Przydrożne spotkania

Idę sobie niespiesznie ścieżką, rozglądam się po bokach i zawsze jakiś kolorowy obiekt wpadnie mi w oko. Jeśli wieje wiatr, to niektóre bardzo ruchliwe, chociaż nie wszystkie mają nóżki. 

 

najpierw pąk, a potem...

 

 

maki

Większość spotykanych przeze mnie to starzy dobrzy znajomi. Jak pani z pieskiem, którą spotykam od ponad roku. Zawsze wymieniamy kilka uprzejmych uwag. Ale pani nie jest fotografowana. Inni znajomi – i owszem. 

 

chaber bławatek

 

kozibród

 

żywokost lekarski

bodziszek cuchnący

Przy ścieżce unosi się uroczy słodki zapach. Wydzielają go kępy żółtego kwiecia. Wysokie wiechy z niepozornymi kwiatkami, ale zapach mają niesamowity. Dla owadów niezwykle kuszący.

 

rukiewnik wschodni

 

roślina miododajna, jak widać

Są też kępy białych baldachów. I tu wymiękłam – nie mam bladego pojęcia, cóż to za okazy. Te białe są tak do siebie podobne, że nie jestem w stanie rozróżnić, jaki to gatunek, uznajmy, że coś z selerowatych. 

 

 

Ale niezależnie od nazwy miejsce jest mocno oblegane przez czarno – czerwone pasiaste pluskwiaki. Zobaczcie, jak sobie tam poczynają.

 

strojnica włoska
 

Rozkwitły już pierwsze dzikie róże „w gładkim jedwabiu swoich różowych staników, rozchylanych wiatrem.”*

 

kolorek, przyznacie, mocny

 

i trzmiel się tu pożywi
 

Przy ścieżce rośnie sporo wilczomleczy. Jedne w pąkach, inne rozwinięte. I nie można powiedzieć, żeby jakoś specjalnie kolorowe – ot, zielone. Ale na pewno nie nudne.

 

wilczomlecze

Przy samej ziemi skromniutko przycupnęły koniczyny. W większości białe, ale są i różowe.

 

koniczyna biała

 

koniczyna łąkowa
 

Nieco wyżej wznosi się babka lancetowata. Już gotowa do rozsiewania nasion.

 

 

Jeśli chodzi o nasiona, to nic nie dorówna glistnikowi, którego dojrzałe nasiona wystrzeliwują ze strączków, jak tylko je dotknąć. Teraz jeszcze nie wystrzelą, ale już niedługo…

 

glistnik jaskółcze ziele
 

W pewnym oddaleniu od ścieżki płynie woda. To rów, a potem Oleśnica. O, tu też można liczyć na ciekawe spotkania z roślinnością nadbrzeżną i wodną. W wodzie jeszcze kilka roślinek nie jest gotowych, warto zajrzeć za kilka dni, na pewno zakwitną.

na brzegu:

firletka poszarpana

przetacznik ożankowy 

 

sit

w wodzie:

 

rdest jeszcze nie kwitnie

 

okrężnica bagienna

jaskier (włosienicznik) wodny

A na zakończenie wpisu lider spaceru – roślina, która okazała się najtrudniejsza do sfotografowania. Ileż ja prób podejmowałam, żeby złapać choćby jeden kwiatuszek! I zawsze w ostatniej chwili uciekała z kadru. To jaskier – leciutki i delikatny. Wystarczy najlżejszy podmuch wiatru, żeby odleciał.

 

tym razem zdążyłam go złapać
 

To co? Warto wyskoczyć na godzinkę za miasto? 

 

* M. Proust „W stronę Swanna”