W Nietulisku

Mapa pokazuje cztery części Nietuliska: Duże, Małe, Fabryczne i Górne. Do każdej zajrzeliśmy w ciepłą, słoneczną niedzielę.

 

najbardziej znany obiekt okolicy - pozostałości walcowni w Nietulisku Fabrycznym

Pola, skowronki i wiatraki

Skowronków na blogu nie zobaczycie, bo i my ich nie widzieliśmy. Słychać je tylko było. Nareszcie. 

Pola wybrałam takie, za jakimi już się stęskniłam. To pola Szerzaw, Izwoli, Rzepinka i Brzezia. Do tego odpowiednia pogoda. 

 

szerzawskie pola

Mała zimowa improwizacja w bliżyńskich lasach

W sobotę podjęłam nieodwołalną decyzję – nie robię żadnej wycieczki w niedzielę, bo będzie paskudnie wiać. Kiedy zaczęłam zawiadamiać o mojej decyzji, natrafiłam na twardego zawodnika, który mnie przekonał, że warto spróbować, bo przecież nie będzie lać. 

 

takie widoczki nie pojawiły się nawet w marzeniach

Z Kolonii Inwalidzkiej do kaplicy św. Katarzyny

Każda wycieczka do tej kaplicy to po prostu spacer dobrymi drogami przez las. Tak jest bowiem położona, że tylko idąc lasem można się do niej dostać. 

 

jedna z dróg 

 

Pierwszy dzień meteorologicznej wiosny w okolicach Bodzentyna

Rano temperatura w okolicach minus dziesięć. To ci dopiero wiosna! Okutałam się tak, że ledwo mi się kończyny w stawach zginały i wyruszyłam na spotkanie wiosny.

Słońce świeci. Na razie nieśmiało. My zaś rozpoczynamy spokojne podejście na Górę Miejską od strony Bodzentyna. Nie trzeba długo czekać, żeby kolejne warstwy przyodziewku wylądowały w plecaku. Widoki na Bodzentyn z tego podejścia już od dawna wytęsknione – ze trzy lata tędy nie podchodziliśmy. 

 

u mnie już minus kurtka, u Janka minus sweterek 😊

 

Wieki tradycji i współczesność

…czyli poniedziałek po wstępnej niedzieli Wielkiego Postu A.D. 2023 w Skaryszewie.

Może nie wszyscy wiedzą, że  historia Skaryszewa sięga 12. wieku i jest związana z zakonem Bożogrobców (tak, to ci sami, którzy mieli główną siedzibę w Miechowie). Skaryszew był ich własnością, swoje piętno odcisnęli na historii osady, późniejszego miasta. Ich symbol, krzyż lotaryński, widnieje w herbie miasta. Jest również widoczny w skaryszewskim kościele pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła.  

 

kościół w Skaryszewie
 

…czas się cofnął i odwrócił lica*

W poezji to możliwe. A w życiu? Myślę, że niekiedy, tak. Trzeba tylko stworzyć odpowiednie warunki. Gdzie o to najłatwiej...?

Kilka dni temu znaleźliśmy się w takim miejscu. Nie jest duże. Zajmuje jedną salę w zabytkowym budynku w Brodach Iłżeckich, który w 19. wieku był siedzibą zarządcy walcowni i pudlingarni w Brodach. Znajduje się na podwyższeniu terenu i dzięki temu zachował się po powodzi w roku 1903, która zniszczyła wiele zakładów przemysłowych w dolinie Kamiennej. 

 

nie, nie dysponujemy dronem - zdjęcie zabytku uzyskałam dzięki uprzejmości pracowników Urzędu Gminy Brody

Połągiew – leśna perełka

Lubimy wędrować przez starachowickie lasy. Często tam bywamy. Mamy swoje ulubione miejsca i drogi. A do Połągwi i tutejszych lasów jakoś jeszcze się nie wybraliśmy. To chyba na zasadzie, że przyjemność jest tym większa, im dłużej ją odkładamy.

I wreszcie w ładny słoneczny i lekko mroźny czwartek skołowani przez nawigację, która nas pociągnęła na okrężne drogi, docieramy do leśniczówki Połągiew. 

 

zbudowana w latach 30. ubiegłego wieku leśniczówka
 

Odżyły wspomnienia

Na początku lat 70. z grupą turystów PTTK odbyliśmy wycieczkę w okolice Zębca. I wtedy natrafiliśmy na wielkie wyrobisko. W jego wnętrzu zobaczyliśmy potężną koparkę. Była niedziela, więc mogliśmy podejść w jej pobliże i obejrzeć dokładnie cały teren, czyli miejsce wydobycia piasków żelazistych. Były one wykorzystywane w działającym od lat 50. Zakładzie Uzdatniania Piasków Żelazistych w Zębcu, gdzie w hutniczych piecach obrotowych prażono ów piasek. W ten sposób uzyskiwano tak zwaną żelgrudę zawierającą 95% żelaza. Wysyłano ją do hut, gdzie służyła jako zamiennik złomu podczas wytopu stali.

 

oto i on - piasek żelazisty

W lasach na południe od Małyszyna

Dawno już w tej okolicy nie wędrowaliśmy. A zimą to już wcale. Drogi tam przyjemne. Las ładny. Można trafić na ślady historii okolic. 

No to wyruszamy.

 

na horyzoncie w szarej mgle góra Małyszyńska (246 m n.p.m. - zdobyta przez nas prawie trzy lata temu!)
 

