Skąd wypływała zamożność Kazimierza?

Zapewniał ją w szesnastym i siedemnastym wieku handel zbożem. A ten mógł się rozwijać dzięki rzece, którą zboże przywożone do Kazimierza spławiano dalej na północ. 

 Wisła - rzeka, której Kazimierz Dolny wiele zawdzięcza 

Architektoniczne perełki też lubimy

Najbardziej lubimy oglądać, podziwiać i fotografować. Opisywać już nie. Dlatego tę ostatnią czynność muszę wykonywać indywidualnie. Ale chętnie przyjmę współpracownika na zasadzie wolontariatu. Zgłoszenia proszę wysyłać przy pomocy formularza kontaktowego.

Oczekując na lawinę zgłoszeń biorę się do roboty.

Spędziłam niegdyś dwa tygodnie w Kazimierzu, który był spokojnym sennym miasteczkiem z oryginalnie ubranymi artystami zaludniającymi Rynek, gdzie rozstawiali sztalugi i całymi dniami malowali. A teraz? Gdzie ci artyści? 

Rynek widziany z Góry Trzech Krzyży

Magda radzi wejść na Górę Trzech Krzyży.

Głównie z powodu widoków. Świetne są.

 widok na Kazimierz i okolice

Jak mieszkaniec Kielecczyzny reaguje na wąwozy w okolicy Kazimierza Dolnego?

Różnie.

Najpierw pojawia się sceptycyzm. A, bo co tam może być ładniejszego niż wąwozy koło Kunowa? I kudy im do Naszego Wąwozu?

Potem wypada zasięgnąć informacji na temat… I tu się robi ciekawiej. Okazuje się, że tych wąwozów sporo jest. To może by jednak zajrzeć do któregoś?

to może ten ...

Kielecki teatr nie tylko od kulis

Obserwuję stronę internetową Teatru im. Stefana Żeromskiego, żeby nie przegapić ciekawych przedstawień i załapać się na moje ulubione miejsce w pierwszym rzędzie. I dzięki tej czujności znalazłam informację o możliwości zwiedzenia teatru w ramach Dni Otartych Funduszy Europejskich. Takiej gratki nie można przegapić, zwłaszcza że teatr przygotowuje się do remontu generalnego i klimat wiekowego budynku zapewne ulegnie zmianie. 

moje ulubione schody - te prowadzą do foyer

Zabytkowa zagroda w Marcinkowie zaprasza

Właściciela zagrody, pana Stanisława Jaruszewicza, spotkałam w ubiegłym roku na jednym z wieczorów w Jagodnem. Otrzymałam od niego niewielki folder reklamujący zagrodę i już wiedziałam – skorzystam z numeru telefonu z tego folderu, żeby umówić się na zwiedzanie zagrody. 

tytułowa zagroda w Marcinkowie 

Jeszcze jeden spacer dzisiaj

I znów spacer kielecki.

Pogoda się psuje – pochmurno, zimno, czasem straszy deszczem. Raczej jednak nie pada.

Nie poddajemy się. Zaopatrzeni w bilety autobusowe ruszamy na spotkanie z innym obliczem Kielc.

Najpierw Kadzielnia.

Najprzyjemniej jest obejść rezerwat ścieżkami prowadzącymi ponad wyrobiskiem dawnego kamieniołomu, spojrzeć z góry i z boku na Skałkę Geologów. Rano krążą nad nią ptaki, ale z upływem czasu pojawiają się tam „turyści”, którzy koniecznie muszą spenetrować jaskinie na terenie ścisłego rezerwatu. Patrzę na nich ze zgrozą. No, jak tak można?!

 Skałka Geologów o poranku (Czy zauważacie ptaki krążące nad nią?)

Wiosenny spacer po Kielcach

Tego wpisu miało nie być, bo spacer zupełnie prywatny, z przyjaciółmi. Ale pomyślałam, że jednak spróbuję zmierzyć się z tematem. I nie będzie to wpis w stylu „10, 15, 25 … miejsc w Kielcach, które powinniście zobaczyć”. Mnie się te miejsca wydały warte pokazania podczas dwudniowego pobytu. Można wybrać wiele innych i też będzie ciekawie. Albo ciekawiej. 😊

Poruszaliśmy się po centrum miasta. Pieszo. I nie padliśmy ze zmęczenia. Wniosek – Kielce są przyjazne dla spacerowiczów. Wiele tu zieleni, ławeczek i niewielkich restauracyjek. Nietrudno też uniknąć samochodów.

Nasz kwatera główna znajdowała się w pobliżu Kieleckiego Centrum Kultury, na osiedlu z czasów socrealizmu, stąd też zaczynaliśmy i tu kończyliśmy spacery.

Pierwszy obiekt na trasie to pomnik pszczoły. Tak bym napisała jeszcze ze dwa lata temu. Teraz wiem, że trzeba uściślić – to pomnik pszczoły miodnej. Spotkanie z nim to specjalny ukłon w stronę wilmy, która pasjonuje się pszczołami i otworzyła mi oczy na różnorodność ich gatunków (Blog o pszczołach - tu link). Trzeba przyznać, że w otoczeniu pomnika ustawiono kilka tablic informacyjnych z prezentacją ciekawostek o pszczołach miodnych, pszczolinkach, murarkach i innych.

kielecki pomnik pszczoły miodnej autorstwa Stefana Dulnego

Rzepak, wąwóz, słońce i wiosna

A nas niewiele, bo się towarzystwo porozjeżdżało na majówkę. Ale grupka miłośników okolic rodzinnych wyruszyła na wyprawę do naszego ulubionego, jedynego na świecie wąwozu. Jak nam się wyprawa udała? Sprawdźcie.

Wysiadamy z zapchanego pociągu (majowy weekend – dojazd tylko pociągiem, pozostałe środki transportu niepewne albo na pewno niedziałające) w Stykowie. Reszta pasażerów podróżuje do Sandomierza.

Najpierw spacer nad zalewem. Dużo wędkarzy, łabędzie senne jakieś, siedzą przy brzegu. Cisza i spokój. 

łabędzie na zalewie