Andrzej nie odpuszcza

Tydzień temu ja koncertowo „zgubiłam” Karczówkę, a dziś Andrzej pokazał, jak jej nie zgubić. Dostarczył nas na miejsce autobusem, a potem pieszo. 

 spacerkiem w stronę Karczówki 

Teatralna niespodzianka

Stoi u mnie na stole kubek z ćmielowskiej porcelany. Przed wyruszeniem na wycieczki szykuję w nim herbatę do termosu. A nie jest to jakiś tam pospolity kubeczek, o nie. Zobaczcie:

Nie da się dwa razy przejść dokładnie tej samej trasy

Nie wierzycie? Porównajcie ten opis trasy z dawnym (tu link). W grudniu 2013 r. testowaliśmy przebieg ścieżki dydaktycznej z Karczówki do kamieniołomu Grabina.

Wtedy już na starcie mieliśmy wkurzająco długi i nieprzyjemny marsz po ulicach Kielc. Teraz zasiedliśmy w autobusie, który podobno miał nas zawieść w pobliże Karczówki. I zawiózł, a potem jeszcze wiózł nas i wiózł przez osiedle aż dostarczył nas za Karczówkę. Trochę nas to zdziwiło, nie powiem. Wzgórze Karczówki widzieliśmy nawet z bliska, ale nie było sensu się tam wdrapywać, skoro zgodnie z planem mieliśmy właśnie w tej okolicy z niego zejść.

Doczłapaliśmy do pamiętanej z dawnej wyprawy kapliczki ustawionej na miejscu, gdzie Hilary Mala wydobył słynne trzy bryły galeny ołowianej i weszliśmy na zaplanowaną ścieżkę. 

kapliczka gwarków

Wycieczkowe meandry

Któregoś dnia poskarżyłam się kolegom, że brak mi pomysłów na nową trasę wycieczki. Po krótkim namyśle Andrzej zaproponował start w Zagnańsku. Zaakceptowałam, ale nadal nie wiedziałam, co dalej. Kontynuację wymyślił Edek – miało to być przejście drogami leśnymi do Kostomłotów. Podobno wiele lat temu tak chodziliśmy. Nie pamiętałam jednej z owych dróg, ale pomysł przyjęłam, dodałam co nieco od siebie i w niedzielę radośnie wyruszyliśmy na trasę.

takie drogi o tej porze roku lubimy najbardziej

Pochmurne oblicze wiosny

Mieliśmy nadzieję, że zapowiadane na środę zachmurzenie okaże się niewielkie, może nawet malownicze. Jednak rzeczywistość była zdecydowanie mniej przyjemna – zachmurzenie całkowite, a do tego zimny wiatr.

Mimo wszystko wyruszamy na trasę w Krajnie Zagórzu. Początek jest fatalny – powietrze przesycone gryzącym dymem wydobywającym się z komina jednego z domów – trudno oddychać. Szybko więc wdrapujemy się na Wymyśloną. Czasem tylko zatrzymujemy się, żeby rzucić okiem na Łysogóry i Pasmo Klonowskie na horyzoncie.

widoki z podejścia na Wymyśloną w stronę Krajna Zagórza z Górą Psarską i Miejską w oddali

I znów jazzowa wycieczka

Owszem, była jakaś inna zaplanowana, ale…

Pogoda się nagle popsuła, pojawiły się zapowiedzi deszczu w planowanej okolicy. Stąd poranna decyzja o improwizacji. Solówki też były.

Naszą improwizację zaczynamy na stacji w Berezowie, skąd znanymi od lat ścieżkami ruszamy na północ, czyli w stronę domu. No, bo gdyby zaczęło padać… 

ruszamy

Radomski spacer na orientację

Do spaceru przygotowałam się teoretycznie – znalazłam listę obiektów, które chcę zobaczyć (polecam ten link, jest tam mapka z najważniejszymi informacjami), wyszukałam informacje o nich i ruszyłam „w miasto” (to znaczy pojechałam tam pociągiem).

Na początku mojego spaceru zachowałam się bardzo rozsądnie, do czego i was zachęcam – weszłam do biura Informacji Turystycznej w budynku dworca. A tam otrzymałam wydruk mapki oraz informacje o obiektach z dokładnymi adresami. Bardzo mi to ułatwiło poruszanie się po Radomiu. Wydaje mi się, że w niedalekiej przyszłości zostanie przygotowana specjalna ścieżka dla turystów i nowe materiały, ale moje spacerowanie miało urok odkrywania nieznanych miejsc (Radom znam słabo, ale od dziś lepiej).

Ruszam więc na poszukiwania 14 symboli Radomia, czyli obiektów zrealizowanych w ramach projektu „Piękniejsze Śródmieście – symbole naszego miasta w formie małej architektury”. Dodam, że ta architektura jest czasem naprawdę bardzo mała, bo obiekty są kopiami oryginałów w skali 1:1. Autorem wszystkich odlewów jest kielecki rzeźbiarz Sławomir Micek, zaś oryginalne przedmioty dostarczyli mieszkańcy Radomia.

Poszukiwania zaczynam od obiektu nr 2 na liście – to aparat telefoniczny Malwa umieszczony przy ulicy Traugutta. Sprytnie się zakamuflował – kilka minut go szukałam. 

Wycieczka na specjalną okazję

Główną organizatorką wszelkich atrakcji wycieczkowych była Irena, która obchodziła jubileusz dziesięciolecia wędrówek z naszą grupą.

O doskonałą pogodę zadbała Magda, dotychczas znana nam jedynie z bloga „Maga... w kajaku i na piechotę”. Świetny z niej meteorolog i kompan wycieczkowy, co przeczy pogłoskom, jakoby zawieranie znajomości przez Internet było niebezpieczne.

Trasę przygotował nieoceniony kolega Ed.  

I nie zapominajmy o naszych kierowcach – Angelice i Marku, którzy z fasonem dostarczyli nas na start i metę.

na polnej drodze