O tym, jak szukaliśmy nowej drogi ze Stachowic do Krynek

Pojechaliśmy sobie do Starachowic, gdzie można było wysiąść z autobusu na przystanku i na tym samym poczekać pół godzinki na przesiadkę. Oczywiście tak nie było, bo pół godziny wystarczyło nam na zrobienie dwukilometrowego spaceru po mieście i obejrzenie skałek przy ulicy Armii Krajowej. Pamiętam te brudne skałki schowane za straganami targowiska, które oglądaliśmy parę lat temu. A teraz – nowe skałki! Wyczyszczone, pięknie wyeksponowane na estetycznym skwerku, można podejść, sfotografować całą długą na około 400 metrów ścianę, jedyna niedogodność – rosa na trawniku i buty mi lekko przepuściły. 

 

skałki w Starachowicach  

Dalej jedziemy miejskim autobusem do Michałowa, tu skromny kamień upamiętniający urodzonego w tej miejscowości znanego krajoznawcę, Edmunda Massalskiego, i pozostałości dziewiętnastowiecznej fabryki żelaza. To drugie jest raczej dla ludzi z wyobraźnią, bo te pozostałości to już resztki ruin. Ale jeszcze są!

tak uczczono 100 rocznicę urodzin Edmunda Massalskiego

budynek mieszkalny dla pracowników dawnej fabryki w Michałowie 

fragment ruin fabryki - obecnie część ogródka warzywnego 

 

oryginalny stary krzyż w Michałowie 

Po małej sesji foto wędrujemy solidną drogą na skraju lasu w okolicy wsi Kuczów, a potem docieramy do położonej tuż przy lesie niewielkiej wioski Lepak. I za wsią następuje początek eksploracji terenu – szukamy zaznaczonego na mapie pomnika w lesie. Ku mojemu zdziwieniu znajdujemy obiekt – nie jest to wprawdzie pomnik, ale kamienny krzyż. Nie wiadomo, skąd się wziął w środku lasu, kiedy powstał, bo napisy zatarło kilka solidnych warstw białej farby. 

za wsią Lepak 

śródleśny krzyż 

 

Według planu mamy wyjść z lasu porządną przecinką. Niestety sprawa się komplikuje. Przecinka tak jakby jest, ale nie ma mowy, żeby tam wejść, bo przejechały nią ciężkie pojazdy z wielkimi kołami. Efekt – rzeka błota, co po nocnym deszczu daje niezłą ślizgawkę. W tej sytuacji przedzieramy się przez las kierując się kompasem. Jest gorąco i duszno, komary tną niemiłosiernie, gałęzie czepiają się plecaka, a my bez chwili postoju idziemy przed siebie. I w końcu wychodzimy na drogę, która prowadzi do skraju lasu, a dalej znajdujemy polną ścieżkę do Jabłonnej.

Teraz to już spacerek do zalewu w Brodach, a potem szlakiem do Rezerwatu Skały w Krynkach. Tutaj to możemy nawet poszaleć z aparatami, bo las suchy i przebrzydłe komary nie dokuczają. 

zalew w Brodach Iłżeckich 

już widać pierwsze skałki

 

 niektóre skałki   

dziwo - drzewo

ściana wąwozu w pobliżu skałek

Z rezerwatu wychodzimy pomijając szlak i dzięki temu wspinamy się na łąkę z widokami na zalew, a potem maszerujemy przez Krynki w kierunku kościoła. I wreszcie go widzimy i możemy obejrzeć dokładnie. Oczywiście z zewnątrz, bo drzwi zamknięte na głucho. Tak sobie bez pośpiechu fotografujemy, a potem już tylko pozostaje dotrzeć niespiesznie na stację w Brodach.

coś nas obserwowało z ukrycia

 

kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP w Krynkach 

ozdoby drewnianej bramy

 

kamienne chrzcielnice przed kościołem

figura z 1904 roku 

Chrystus Frasobliwy prawdopodobnie z roku 1824 - obie figury przy ulicach w Krynkach

A co mówi ewaluacja? Założony plan zrealizowaliśmy, nowa droga znaleziona, można ją tylko na przyszłość lekko uprościć, żeby uniknąć problemów w lesie. Ale nawet w tej wersji nie jest trudna i z uwzględnieniem przejścia przez Starachowice wynosi 18,2 km, czyli nie jest ani długa, ani tym bardziej męcząca. 

O innej próbie dotarcia do Krynek pisałam w kwietniu. Zajrzyjcie, żeby porównać obie trasy. 

Zdjęcia – Edek j ja