Bogatki na uczcie

Zleciały się do karmnika. Dobrały się do ziaren i słoniny. A kolega Ed tylko na nie czyha z aparatem. Szkody żadnej im nie wyrządza, a uwiecznia ich zwinność i apetyt.

 

warto sprawdzić, czy nie ma konkurencji w pobliżu

 

można zaczynać jedzenie 

słoninki jakby mniej, ale podzielić się trzeba

kolejka z zachowaniem dystansu społecznego

Jedno zdjęcie niby takie niewinne, przyrodnicze, a mnie nasunęło skojarzenia historyczne i literackie. Oto ono:

 

te pazurki wbite w słoninę, to już raczej pazury, taka tu zawziętość
 

Z czym wam się kojarzy? Bo mnie przywodzi na myśl cytat  z powieści, której nigdy nie przeczytałam, ale ten cytat jakoś mi się po głowie pałętał. Koleżanka podpowiedziała jego dokładną treść: „Polska to postaw czerwonego sukna, za które ciągną Szwedzi, Chmielnicki (…) i kto żyw naokoło. A my z księciem wojewodą powiedzieliśmy sobie, że z tego sukna musi się i nam tyle zostać w ręku, aby na płaszcz wystarczyło…”*

I to tyle na razie o sikorkach. Może jeszcze przylecą... 

*H. Sienkiewicz „Potop” 

 

Zdjęcia – Edek