Zawzięłam się

Długo myślałam, jak tu ugryźć problem, aż w końcu wymyśliłam rozwiązanie. Wyszła z tego taka sobie wycieczka – prawie nic nowego, ale zakończona na peronie w Skarżysku Kościelnym. I o to mi chodziło, bo brakowało nam tej stacji do kompletu na trasie Skarżysko – Ostrowiec. 

Wreszcie tu dotarliśmy! (bilet do Skarżyska- Kamiennej 2,30 zł)

Wyruszyliśmy ze stacji kolejowej w Szydłowcu. Obeszliśmy ją naokoło, ale nic ciekawego nie znaleźliśmy.  
Potem się poszło prosto w słońce, czyli przez Gąsawy Rządowe w kierunku lasu. Polami się szło, wiaterek ciepły powiewał, słonko świeciło, oziminy się zieleniły. Wiosna, panie sierżancie. Tylko skowronka brakowało do kompletu.

 pola Gąsaw Rządowych

 

W lesie mały strumyk – chyba dopływ Iłżanki.  

 na skraju lasu

strumyk w słońcu i w cieniu

I zaraz kolejny lasek, w którym nie udało mi się dotrzeć do naszego znajomego przejścia po oponach przez inny strumyk. Uważam jednak, że znalazłam dużo lepsze rozwiązanie – po prostu wyszliśmy z lasu jeszcze przed strumykiem z oponami i szliśmy suchą polną drogą. Mnie się podobało, nikt nie narzekał. 

Śpiących olbrzymów nie budziliśmy.

polna droga w stronę Krza Niedźwiedziego

 

W Kierzu Niedźwiedzim przećwiczyliśmy odmianę nazwy tej miejscowości i wyszli na pola Krza Niedźwiedziego. Wielkiego głazu narzutowego nadal brak, ale wypatrzyłam mniejszy i na nim zrobiliśmy sobie śniadanie. 

pola Krza Niedźwiedziego

nasza droga

indywidualista

staw wśród pól

turystyczne śniadanie

i już las coraz bliżej 

 

Został nam do pokonania las z naszym ulubionym drzewem kapliczkowym. Obejrzeliśmy dokładnie każdą kapliczkę. Stach nawet w szczeliny kory zaglądał. Jeśli to drzewo skrywa jakąś tajemnicę, to my jej nie znaleźliśmy. 

 ruszamy w las

rewers drzewa z kapliczkami

Kolega Ed podjął próbę sabotowania mojego planu dotarcia do kolei i starał się skusić nas drogą leśną na zachód, ale ja twardo dążyłam do wybranego celu.

Pomaszerowaliśmy na południe do znanego nam szlaku zielonego, którym wędrowaliśmy niedawno. Nic to. Się szło.

I w końcu dotarliśmy do naszego celu. Przeszliśmy 15,2 kilometra,  poczekaliśmy kilka minut i luksusowo przejechaliśmy 5 minut pociągiem. 

Wybaczcie, ale nie mogłam odmówić sobie jeszcze jednego zdjęcia. 

No to chyba już teraz pora na jakieś ambitniejsze wyzwania i trasy.   

Zdjęcia – Edek i ja