Po świeżym śniegu

Kolega Ed zaplanował na niedzielę przejście w okolicach Skarżyska. Trasa nie jest normalnie trudna, ale po świeżych opadach śniegu mogła sprawić trochę problemów. Nikt z uczestników się jednak nie poddał, ba nawet nie było narzekających (wiadomo, ja leczyłam przeziębienie w domu, to kto miał narzekać…)

 

zimowy tor przeszkód na szlaku

Nie przygotowałam się do wycieczki

Ale po co? Przecież byłam jedynie jej uczestnikiem. A uczestnikowi mapa niepotrzebna. 

I tak "wyposażona" wyruszyłam na trasę ze Starej Wsi. Pogadanka na wstępie zapowiadała trasę szlakami. Nieźle będzie, pomyślałam. Można zażyć luzu. 

 

na starcie żółty szlak - kamienny krzyż przy kościółku w Starej Wsi

Dwa kamieniołomy

Właściwie miał być jeden, ale szybko obróciliśmy, to się dołożyło drugi, a i tak krótka wycieczusia nam wyszła. 

Pogoda ostatnio słaba, to i wyprawy wielkiej nie szykowałam. Ot, coś niedużego i blisko domu. Do tego minimum asfaltu. Wypatrzyłam więc ulice Szeroką w Suchedniowie, która nie ma nawierzchni asfaltowej i prowadzi do drogi w kierunku kamieniołomu Oczy Ziemi. Trochę z tą ulicą zaliczyłam skuchę, bo się okazało, że nie ma ona nie tylko asfaltu, ale i tabliczki z nazwą. Mało brakowało, a byśmy ją przegapili. 

 

nieznajomy przy ulicy Szerokiej

Wyruszyliśmy w szarość poranka

Zamierzaliśmy iść porządnymi drogami w stronę domu. I tak było. Tylko ta szarość… Nic a nic jej  nie ubywało. Wręcz przeciwnie. 

Startujemy na stacyjce w Marcinkowie, gdzie ja zawsze mylę kierunki. I tym razem też tak było. Na szczęście dosyć szybko oprzytomniałam i pomaszerowaliśmy tam, gdzie zamierzaliśmy. Czyli w stronę wsi, a najpierw mostu na Kamiennej. 

 

Nie wiało i nie padało

Poza tym było raczej pochmurno. Ale szło się przyjemnie. 

Tym razem głównym założeniem trasy pieszej było przejście drogami bez asfaltu. Udało się. 

 

bez wiatru przyjemnie wędrować wśród pól

Śladami powstańców i partyzantów

Tegoroczna zima raczej łagodna, choć ostatnia niedziela była wietrzna i w dodatku zapowiadano deszcz. Mimo to wybraliśmy się na trasę, której długość można było dowolnie modyfikować w zależności od pogody. 

 

a na szlaku takie oto bajoro (całe szczęście,że komputer nie przenosi zapachu obiektu)

Trasa tysiąca kałuż

We wtorek przez cały dzień padało, mżyło, lało, siąpiło. A w środę wyjrzało słońce. Ruszamy więc na trasę. Wtorkowa pogoda zapewniła nam atrakcje zapowiedziane w tytule. Środa dodała kilka własnych i oto mamy wycieczkę w okolicach Mirca. 

Startujemy na skraju lasu. Poranne słońce nieśmiało się przebija. Ziemię pokrywa lekki szron – w nocy i nad ranem był mróz. 

 

początek trasy
 

Szlak błotnisty, ale przyjemny

Wyruszamy ze stacyjki Berezów. Szlak prowadzi początkowo asfaltową szosą, ale zaraz skręca do lasu. Wiadomo, że czeka nas tam sporo błota. Idziemy więc szosą. Jest ona remontowana, a na jednym z poboczy powstaje ścieżka rowerowa. Ta rewelacyjnie nadaje się do pieszej wędrówki. Przy szosie spotykamy dwa ciekawe dęby. Jeden jest pomnikiem przyrody. Ale ten drugi też ma niezłą prezencję. 

 

dąb za Berezowem - nie jest pomnikiem przyrody, ale jeden z leśników powiedział mi kiedyś, że dęby z kapliczkami mieszkańcy traktują jak pomniki
 

Tym razem okolice Krza Niedźwiedziego

Odświeżamy wspomnienia i zaglądamy do miejsc niegdyś lubianych, a ostatnimi laty zaniedbanych przez nas. W Kierzu byliśmy ostatnio 4 lata temu. Tak więc z przyjemnością i lekką nostalgią zaplanowałam trasę w tej okolicy. Przy okazji się okazało, że można wracać na stare śmieci i trafić na nowe ścieżki czy drogi. 

Rano jeszcze lekki przymrozek. Słońce niezdecydowane – wyjrzeć, czy może raczej nie. A my ruszamy z parkingu przy cmentarzu w Kierzu na północny zachód w kierunku lasu.

 

pola Krza Niedźwiedziego

Nowy Rok nad Żarnówką

Wracamy do zarzuconej w ostatnich latach tradycji rozpoczynania nowego roku od wycieczki w Nowy Rok w okolice Parszowa i Mostek. Pogoda w tym dniu nadzwyczajna. Prawie letnia. I słoneczna. 

 

skoro Mostki, to oczywiście dziewiętnastowieczny dworek, dawna siedziba zarządcy pobliskiego wielkiego pieca, obecnie Wiejski Dom Kultury