W ogrodzie botanicznym

Od pewnego czasu o tej porze roku zwykle zaczynaliśmy planować mały wypad do ogrodu botanicznego. Oczywiście w Kielcach. I najlepiej w czasie kwitnięcia róż. W tym roku wreszcie się udało. Ale zanim zajrzymy do róż, kilka obserwacji z innych zakątków ogrodu.

 

ogród z widokiem na Pasmo Dymińskie
 

Wałsnów i Bąków, czyli sielska niedziela

W Wałsnowie wita nas dąb Wałśniak. Nie sposób pomylić go z jakimkolwiek innym dębem. Nie uwierzycie, ale rośnie na środku drogi! Szosa rozdziela się przy nim, a znaki drogowe wytyczające kierunek ruchu są nonszalancko wbite tuż przy ziemi blisko pnia. Wałśniak ma ponad 200 lat, obwód jego pnia przekracza 500 cm, widać, że stracił jeden konar, a i te, co mu zostały, są w dziwny sposób przycięte. Ale trzyma się dzielnie i stawia opór wszelkim próbom usunięcia go z drogi.  

 

dąb Wałśniak solo

Uciekamy przed upałem

Nadszedł pierwszy dzień lata. Najdłuższy dzień w roku. Kolejny zapowiadany jako upalny. Dziwnym trafem wszystkim coś w tym dniu wypadło. Jedynie kolega Ed i ja stawiliśmy się na peronie i o 6 44 wsiedli do pociągu w kierunku Wąsosza Koneckiego.

Podróż przebiegała zgodnie z rozkładem jazdy, choć nieco nas zdziwiła wiadomością, że bilet ulgowy jest droższy od normalnego. Wysiedliśmy w Wąsoszu, skąd raźnym krokiem pomaszerowaliśmy na południe.

 

taka sobie obórka w Wąsoszu

 

Pętelka z Zelejową w roli głównej

Zmienia się nam ta góra przez lata, ale my niezmiennie lubimy tu zaglądać. 

 

dziś maluszki na Zelejowej - rozchodnik i jeszcze mniejszy kowal bezskrzydły

Wysokie trawy nad Kamienną

Latem to norma. Trudniej podejść blisko rzeki. Woda przedziera się jakby w zielonym kanionie. Warto i taką rzekę zobaczyć.

 

Kamienna

Jest takie miejsce w Jagodnem

To nowe miejsce, ale powstałe z szacunku dla przeszłości i tradycji. Tchnie umiłowaniem tego, jak żyli przodkowie, co zostawili potomkom. Jednocześnie wyciąga dłoń ku tym, którzy kroczą ku przyszłości i zachęca ich do spojrzenia za siebie, skorzystania z doświadczenia przodków.

 

historia rodziny, miejscowości, kraju

I znów kamieniołom Wierzbica

Tak, nie mylicie się. Z Bardzic pojechaliśmy w stronę naszej ulubionej hałdy w pobliżu kamieniołomu Wierzbica. Trasę dojazdu wyznaczałyśmy z Elą. Przyznam, włączyłyśmy nawigację, ale ta chciała nas wpuścić prosto na dno wyrobiska, to się ją wyłączyło i pojechało „na pamięć”. 

 

hałda kamieniołomu - nasz punkt orientacyjny

Bardzice, czyli pełne zaskoczenie

Kiedy podałam informację, dokąd wybieramy się na najbliższą wycieczkę, w grupie zapanowała lekka konsternacja. Jedynie Staszek orientował się, gdzie znajdują się owe Bardzice, choć sam nigdy tam nie był. Marek znał drogę do Bardzic i pięknie pokierował naszą skromną karawanę we właściwym kierunku.

Zdumienie i zachwyty pojawiły się w grupie dopiero po przekroczeniu Bramy Tysiąclecia prowadzącej na ogrodzony drewnianym płotem teren wokół kościoła pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli.

 

kościół w Bardzicach

W starachowickim parku i nie tylko

Dawno nie zaglądaliśmy do centrum Starachowic, a tam, jak się okazuje, spore zmiany.

Z daleka są właściwie niezauważalne – parkowe wzgórze zalesione jak dawniej. Ale już wejście do parku Miejskiego im. St. Żeromskiego nowe i nowoczesne.

 

Anna relacjonuje z kopalni „Anna”

Dawno już do miejsc po owej kopalni nie zaglądałam. Wybrałam się tam kilka dni temu. Akurat zanosiło się na deszcz. Oj, nie jest to dobra pora. Nie jest. Komary okrutnie tną. Ale uznałam, że nie będę na nie zwracać uwagi.

 

zieleń w lesie - wiosenna czy już letnia?

Środa wśród pól

Prognozy pogody były optymistyczne, więc grzechem było by siedzieć w domu (ja nie siedziałam – targałam ciężkie wory ze śmieciami i kosiłam trawnik, dlatego nie było mnie na wycieczce)*. 

Wybraliśmy się w okolice Rzepina, żeby pohasać wśród wiosennych pól.

 

widok na pola na południe od Rzepina 1