzew. 

słońce jeszcze nisko

Dwa szlaki i cztery szczyty

No i jeszcze nasza czwórka.

Te szlaki to czarny prowadzący na Szczytniak i fragment Głównego Szlaku Świętokrzyskiego w kierunku Trzcianki. Szliśmy tą trasą dwa lata temu (tu link), ale teraz wyglądała zupełnie inaczej. Można porównać.  

 jesienne pola i Święty Krzyż w oddali 

Jesienne Pasmo Klonowskie

W niedzielę Andrzej zorganizował wycieczkę na swoją ulubioną Górę – Bukową w Paśmie Klonowskim.

Siedmioosobowa grupka wystartowała w Leśnej w kierunku Psar Starej Wsi, a potem podeszła na Lisi Ogon i skierowała się w stronę Bukowej. Pogoda dopisała, jesienne barwy już się pojawiły na drzewach. Nasi turyści maszerowali w kierunku Łącznej, gdzie Staszek zaproponował lodową ucztę – tak świętował 10 lat wędrowania z naszą grupą. Aż żal, że tego dnia nie było mnie z kolegami.

Po tym wstępie proponuję obejrzenie zdjęć – podpisy opowiedzą o trasie.

Warto wyglądać przez okno

Zwłaszcza busa, którym się jedzie na wycieczkę.

W poniedziałek wypatrzyłam taki oto widok.

 pola wsi Wzdół Wiącka 

Wycieczka z dedykacją

Nieco spóźniony ten wypad, ale jeszcze w roku rocznicy. Planowany był na koniec maja, bo to właśnie wtedy, 29 maja 1953 roku, dwaj panowie – sir Edmund Hilary (wtedy jeszcze bez tytułu szlacheckiego) i Szerpa Tenzing Norgay  jako pierwsi ludzie stanęli na najwyższym szczycie Ziemi. Im też dedykowałam naszą wysokogórską wyprawę.

Zaczynamy od aklimatyzacji w niższych partiach gór. To znaczy – wspinamy się na Górę Miejską od strony Bodzentyna. Z obawy przed chorobą wysokościową idziemy niespiesznie, podziwiamy widoki na okolicę, zauważamy nowy pomnik na skraju lasu. Ba, nawet świętujemy Dzień Chłopaka (też z opóźnieniem).

 długie cienie w porannym jesiennym słońcu