Zima na wsi

Tym razem wybrałam okolice Łącznej, bo dawały możliwość dogodnego dojazdu pociągiem i przejścia wiejskimi drogami bez brnięcia w śniegu po kolana. 

 

zima na torach
 

Nasze kółeczko rozpoczęliśmy kierując się w stronę kościoła pod wezwaniem świętych apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Łącznej. 

 

 

 aleja w stronę cmentarza w Łącznej

kościół w Łącznej (budowany w latach 1913 -  1920)

 

Zaglądamy do wnętrza kościoła, gdzie jedna z parafianek zachęca do obejrzenia fresków w bocznej kaplicy. Przedstawiają one patronów świątyni, sceny z ich życia, męczeńskiej śmierci. Ich autorką jest malarka Barbara Pawłowska, która traktowała tę pracę jako wotum wdzięczności dla świętych patronów od spraw beznadziejnych za swoje ocalenie w czasie wojny. Była wtedy harcerką, łączniczką w czasie powstania warszawskiego, jeńcem w obozach po powstaniu. 

Warto zagadać z ludźmi na wycieczce, nigdy nie wiadomo, na jaką historię się trafi. 

 

wnętrze kościoła (w prezbiterium kolorowe freski B. Pawłowskiej przedstawiające wyznanie wiary)
 

patroni kościoła i św. Tadeusz jako rolnik (prace metodą sgraffito)
 

Po przekroczeniu torów wędrujemy przez Podłazie. 

 

Podłazie
 

Wieś gęsto zabudowana, ale mimo to mamy możliwość podziwiania zimowych widoków z okolicznych pól. Wejść w ten pejzaż nie mam odwagi, ale z niewielkiej odległości też mi się podoba. 

 

ścieżyna prowadząca w pola

 

zimowy sad

strażnicy pól
 

Na skraju wsi dobrze nam znany krzyż, obok którego często przechodzimy idąc od Michniowa w stronę Kapkazów. Tym razem lekko się cofamy od drogi i zaglądamy do bardzo przez nas lubianej samotnej kapliczki wśród pól.

 

krzyż na rozstaju dróg

 

kapliczka jeszcze tak niedawno nowa, a już widać po niej upływ czasu

A za zakrętem nasza zimowa droga wśród pól. Najprzyjemniejszy odcinek trasy. Śnieg mięciutki, przydrożne krzaki zasypane śniegiem. 

 

na zakręcie

 

prawdziwa zimowa droga

wpisujemy się w krajobraz
 

Tylko widoki na pola Podłazia i Zaskala jakieś takie mniej atrakcyjne niż zwykle – chyba za dużo śniegu, z tego powodu bez słońca pola wydają się płaskie. 

Na szczęście niebo delikatnie błękitnieje, słońce próbuje się przebić przez chmury. Na horyzoncie majaczy Pasmo Klonowskie z Bukową Górą. Dziś się z nią nie spotkamy, ale miło ją zobaczyć choćby z daleka.

 

słońce na moment wyjrzało

 

widok w stronę Pasma Klonowskiego (biały pas na dole zdjęcia to nie wada aparatu, to śnieg)
 

Mam zaplanowane przejście przez Zaskale, zanim tam jednak pójdziemy, sprawdzamy, jak się mają widoki z okolic Kapkazów. I tu też jakoś inaczej niż zwykle. Zauroczył nas stary sad, nie pola.

 

zimowa droga przez Zaskale 

 

w starym sadzie

W Zaskalu znów pola, sady i nawet pasieka. Kolega Ed z poświęceniem przebrnął przez głęboki śnieg, żeby tę pasiekę sfotografować. 

 

widok z Zaskala na Pasmo Klonowskie

 

uśpiona pasieka w Zaskalu
 

mrożone owoce prosto z ekologicznej zamrażarki

 

I tak sobie wędrujemy przed siebie. Prowadzi nas droga. Oglądamy typowe zimowe widoczki. Czasem coś fotografujemy. A stacja w Łącznej coraz bliżej...

 

droga w kierunku Podzagnańszcza 

 

przy drodze
 

I po wycieczce.

 

a oto jej trasa

Zdjęcia – Edek i ja