Z Komorowa do Komorowa

Tak przebiegała nasza trasa. Start i metę mieliśmy we wsi Komorów na południowy zachód od Krasnej. A naszą bazę rozbiliśmy w pobliżu interesującej kapliczki, która z daleka nie wyglądała ani staro, ani interesująco, a okazała się zagadkowym obiektem. Jest odnowiona w stylu bez stylu. Wygląda więc na nową, ale napis wielkimi literami na niej sugeruje, że ma ona ponad sto lat: „OFIARA SPÓŁKI SKLEPOWEJ 1919”. Naszukałam się informacji w sieci i nadal nie wiem, czym była owa spółka. Jeśli kiedyś natrafię na informacje, dołączę je do wpisu. 

 

kapliczka w Komorowie

 

Jak widać na zdjęciu, obok kapliczki ustawiono drewniany krzyż zwieńczony metalowym kogucikiem. W naszych okolicach tego typu zwieńczenie nie pojawia się często – spotkaliśmy je na trasie kilka lat temu w Murawkach (tu link). Kogut może kojarzyć się z zaparciem się Chrystusa przez św. Piotra lub symbolizować zmartwychwstanie i ponowne przyjście Chrystusa po Sądzie Ostatecznym.

 

kogucik nieco do łabądka podobny

 

W pobliżu kapliczki zauważyliśmy niewielki staw porośnięty roślinnością wodną – rano wydawało się, że to tylko rdestnica.  

 

staw w Komorowie

Wreszcie ruszamy na trasę. Kierujemy się na zachód, na skraj wsi, gdzie skręcamy w polną,  a potem leśną drogę na południe. Droga na mapie wygląda na prostą i łatwą. W terenie często się gubi, raz jest świetna, raz znika. W końcu kieruje nas na wschód. 

 leśna droga

Zanim jeszcze ją opuściliśmy, kolega Ed skierował nas w miejsce, gdzie zapewne przed laty działał tor przeszkód dla motocykli lub aut. Sam tor od dawna nieużywany zarasta, nie da się przejść jego trasą. Pozostały jedynie wiecznie trwałe opony wokół pni drzew wyznaczające trasę i jej szczególnie trudne zakręty.

fragment zarośniętego toru przeszkód 

Z lasu wychodzimy do niewielkiej wioski Podchyby i później kierujemy się na wschód.

kapliczka w Podchybach

krwawnica pospolita

Przechodzimy przez Serbinów – wieś, która ucierpiała w czasie 2 wojny światowej. Zginęło wtedy 32 mieszkańców. Najgorszym dniem był 26 maja 1943, kiedy Niemcy zamknęli w jednym z domów 12 osób. Uwięzionych spalili żywcem. Czytałam, że krzyki palonych zagłuszali rykiem włączonych samochodowych motorów. Ofiary z czasów wojny upamiętnia skromny i wołający o rzetelne odnowienie pomniczek we wsi.

pomnik w Serbinowie

potraw

Serbinów płynnie przechodzi w Rogowice. Tu przy granicy wsi spotykamy ładny kamienny krzyż z roku 1918. Oglądamy też inne krzyże i kapliczki, stare domy. Na końcu wsi robimy spokojny postój i wtedy to się dopiero nasze kierownictwo zorientowało, że wcale nas tu nie powinno być, bo na początku Rogowic mieliśmy skręcić w drogę na północ. 

krzyż na skraju Rogowic

okno w starym stylu

Nic to, korzystamy z przyjemnej polnej drogi i wracamy na zaplanowaną trasę. Warto było, bo okazała się ona prawdziwym malinowym chruśniakiem. Obżeramy się słodziutkimi leśnymi malinami rosnącymi przy drodze i wolnym krokiem docieramy do wsi Bień.

na malinowej drodze

Za Bieniem miało nastąpić spotkanie z Krasną i jej rozlewiskiem na terenie Rezerwatu Górna Krasna. Cóż, nie udało się zobaczyć rzeki. Jej rozlewisko całe zarośnięte bujnymi trzcinami skutecznie zniechęca do bliższego kontaktu z wodą. Mógł się okazać za bliski i nieodwracalny. Ja tylko skorzystałam z leśnej ścieżki w stronę rzeki, co pozwoliło mi zobaczyć jedną mokra plamę. Ot i całe letnie odwiedziny w rezerwacie.

widok na rezerwat od strony szosy

gęstwiny

odrobina wody

Potem wchodzimy na początkowo podmokłą, a potem rewelacyjną drogę leśną w kierunku Komorowa. Odpoczęliśmy tu w cieniu od upału, a i owady na tym odcinku zostawiły nas w spokoju. 

 najlepsza droga na upał

Zaglądamy jeszcze raz nad staw w Komorowie. I teraz się okazało, że rosną na nim nie tylko rdestnice, ale też i nieduże lilie wodne. O poranku ich kwiaty były jeszcze stulone, a teraz się rozwinęły.

 staw w południowym słońcu

a na nim grzybienie

No i to cała nasza wycieczka. Trochę upalna, trochę męcząca, ale w sumie przyjemna.

mapka trasy

Zdjęcia – Edek i ja