Zaplanowałam wiosenny spacer wśród pól

A co z tych planów wyszło, zaraz się okaże. Wiosna, na szczęście, nie zawiodła, choć słońce czasem się chowało za chmury. Ale skowronki i ich koncerty były obecne. 

 

wśród pól

 

Na punkt startu zupełnie nieprzypadkowo wybrałam parking przed kościołem pod wezwaniem świętego Edwarda Wyznawcy w Gąsawach Rządowych. Ten kościół liczy sobie niespełna 30 lat, powstał według projektu Stanisława Dworaka. Zaś jego patron wydaje się nam bliski.

 

kościół w Gąsawach Rządowych
 

Stąd wyruszamy w pola. 

 

wiosna już się czai
 

A tu niespodzianka – po prawej stronie wyłania się duża, nawet bardzo duża, kopalnia piasku. Lecimy zajrzeć. Ostrożnie, bo tabliczki ostrzegają przed głębokimi wykopami, co zresztą sami zauważamy.

 

pierwsza piaskownia
 

Po kilku minutach wracamy na wybraną polną drogę. Ale zaraz z naszą drogą krzyżuje się inna – ta oddziela widzianą wcześniej piaskownię od innej, wyglądającej na niedużą i nieczynną. 

 

piaskowy spokój
 

To złudzenie. Wystarczyło przejść kolejne kilkaset metrów i za zakrętem wyłania się ogrom pozornie nieczynnej piaskowni – praca wre na całego, krajobraz księżycowy zmienia oblicze z każdym ruchem koparki.

 

Po drugiej stronie drogi spokojnie zarasta trawą i krzewami inna stara piaskownia. 

 

piaskownia na emeryturze

 

odrobina zieleni
 

Przechodzimy na kolejną polną drogę. Cóż, że polna, skoro pól nadal niewiele.

 

 

Znów natrafiamy na nieczynne piaskownie. Jedna jeszcze mało zarosła, a druga chyba służy jako miejsce do jazdy samochodami terenowymi. 

 

stare wyrobisko piaskowni

 

tu chyba szaleją auta
 

po lewej pole, po prawej - cóż, jak nie piaskownia
 

przed siebie

 

wiosenne szaleństwo
 

Na mapie, jak zauważycie na dole wpisu, nie zaznaczono żadnych kopalni. A my znowu natrafiamy na kolejną. Ta jest wykorzystywana przez terenowe motocykle. Żadna stroma ściana nie stanowi dla nich przeszkody. Fotografujemy stojąc na szczycie wyrobiska – strach ruszyć nogą, a pod stopami mamy wyjeżdżone przez motocykle tory zjazdu. Jak oni tędy zjeżdżają i żyją?! Nie do pomyślenia. 

 

ja ostrożnie
 

a tam pewnie weekendowe szaleństwa

 

Wreszcie wchodzimy w pola. Tak nam się wydaje. Jednak po lewej stronie znów się wyłania nieczynna piaskownia. W tej jest nawet odrobina wody na dnie – ot, taka sobie sadzawka.

 

sadzawka w dawnym wyrobisku
 

Już mnie te piaskownie z lekka denerwują, ale przed nami Gąsawy Plebańskie – o, tu odpoczniemy od piasku. 

 

droga w kierunku Gąsaw Plebańskich
 

Gdzież tam! Przy drodze za wsią napotykamy jeszcze jedno zarastające wyrobisko. 

 

i tu była piaskownia
 

Potem przechodzimy przez przyjemny lasek i rozpoczynamy kącik zdobywców szczytów górskich. Kolega Ed wymarzył sobie zdobycie szczytu o niebotycznej wysokości 227 m n.p.m. Według mapy jest on niezalesiony i otoczony polami.

 

chyba coś knują
 

Rzeczywistość znów nam płata figla. Pola zarosły zagajnikami. A u stóp wymarzonej góry czai się kolejne nieczynne wyrobisko. Taki niefart. 

 

widok na zdobywane wzgórze
 

Szczyt jednak zdobyty, na co mamy dowody fotograficzne. Zaś po owym wysokogórskim wysiłku urządzamy sobie śniadanie alpinistów przy stoliku z głazu narzutowego. 

 

sosenka w partii szczytowej

 

bezsporny dowód osiągnięcia
 

Korzystamy potem z uroczej dróżki skrajem lasu, która ku mojemu zdumieniu doprowadza nas do planowanej drogi powrotu na miejsce startu (ciekawe, kiedy ja się wreszcie przestanę dziwić, że moje plany są zgodne z terenem).

 

tej drogi nie ma na mapie, a szkoda, bo świetna jest

 

śródleśny krzyż
 

Drogą, którą wracamy, jest nam znana – szliśmy nią ledwie trzy lata temu. I co? Nowość – w tym czasie wydłubano i przy niej kolejną piaskownię. 

 

droga tuż za Bieszkowem Górnym - po lewej początek nowej piaskowni
 

Na szczęście dalej droga już spokojnie prowadzi wśród pól do Bieszkowa Dolnego. Jest naprawdę przyjemnie.

 

wreszcie prawdziwa polna droga wśród pól

 

w dali sarenki

i znów droga

do Bieszkowa Dolnego oczywiście z górki
 

Za Bieszkowem podchodzimy na niewielkie wzniesienie, z którego nie tak dawno temu był ładny widok na wieś. Jeszcze jest, ale pole teraz już zarasta sosenkami. Jak zajrzymy tu za kolejne trzy lata, widok może być zasłonięty przez drzewa.

 

pola Bieszkowa Dolnego za sosenkami
 

W lasku skręcamy w stronę Gąsaw. A tam nadal okrutnie cuchnie (tak było i poprzednio), poza tym za lasem napotykamy ostatnią tego dnia piaskownię(uff!). 

 

koniec z piaskiem na dziś!
 

Przed nami wyrasta nowa wieża telekomunikacyjna. Cóż, wszędzie zmiany.

 

nowoczesność wśród pól
 

W samo południe zamykamy pętelkę naszej trasy i możemy wracać do domu. Taką pełną piaskowych niespodzianek trasę sobie wymyśliłam.

 

nasza trasa
 

Zdjęcia – Edek i ja