Jak budować zamek, to porządnie

Jakoś tak na początku 14. wieku wielmożny Jakub (a może jednak Krzesław – uczeni nie są co do tego zgodni) z rodu Odrowążów wzniósł zamek w Podgrodziu, które obecnie nosi nazwę Rembów. Sam zamek nazywał się Szumsko, czyli mamy lekki bałagan nazewniczy. 
Podczas budowy coś jednak nie poszło jak należy – góra, na której budowano, okazała się nie litą skałą, a lessowym wzgórzem. A i budulec na zamek czerpano w okolicy, kamień nie najlepszy się okazał. Nie miał więc szans ten zamek, żeby się utrzymać. Kolejni właściciele – Kurozwęccy zabrali manatki, spakowali cały cenny dobytek i opuścili zamek. Od piętnastego wieku zaczęła się rozbiórka. Podobno okoliczni chłopi sporo budulca na chałupy z zamku zyskali. A taki ładny zamek był…

tak podobno mógł wyglądać zamek Szumsko w Rębowie (źródło obrazka w opisie pod nim) 

Czerwony szlak plus deszcz

Tak wyglądała niedzielna wycieczka kolegów. Trzech ich poszło. Na szczęścia tylu też wróciło, czyli szlak niestraszny.

Koledzy maszerowali z Wąchocka szlakiem, który niedawno zaskoczył nas swoim nowym przebiegiem.

nowe znakowanie 😊

Trzy sakralne ciekawostki z okolic Rakowa

Na początek zaglądamy do Dębna, które jako miasto było o 2 lata młodsze od Rakowa, lokowane przez tego samego właściciela –  Jana Sienieńskiego nigdy chyba jednak miastem nie zostało. Wieś to niewielka. Z miejskości ostał się jeno rynek rozległy, kwadratowy. 

I na tym to rynku stoi sobie osiemnastowieczna kapliczka z figurą świętej Tekli. 

kaplica św. Tekli na rynku w Dębnie 

Czyżby pech nas opuścił?

Kilka środowych wycieczek przepadło z powodu deszczowej pogody, ale wreszcie pech przestał nas prześladować i tym razem mieliśmy pogodę wymarzoną. 

Garść ciekawostek z Rakowa

Bez wielkich słów, bez zadęcia, ale z uczuciem i autentyczną pasją.

Tak oprowadzają po Rakowie przedstawiciele Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Rakowskiej i Regionu Świętokrzyskiego – ludzie serdecznie związani z ziemią ojczystą, umiejący o niej opowiadać, znający nie tylko fakty z wielkiej historii, ale i zwykłe ploteczki oraz historię rodzinną, najbliższą.  

Dzięki temu Raków wydaje mi się teraz bliższy. Był wspomnieniem ze szkolnej wycieczki z lat licealnych, a jest dobrym znajomym, którego warto odwiedzać i lepiej poznawać.

No, choćby taki rynek – zwróciłam uwagę na pomniczek ustawiony wcale nie w centrum. Normalnie to by mi wystarczyło foto pomnika i odczytanie zapisu na tablicy – i już wiem wszystko. I nie miałabym racji. 

pomnik na rynku (pierwotnie odsłonięty w roku 1928)

Janek testuje różne rodzaje dróg na wycieczki

Niedzielna wycieczka była pierwszą, którą prowadził Janek. Widocznie nie był pewien, jaki rodzaj podłoża do wędrowania mu najbardziej odpowiada i zapewnił grupie całą paletę doznań w tym zakresie.

Zaczęliśmy od asfaltowych dróg z chodnikiem (czasem). Taki typ nawierzchni proponuje Zagnańsk. 

mocny asfaltowy początek trasy

Na tropie Mnichów

Wyruszamy w niedzielę rano z Miąsowej – to niewielka wioska ze stacyjką kolejową. Wieś może i niespecjalnie wielka, ale jej początki sięgają XIV wieku. Niestety, w 1915 roku w tej wsi wojska austriackie ustawiły moździerz o wdzięcznej nazwie „Chuda Emma”, a ten był tak skuteczny, że wojska rosyjskie przystąpiły do kontrataku i  zniszczyły nie tylko moździerz, ale i zrujnowały wioskę. Taki los…

Ślady tamtych wydarzeń znajdujemy na skraju lasu w sąsiedniej wsi (Mzurowa się ona nazywa). Jest tu niewielki, zadbany cmentarzyk z lat 1914 - 15. Otaczają go biało-czerwone słupki, trawa wykoszona. W centrum cmentarza usypano kurhanek, na nim ustawiono  tablicę informacyjną. Można się domyślić śladów mogił, ale krzyże, które na nich niegdyś były, zmarniały. Został w gruncie rzeczy jeszcze jeden. Jak ten cmentarz wyglądał kilka lat temu, możecie zobaczyć na stronie poświęconej cmentarzom I wojny światowej (tu link). Z informacji z tej strony wiem, że pochowano tu głównie żołnierzy austriackich, jest też podobno mogiła legionisty. 

Kilka spojrzeń na dworek w Mircu

Przyjeżdżam do Modrzewiowego Dworku i utrwalam moje spojrzenie przez obiektyw aparatu fotograficznego, najpierw z zewnątrz.

A miało być tak ładnie

Nikt nam tego nie obiecywał, ale plany się zrobiło i gdzieś tam w kąciku tliła się nadzieja, że będzie ładnie.

I rzeczywiście – okolica naprawdę ładna nam się po drodze napatoczyła. Cóż, kiedy słabo ją było widać.

Jeszcze, kiedy startowaliśmy w Białogonie, towarzyszyła nam jedynie mgła.

mgła nad Silnicą w Białogonie