Szarość i biel

To dominujące kolory tegorocznej zimy. Po ostatnich opadach śniegu zimowa szarość straciła dotychczasowy bury odcień, nabrała srebrzystości, a i bieli przybyło nie tylko na ziemi, ale i na drzewach.

 

samotne drzewo w zimowej ramce
 

W tej sytuacji pora wybrać się w okolice z liściastymi drzewami. One prezentują się najlepiej po świeżych opadach śniegu.  

 

bieli pod dostatkiem
 

Najpierw trzeba pokonać ulice w mieście. Staram się ich unikać z powodu obowiązkowych maseczek na pysku, ale tym razem wiem, że trzeba się poświęcić dla dobra sprawy. To na szczęście ulice sąsiadujące jedną stroną z lasem.

 

miejskie wrota do krainy zimy
 

Ludzi na ulicach niewiele, wszyscy zajęci – a to przyszli po wodę do źródełka, a to odśnieżają. Tłumów nie ma. 

 

zima w mieście
 

Ulica Parkingowa pusta, krąży po niej smętny dostawczak. Przed każdym domostwem trąbi wzywając klientów. Nikt nie wychodzi. Ja też nie mam ochoty na zakupy. 

 

grupa dębów przy Parkingowej
 

las po przeciwnej stronie ulicy

 

jakaś ośnieżona choinka musi się w końcu pojawić
 

Wchodzę do lasu. I tu zatęskniłam za dostawczakiem. Szkoda, że nie przejechał tędy ostatnio. Ślady, które pozostawił poprzedni samochód mocno zasypane śniegiem i ciężko iść. 

 

tędy przejechał

 

a tu już nie
 

A jeszcze tak niedawno zasuwaliśmy tymi drogami z kolegą Edwardem dzień w dzień – zima czy lato, bez różnicy. I wtedy zimą ścieżki były przedeptane. Wiem już, komu to zawdzięczałam…

 

skrajem pola ledwo przebrnęłam, ale lubię ten skraj
 

Po przejściu ścieżki z widokiem na pola przedzieram się lasem po śladach kogoś, kto mocno lawirował. I tak wężykiem docieram do ulicy przy wieży telekomunikacyjnej. Tu większość widoków ginie we mgle.

 

leśna biel
 

brzózki na końcu ulicy
 

Jeszcze jeden las przede mną. Bukowy. No, tędy to już nikt nie chodzi. Na szczęście odcinek raczej krótki. Dziwnie tylko długo trwa przejście. 

 

droga do bukowego lasu

 

moje ślady w lesie
 

ślady nart pojawiają się jakby znikąd 

 

Przede mną jeszcze ulica Pogodna. Tym razem zasługuje na miano Wietrzna. Tak mnie wywiało, że już prawie żadnych zdjęć nie robiłam. 

 

krzyż przy pustej teraz szosie w stronę Szydłowca

 

niezidentyfikowane ślady na asfalcie

I po spacerze. 

Jeśli komuś się wydaje, że widział już niektóre obiekty z tej relacji, to znaczy, że ma dobrą pamięć. Podobny spacer odbyłam w listopadzie - miejsca te same, ale w innej kolorystyce (tu link).