Wakacyjne wspomnienie sprzed lat

Po opublikowaniu tekstu o Podklasztorzu przypomniałam sobie, że dziesięć lat temu byłam w pobliżu tej miejscowości. A gdzie?

W Zarzęcinie nad Zalewem Sulejowskim. 
To może w pochmurne chłodne dni przypomnimy sobie letnie widoczki znad wody?

nad zalewem

Wycieczka Stasia

W środę Staszek mężnie przyjął na klatę obowiązek prowadzenia grupy wycieczkowej.

Wybrał się na szlak zielony z Mostek do Wąchocka. Staszek prowadził, Janek dzielnie dokumentował trasę, a ja teraz klecę z jego materiałów relację. 

kierownik wycieczki 

Przed wiekami szumiała tu puszcza

W niej to polował książę Kazimierz Sprawiedliwy. Jak to na polowaniu bywa, zapędził się za zwierzyną i odłączył od drużyny, a potem nie potrafił odnaleźć drogi powrotnej. W dodatku burza się w tym momencie rozpętała. Książę pomocy szukał w modlitwie. Został wysłuchany. Kiedy obiecał na miejscu swej przygody wybudować kościół, zjawiło się 12 lwów, które wyprowadziły go z lasu do drużyny, a potem zniknęły. Książę nie gapa, widocznie jakoś sobie drogę znaczył, bo wrócił na owe miejsce i obiecany kościół ufundował.  

To kościół pod wezwaniem Tomasza Kantuaryjskiego w Sulejowie, a właściwie w Podklasztorzu, bo tak nazywa się ta część Sulejowa. Jest to wszak teren dawnego opactwa cystersów, których książę sprowadził z Burgundii.

Zobaczmy, jak kościół i klasztor przetrwały wieki (kościół zbudowano w roku 1177!).

widok na opactwo cystersów w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku 

Zastoisko wodne – zakaz kąpieli

Zanim do zastoiska dotarliśmy trzeba było się trochę rozruszać. Nasz ulubiony kierowca wysadził nas na przystanku w Michniowie. Pusto mu się zrobiło, bo kto mu tak ładnie wypełni pojazd, jak nie my?

A my ruszamy drogą, która na  tej wycieczce zyskała swoją nieoficjalną nazwę –  Opalanka. Skąd taka nazwa? Prowadzi ta droga w kierunku leśniczówki Opal. Nawet, jeśli nie bezpośrednio, to i tak jej się takie imię należy. 

na Opalance

Zmarzli, ale byli zadowoleni

Uczestnikami środowej wycieczki byli sami panowie. Nie powiem, grzecznie traktowali kierownictwo, nawet nie narzekali na przerwy fotograficzne i przebieranki.

Lekkiego zawirowania doznali dopiero w Chlewiskach na widok zabytkowej huty. Nagle się okazało, że żaden z nich jej nie zwiedzał. To może by tym razem? I jak tu nie ulec takiej prośbie? Uczciwie ostrzegłam, że może być zimno, bo zwiedzanie nie jest krótkie. Ochroniarz, który się  nagle zmaterializował wychodząc z dawnej portierni pocieszał – we wnętrzu będzie cieplej niż na dworze. Ba, nawet zadzwonił po przewodnika.

Z Huty na spotkanie z przyrodą i historią

Znów wybraliśmy się na wycieczkę busem w kierunku Borek. Tym razem zaplanowałam łatwe przejście szlakiem w kierunku Chlewisk (zielony) i Szydłowca (czerwony). Niech i ja sobie odpocznę na wycieczce.

Na przystanku w Hucie wzbudziliśmy nie lada sensację. Jak to tak? Do Chlewisk idziecie? A nie prościej było wysiąść od razu w Chlewiskach? Ożeż ty… nie wpadłam na taki prosty pomysł. Człowiek się całe życie uczy i efektów nie widać.

Pół wsi ma ubaw, a my ruszamy zielonym szlakiem najpierw szosą, a potem polną ścieżką w kierunku lasu. Uczciwie przyznam, miejsce zakrętu szlaku wybraliśmy jedynie na podstawie mapy, bo w terenie znaków zabrakło.

Szlak w lesie przyjemny, ziemia i niewielkie jodełki przyprószone śniegiem. No, miło jest. 

gdzieś na trasie 

Jesienno-zimowa wycieczka

W kalendarzu jeszcze jesień, a tu mróz. Ale słońce przyjemnie świeci, warto więc wyruszyć na wyprawę. 

jesienny liść na zimowym mrozie

To rzecz nierzadka w niektórych wypadkach, że pada deszcz*

Zwłaszcza jesienią.

Te fakty znacie i w naszym klimacie*, chociaż ostatnio klimat zdawał się temu przeczyć. I w końcu uległ. W środę spotkaliśmy jesień w wersji z tytułu.

Na szczęście deszcz padał tylko „w niektórych wypadkach”, czyli nie stale. 

mokro

Czasem słońce, czasem mgła

Miałam trochę stracha na początku niedzielnej wycieczki – mgła była taka sakramencka, że nie wiedziałam, gdzie jestem. To znaczy, rozum mi mówił, że w Brodach Iłżeckich, ale pewności nie było. 

ot, i całe widoki

Przybyli ułani do Błogiego

Wyłonili się z mgły, która 9 listopada spowijała Błogie Rządowe i Błogie Szlacheckie. Są wysłannikami i strażnikami Historii, kontynuatorami ułańskiej tradycji. To przedstawiciele 22. Pułku Ułanów Podkarpackich z Pionek i 24. Pułku Ułanów im. Hetmana Wielkiego Koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Ten drugi pułk przed wojną stacjonował w Kraśniku. 

Jeszcze jedna wyprawa do kopalni Stanisław

I nie tylko. Ale Stanisław był głównym celem.

Startujemy w Grzybowie, skąd wędrujemy czerwonym szlakiem. Poprowadzono go na tym odcinku ulicami. Trudno, ten szlak tak ma. Zauważamy dorodne drzewa, niebrzydką okolicę.

Wilgoć w powietrzu

A my wędrujemy. Mgła i mżawka zupełnie nam nie przeszkadzają. No, zdjęcia może nie najlepsze, a i trasa wielokrotnie powtarzana. Nic to, takie drobiazgi nas nie zniechęcają.

skroplona mgła