Co koty widziały

Jest mróz, czasem nawet siarczysty. Sypie śnieg. Koty siedzą w domu, choć wołałyby wyskoczyć na podwórze, zażyć ruchu, zapolować. Siedzą tak na parapecie okiennym i tęsknie spoglądają na uwijające się na krzewach i przy karmniku ptaki.

 

Na pęcherznicy zachowało się sporo smakowitych nasion. Dla gili to prawdziwa uczta. Siedzą na delikatnych gałązkach, wydłubują nasiona spod warstwy śniegu. Nieważne, że czasem trzeba zawisnąć łebkiem w dół.  

 

Właścicielka kotów korzystając z ich zimowego aresztu domowego urządziła w skrzynce po owocach tymczasowy karmnik dla ptaków. 

 

Przyleciał do niego uroczy gil. Przyjrzyjcie mu się uważnie – jakiś taki niby podobny do gila, a jednak nie bardzo. Jego pierś ubarwiona raczej na pomarańczowo niż czerwono. I już wiadomo – to nie gil, a rudzik. 

 

Sikory też zaglądają do karmnika. Bogatki w grupie. Dogadują się, chociaż czasem walczą o lepsze kąski.

 

Modraszka przyleciała samotnie. Jej czarny pasek w okolicy oczu powoduje, że kojarzy mi się z Zorro. Albo jakimś szpiegiem w masce.

 

Czasem do karmnika zajrzy kos. Zdziwiony, jak bardzo zadaszenie ze starej parasolki podobne do jego dzioba.

 

 

Innym razem w okolice karmnika przyleci trznadel. Nie zjada ziarenek wysypanych na blacie. Woli sprawdzić, co spadło w śnieg i tym się pożywia. Taki oryginał.

 

Z pobliskiego drzewa zazdrośnie spogląda na całe towarzystwo sójka. W końcu i ona nie wytrzymuje – odgania ptasi drobiazg i samotnie raczy się przysmakami.

 

Za kilka dni lub tygodni mróz ustąpi, koty wyjdą na dwór i wtedy karmnik zniknie. Dlaczego? Sami rozumiecie – w ich obecności z ptasiej stołówki zamieniłby się w pułapkę na ptaki, a tego nie chcemy. Prawda?

 

tyle zostało ze słoniny  

 

Zdjęcia – Teresa i Edek