Szedłeś słoneczną stroną ulicy

Przed Świętem Zmarłych chcę wspomnieć człowieka szczególnego – turystę i przyjaciela, który zapisał się w pamięci każdego, kto miał szczęście spotkać go na szlaku i nie tylko. Odszedł tego lata. To nestor naszej grupy – Walerian Puchta, nazywany przez niektórych guru turystyki. On sam nie lubił takich napuszonych słów. Niech więc wolno mi będzie nazywać go tak, jak dawniej – Walek. 

 

w drodze

Wokół Oblęgorka, Sienkiewicza i Tarłów

Czekaliśmy na złote jesienne liście w Paśmie Oblęgorskim. I wreszcie ruszamy na spotkanie jesieni. 

Lipowa aleja prowadzi nas do parku wokół pałacyku Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku. Drzewa na jej początku już bezlistne. Te dalej jeszcze się złocą. 

 

część liści już opadła

Jesienny poranek w skansenie, cz. 2

Nie samą pracą żyli rolnicy. Ważne miejsce w ich życiu zajmowały praktyki religijne. Stąd w skansenie nie może zabraknąć kościoła. I tu się wyłania prawdziwy powód naszej wyprawy do skansenu – kościół z Wolanowa. Na ostatniej wycieczce widzieliśmy z Kowali-Duszociny wieżę wolanowskiego kościoła, ale był to nowy obiekt. W skansenie mamy okazję spotkać stary, osiemnastowieczny drewniany kościół, który ufundowała właścicielka Kowali-Duszociny i Strzałkowa, Anna z Janickich Kwaśniewska. Przeniesiono go do skansenu, wyremontowano. Szkoda tylko, że do wnętrza możemy zajrzeć jedynie przez oszklone drzwi, bo to wnętrze urzeka skromnymi, choć barokowymi, ołtarzami i malowidłami na ścianach i stropie.

 

kościół pd wezwaniem św. Doroty 

Jesienny poranek w skansenie

Jest poniedziałek. Minęła dziewiąta. Pracownik Muzeum Wsi Radomskiej wciska każdemu z nas „bilet poniedziałkowy” i zaprasza do wejścia. Ku naszemu zdumieniu bilet bezpłatny. Ciekawe, co za darmo można obejrzeć w skansenie. 

 

ruszamy na zwiedzanie niezbyt jesienną alejką

Kowala-Duszocina, czyli wycieczka w nieznane, a całkiem ciekawe

Nie miałam pomysłu na trasę. Nikt mi nic nie podpowiedział. Na wierzchu sterty map leżała akurat taka z okolicami Radomia. I tam znalazłam rzekę o nazwie Dobrzyca. Z kilku pomysłów na dotarcie do niej wygrał ten ze startem we wsi Kowala-Duszocina. Wyruszamy więc na trasę w okolicy skrzyżowania dróg.

 

pola Kowali o poranku - jest słonecznie, ale chłodno

Najbardziej wysunięty na północ ostaniec Jury Krakowsko-Częstochowskiej* i nie tylko

Zanim do niego dotrzemy, pokręcimy się trochę po okolicy. Żeby jednak nie być gołosłowną, zaprezentuję, jak wygląda. Na razie bezimiennie.

 

oto cel całej wyprawy

Spacer miłośników historii

A historia niezbyt odległa w czasie i bliska sercu. Bo to historia własnego miasta, które miastem jest od stu lat, ale jego dzieje sięgają głębiej. Podczas sobotniego spaceru ulicami Skarżyska-Kamiennej cofnęliśmy się do lat 80. XIX wieku (można było dalej, ale temat spaceru „Szlakiem skarżyskich kolejarzy” wyznaczył takie ramy czasowe).

Startujemy na Skwerze Kolejarzy przed pomnikiem upamiętniającym wydarzenia dużo późniejsze. To replika pomnika wystawionego dzięki staraniom skarżyskich kolejarzy w piętnastą rocznicę niepodległości na pamiątkę odzyskania dostępu do morza. Pisałam na ten temat w tym poście.

 

 

Mały spacer po Częstochowie

Na początek proponuję spacer w Lasku Aniołowskim. Już sama nazwa brzmi zachęcająco. A lasek okazuje się przyjemnym parkiem z wygodnymi, szerokimi alejkami spacerowymi. Trzeba tylko uważać podczas spaceru, żeby nie zajmować całej szerokości alejki, bo to tarasuje przejazd rowerzystów. 

 

w Lasku Aniołowskim

Wokół Grzyw Korzeczkowskich

To pasmo górskie na południe od Chęcin nie jest ani długie, ani trudne do przejścia. A spróbujcie się tam wybrać autem, to pokona was miejsce parkingowe. Od każdego oficjalnego trzeba maszerować kilometry asfaltem – bez sensu i mało atrakcyjnie, zwłaszcza że w obie strony to samo. W końcu znalazłam parking przy hotelu z restauracją w Korzecku. Dało to przyjemną trasę z minimalna porcją asfaltu (skromnie dodam, że był to chyba ósmy lub dziewiąty wariant trasy, taki trudny orzech do zgryzienia z tych Grzyw).

Grzywy Korzeczkowskie na horyzoncie

Na Starym Rynku w Częstochowie

Od czasów średniowiecza Częstochowa miała swój rynek z ratuszem, jatkami, kamienicami. Aż tu wkroczyły wojska szwedzkie, przed którymi udało się uratować klasztor na Jasnej Górze, ale miasto ucierpiało. Tamten rynek i jego zabudowa uległy zniszczeniu. Niedawne badania archeologiczne pozwoliły ustalić miejsce, gdzie znajdował się stary ratusz. Obecny Stary Rynek ma wcale nie nową, a wręcz zabytkową zabudowę. Odbudowano go wszak po zniszczeniach z czasów potopu. Tak wygląda obecnie (Warto dodać, że niedawno przeszedł kompletną rewitalizację).

pierzeja wschodnia rynku

W rezerwacie Sokole Góry

Byliśmy tu kilka lat temu. Grupa wędrowała ścieżkami rezerwatu prowadzącymi szlakiem. Tym razem prowadziła nas ścieżka przyrodnicza.

Wyruszamy w okolicy parkingu i wędrujemy ładnym sosnowym lasem. 

 

 

Góra Biakło, czyli zdobywamy Jurajski Mały Giewont

Podejście nie jest trudne. Powiedziałabym nawet, że łagodne. Spokojnie zbliżamy się do szczytu ścieżką z widokiem na grzbiet, który przypomina jakoby Giewont i stąd wzięła się potoczna nazwa wzniesienia. 

 

grzbiet Góry Biakło - skały Garb, Mnich, Biakło i Sfinks
 

W rezerwatach Zagożdżon i Ponty

Wybraliśmy się tam w pochmurną jesienną niedzielę. Już na starcie nastąpiło lekkie zamieszanie, bo ścieżka, która według mapy miała zaprowadzić nas do rosnącego w pierwszym rezerwacie dębu Zygmunt August okazała się mokra i tak zarośnięta, że właściwie nie do przebrnięcia. Na szczęście próba wycofania się z niej doprowadziła nas do przyjemnego dębu, który został nazwany Dębem Stulecia Niepodległości.

 

oto ów dąb