Wyrwa i Lacha

Zaraz na początku wpisu uspokajam zaniepokojonych czytelników – nie będzie bicia ani próby kradzieży. Tytułowe Wyrwa i Lacha to obiekty pokojowe, a wpis może nabrać charakteru z lekka sentymentalnego nawet.

Wyruszmy więc z kolegą Edwardem na spotkanie z teraźniejszością po śladach przeszłości.

Nasz spacer zaczynamy nad Kamienną. Poruszamy się po ścieżkach, których już chyba nikt nie używa. O ile to są jeszcze ścieżki.

 

nieuregulowana Kamienna

 

Niebo wiosenne nade mną

W niedzielne przedpołudnie pogoda była taka sobie. Ani zimno, ani ciepło. Na szczęście wiatr słaby. Czasem przeganiał chmury i słońce dodawało radości widoczkom.

 

na horyzoncie Skarżysko Książęce 

Nad Kamienną

Nie ukrywam, że dosyć często zaglądamy nad tę rzekę. Mamy swoje ulubione malownicze miejsca. Niektóre z nich pojawią się i w tym wpisie. 

 

To nie liście i nie listki, nie listeczki jeszcze nawet*

 … ale już się wyłoniły. Nieśmiało spoglądają z gałązek. Ot, pierwsze kroki drzew i krzewów w kierunku wiosny.

 

wiśnia 

 

Co ja wiem o bobrach?

Prawie nic. Tyle, co przeczytałam. Nigdy nie widziałam bobra europejskiego na żywo. Kolega Ed zaleca zaczajenie się w pobliżu tamy lub żeremia przed świtem. Może jaki wychynie. Na razie się nie czaję.

 

jedna z tam na mojej trasie

Jajko, jakie jest, każdy widzi

Ale nie każde jako takie samo, jak inne. Chociaż podobne.